คุ้นเคย สลับกันปรากฏในสายตา ฉันพยายามยืนยันความ

ค่ไหน ก็ไม่สามารถย

็นไปไ

จียเจ๋

้านและลูกน้อยที่น่ารักสามคน เขาด

ามีต่อฉัน ทำให้ฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำร

จ๊เจินก็ไม่

จักเธอเลย เราไม่มีความขัดแย้งกันเลย เ

ฉันดูจะไม่พอใจนัก เขาถามฉัน

องไวขึ้น เธอเป็นแม่บ้านมือทองนะ ค

วโอบฉันเข้ามาในอ้อมแขน เขาพูดใกล้หูฉันว่า “โอเค คุณเลือกเธอแล้วก็ใช้

ัวเองว่าแปดปีที่ผ่านมานี้เราอยู่ร่วมกันได้ดีแค่ไห

งเกตเห็นความผิดปกติจากยาและจะไม

่นจากการหลับใหลอย่างกะทันหัน ทุกเซลล์ในร่างกายเหมือนจะระเบิ

่ยาวน

จมากขึ้นคือไม่มีใครมาดู

อยู่ในความเหงา ไม่มีใครมาใส่ใจ เหมือน

บความห่วงใยจากสามี แต่ไม่มีเลย หร

งขึ้น แมวที่หลั

รอบๆ แล้วร้อง

างๆ ฉัน กลับไปนอนในท่าที่เคย แต่ยังดูอ

อนที่ฉันตื่นขึ้นมา ฉั

อมแขน ซบหน้าลงกับขน

ทำไม? ใครกันแน่

ัวเองว่าฉันไม่สามารถรอให้สิ่งนี

รถทำให้คนอื่นสงสัยได้

ู้ว่าใครเป็นคนใส

เชื่อว่าเจ๊เจินเป็นคนทำ เพร

มาทำให้ฉันเจ็บป