าวอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสลายไปหลงเหลือเพียงความโศกเศร้า นางลอบมองสนมเอกสกุลซูพร้อมใคร่ครวญในใจ สตรีผู้นี้ใช้เวล

ินนามสองตัวอักษรให้ ย่อมเท่ากับยก

เอกฉีกุ้ยเฟยรับรู้ คงหัว

ุจสายลมกลางฤดูใบไม้ผลิ นางหรี่ตาไปทางตำแหน่งนั่งของสนมรองครู่หนึ่ง ทอดมองสนมฝูซึ่งถูกอ

่องเต้ไม่โปรดปรานสตรีนางนี้ด้วยซ้ำ ไฉนจึงอวยยศให้เป็นถึงเยว่ผิน ไม่เพ

ล้ว ตำแหน่งผินมีราชท

วว่า “ร่างกายเมี่ยวเฟยไม่สู้ดีนัก จึงมิอาจเข้าร่ว

ยู่ครู่หนึ่ง เมื่อถูกสายตาหลายคู่จ

ห้เมี่ยวเฟยสร้างศัต

ับแคบ เอาแต่รั้งฮ่องเต้ไว้ข้างกายทุกค่ำ

ันมาร่วมพันปี ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานหลาย

งลงแล้ว แม้นบัดนี้ไร้หลักฐานใหญ่เอาผิดเมี

ยี่ยงนี้ ไม่สมควรได้รับอำนาจใดในวังหลัง นางช่างน่ากลัวเหลือเกิน..” เยว่ผินกล่าวเสียงสั่นพล

ูฉางจ้าย สนมฝูผู้จืดจ

มีอำนาจมากมาย เพีย

มิดประหนึ่งราตรีไร้ดาว เยว่ผินผู้นี้ไม่กี่วันก่อน ดำ

ัน ฮ่องเต้ประพาสป่าเหลียงซาน ออกล่าสัตว์กับขุนนาง

็นยิ่งยวด “เจ้าขาดความละเอียดอ่อน นับเป็นตัวไร้อารยะตัวหนึ่งก็แล้วไปเถอะ ไฉ

งนับว่าไร้มารยาทเป็นที่สุด ถือว่าตนมาจากสกุลชั้นดี ข่มขวัญผู้คนมานักต่อนัก นางขบริมฝ

บหน้าที่เคยอ่อนโยนพลันแข็งทื่อ “วังหลังไร้ระเบียบยิ่งนัก เดิมทีหวงกุ้ยเฟยอย่างข้า ควรเห็นแก่ความ

านะผู้ดูแลวังหลัง มิใช่ของเมี่ยวกุ้ยเฟยผู้ชื่นชอบบทวิวาท แต่เป็นของส

หลือร่องรอยขุ่นเคือง “น้องสาวทั้งสองล้วนไม่คุ้นชินสถานะใหม่ ไว้พวกเจ้

นทันที บทลงโทษนี้ ควรเป็น

้งสอง ยังใช้โอกาสในครั้งนี้ เย้ยหยันเมี่ยวเฟยผู้ตกอับอีกด้วย ต้องโทษที่เมี่ยวเฟยมีชีวิตสงบสุขเ

ันแวบหนึ่ง แล้วยอบกายเล็กน้อย เอื

้วสลักเจ้าแม่กวนอิม “อิงเฟยเพิ่งสูญเสียครรภ์มังกรไม่นาน เดิมทีไม่สมควรฝืนร่างกาย ระ

ี่สงบเสงี่ยมเงียบเชียบเป็นนิจ ยังเผยช

ะระหว่างพี่น้อง สิ