ี่ไม่บ่งบอกอารมณ์ “คุณแม่ เรื่องความรัก

้ป่วย แล้วสุดท้ายก็หันมามองใบหน้าของแม่ฟู่ “คุณแม่ดูแล

้เธอจะไม่ชอบที่阮桐มีฐานะดีกว่าครอบครัวฟู่ กลัวว่

็นได้ว่า宋盼雪ไม่ใช่คน

่างเหิน ใจเธอรู้สึกหวั่นไหว

ถง.

บอกเก็บความร้อนจากกระเป๋า เปิดฝา กลิ่นหอมหวานของซุปนกนางแ

ิดในใจว่า阮桐คงแค่กำลังงอน แต่จร

กมือ阮桐 ตักซุปช้อนหนึ่งแล้วกลืนลงไปช้าๆ

่ข้างๆ ใบหน

ง แต่เขารู้สึกเหมือนว

กระจายบอกเขาว่าแม่

雪ด้วยควา

ปนกนางแอ่นของ阮桐ด้วยความพอใจ ขณะที่ข้าวต้

อตัวลง มือกุมท้องครางด้วยคว

ทำลายความเงีย

พุ่งไปที่หญิงสาวที่เจ็บปวดอยู่ตร

“ไม่รู้ ...อาจจะเพรา

่ฟู่ดูเค

วเรา

พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ที่นี่มี

่บนเตียงผู้ป่วย แต่宋盼雪เจ็บปว

่ได้ที่

ยากทะเลาะกับลูกชายต่อหน้

ย่อตัวดึง宋

มอง阮桐ด้วยสายตาที่

โต๊ะแล้วถอนใจ “ถงถง คุณก็เห็นแล้ว ผู

ยงหยิบกระดาษเช็ดร

ะคะ” เธอพูด “景然เข

ล็กน้อย แล้วเ

สียงแม่ฟู่มีความเหนื่อยล้า “ความสัมพัน