ัง แล้วเคยมีศัตรูมารุกราน

นี่มาเกือบสองเดือนแล้วกระมัง หมู่บ้านนี้อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองมีผ

ต่แม่ทัพเซี่ยเก่งมากเลยนะ เขามักจะพากำลังทหารกลุ่มหนึ่งออกไปซุ่มดูตามแนวป่า ถ้าเ

ิตเอาไว้ เขาคงเป็นหนึ่งในทหารที่ออกไปลาดตระเวนแล้วพบเข้าก

ดยแม่ทัพเซี่ยจัดการศัตรูที่ผ่านทางมาไปได้ทั้งหมด

กในโลกใหม่ของนางไม

ัตรูเราก็ยังมีโอกาสรอด ปัญหาอย่างเดียวของพวกเราก็คือเสบียงอาหาร หากอดทนได้น

อู่หลิงเยว่พลางกระซิบ “หากศัตรูพบหมู่บ้านหานเฉิงเมื

้นระรัวขึ้นมาอีกครั้ง “เจ้าหมาย

ายึดครองแคว้นแทน พวกเขาจะไล่ล่าส

าตุ่ม เข้าใจคำพูดของไป

ค่ข่มขู่ให้ยอมจำนนและอีกไม่นานประชาชนก็

งเป็นหมู่บ้านธรรม

ใจช่วยเหลือกันอยู่ หากนางเป็นทหารแคว้นหลัวซาน เห็น

่านี้?” หญิงสาวมองไป๋เยี่ย

ดข่าวสารจากโลกภายนอก ยิ่งเรื่องทุกข์ยากของผู้คนในภาวะสงคราม เช่น คว

ียบไปครู่หนึ่ง คล้ายชั่งใจระหว่างจะพ

ก บิดาและพี่ชายรีบพาข้ากับคนในตระกูลหลบหนี เรามีกองทหารกลุ

าพลัดหลงกับครอบครัวแล้วหลบหนีไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้เลยว่

โดยไม่เร่งเร้า เมื่อฝ่ายหนึ่งเล่าเ

งเยว่ก็ดังขึ้นช้าๆ “ข้า

หลือบมองนาง พลาง

ามิใช่คนร่ำรวยนักแต่ก็พออยู่ได้ ไม่เคยค

ยบ แต่ดวงตาแน่นิ่งคล้ายกำลั

พูดแม้แต่คำเดียว แค่เข้ามาแล้วก็สังหาร แล้วก็ปล้นชิงทรัพย์สินข

นผู้คนล้มตาย ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ และกลิ่นคาวเลือด เห็นผู้คนรังแกกันเอง

วามทรงจำของร่างเดิม แต่นางก็รับรู้และสัมผัสได้ถ

ไหลย้อนกลับมา ไม่ใช่แค่ความเจ็บปวดของตนแต่เป็นควา

ิงเยว่พึมพำ “แต่ข้ารู้ว่า หากเจ้ารอดมาถึงท

ยลงเล็กน้อย นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่าง

ว่ยิ้มตอบ

ี่เล่า พวกเราควรหนีไปหาหมู่บ้านธรรมดาๆ

นแล้วนี่ ขนาดที่นี่มีทหารคอยดูแลก็ยังมีคนคิดจะเอาเปรียบสตรีอ่อ

วลาไม่กี่วันที่ผ่านมามีเหตุการณ์หลายอย่างเกิดขึ้นกับนางมากเกิน

ทอดยาวสู่แนวป่าทึบ สายตานางมองไปไกลจนเห็นแนวภูเ

้ยังคงให้ร่มเงา พืชป่าหลายชนิดก็ยังเจริญเติบโตได้ แม้ตอนนี้ผั

นแล้วค่อยไปรับเสบียงอาหารจากทหารที่โรงครัว" ไป๋เย

ยยกท่อนฟืนมัดหนึ่งขึ้นบ่า ก่อนจะยกฟืนของตน