หนัก

อน พัดกลีบไห่ถังปลิวว่อนไปทั่วลานพระตำหนัก กลีบสีขาวบริสุทธิ์ขยับพลิ้วไห

หลวงจากกองงานเย็บปัก เร่งมือส่งอาภรณ์ประจำฤดูครบทุ

ระทั่งขบวนข้าหลวงมาถึง จึงหรี่นัยน์ตาหงส์มองข้าหลวงอา

าภรณ์ไหมเงินทั้งสิบชุด ให้แก่ฉางหนิงหวงกุ้ยเฟยเป็นการด่วน..

้าราชบริพารจึงได้

ฉางหนิงห

ศใหญ่โตคับวัง ยังได้รับราชทินนามสองอักษร ใ

ากรรมด้วยซ้ำ นางถูกทอดทิ้งให้เดียวดายคาตำหนักจนวันตา

อนผิงเจี๋ย ‘นางเอกในบทนิยาย’ นั่งปักผ้าอย่างสบายใจ ผ่อนค

ควรได้รับการอวยยศเป็นผิน เลื่อนสถานะจากสนม

ไม่ได้ตายตั้งแต่บทแรก ฉากพระน

ร่างท้วมนามชิงหรานเร่งรุดมาถึง ก็รีบเอ่ยอย่าง

กพบเฉพาะสนมขั้นผิน หรือก็คือผู้มีศักดิ์เป็นนาย ไม่ใช่สนมช

ัวเราะเสียงเย็น “นางห

ครั้งนี้ ทำให้ขุนนางฝ่ายตรงข

กเอนหลังลูบท้อง ทอดมองกิ่งดอกซิ่งทอดยาวไปถึงนอกกำแพง พลันนึกไปถึ

ม่เกิดเหตุร้ายกะทันหันเฉกเช่นครรภ์พิษในอดีต สตรีผู้นี้ย่อม

่ฐานะของสกุลซู ไม่จ

ฮองเฮาอันทรงเกียรติ

่อนโยนพลางกล่าว “ความผิดเล็กน้อยในอดีตของนาง ใช่จะสลักสำคัญอะไร นางเป็นถึงสตรีวังหลัง

ษสงไม่น้อย แต่นับว่าหาญกล้าไม่เท่าอิ

้ยเฟย สนมเอกสกุลซูจึงรับไว

นดินนั้น มิใช่สิ่งที่ผู้ใดคิดจะ

เฮาสกุลซิน ล้วนมาจากสกุลใหญ่เรืองอำน

ม่เล็กของฉางหนิงหวงกุ้ยเฟยนั้น

นนางใหญ่โต ต้องคอยเคารพขุนนางขั้นสาม

ามคิดอันซับซ้อน นางก็ขยับรอยยิ้มเรียบนิ่งออกมา “ฉินผินเงีย

“พ

ียบขรึมอยู่แต่ในที่ของตน แม้จะมาจากสกุลใหญ่ ทว่าเป็น

่งใหญ่กว่าสนมขั้นผินทั้งหมด กลับวางตัวได้ส

ยงอยู่บ้าง แต่ยังดีกว่าปล่อยให้วังหลัง

องเต้ไหนเลยจะไม่ทรงรับรู้ พระอ

ยงแต่จะยอมรับอย่างง่ายดาย ยังมีสติเพียงพอที่จะช่วยแก

ได้ ย่อมเข้าใจเองว่าเหตุไฉ

ะราชทาน เอ่ยอย่างไม่ยี่หระ “..เบื้องหน้ามีสตรีไร้มันสมองเป็นกระพรวน เบื

างตัวเองอย่างประมาท แต่วิเคราะ

ม่เลว ดีกว่าชาติก่อนมากนัก นางไม่ต้องการคว

ตอย่างเกียจคร้าน กินอยู่สุขสบาย

าม เห็นแก่ที่เป็นเพื่อนสตรีด้วยกัน ฮวา

มีวี่แววเป็นภัยอันตราย น