อ

โจวเหนียนถึงกับกล้าทำอาหารมาให้เขาอย่างเปิดเผย ซือเฉินก็จ

พูดเรื่องแยกทางกับฉัน ฉันไม่ได้ไปเยี่ยมบ้านซือเฉ

ยกทางเซ็นชื่อในหน้าสุดท้าย "คุณนายหลิน จะดูอีกส

า อีกหนึ่งเดือนพบกันที่กระทรวงพิธีการ อย่ามาสายล่ะ" อย่

เองก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นาน อยากกลับบ้านเ

องชิง ฉันไม่ได้กลับ

่ย่า ฉันมาหาพวกคุณแล้วนะ" ซือเฉินพูดถูก ฉัน

่ฉันยังเล็กเมื่อรถม้าพลิกคว

ถวนี้ไว้ด้วย เพราะคิดถึงพวกคุณ และคิดว่

ลงมา ฉันรู้สึกเท้าหนาว "พอแล้ว ฉ

าเขาทำอะไรบ้างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา" ฉั

นเลิก ฉันเดินผ่านโรงเรียน

้ม เวลาที่ได้หยุดเรียนเป

ียนอยู่นาน แล้วตัดสินใจเดินเข้าไป "เอ่อ คุณเป็นใคร?" อาจารย์

วงตาของฉันแดง หรือเพราะการแสดงของฉั

เดินเล่นในโรง

มสะอาดลาน นักเรียนซุกซนไล่เล

นกับว่าเป็นอีกโลกหนึ่ง ภาพในวั

จำ จนถึงห้องเรียนปีสามห้องห้า ไม่มีใครอยู่ใ

ราวกับสามารถสัมผัสบรรยากา

งหัวในแขนเสื้อ "หนึ่ง สอง สาม" นี่คือเคล็

็กหนุ่มที่มีใบหน้าแจ่มใสยืนอยู่ตรงหน้าและยื่

อนหายใจยาว ขับไล่ความคิดที่ไม่ควรมีออกจากใจ ลุกขึ้นและเดินออกไป ก่อนจะไป ฉันมองครั้งสุดท้าย ในห้องที่เงี

ก็กลับไ

งหลวง ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่น "ทำไมถึงล่าช้า" ซือเฉินทำหน้าบึ้ง ฉันถอนหายใจยาว มองเ

ลังเขา ฉันรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น คำพูดก็มีความ

ันไม่รีบ รอได้" ซือเฉินเข้ามาดึงฉัน "คุณรีบหน่อย อย่าทำให้ไม่พอใจ" ฉันยืนอ

ัน อย่าทะเลาะกัน" ฉันรู้สึกโมโห "ถ้าคุณไม่ทำให้ฉ

ไปให้พ้น!" ซือเฉินโกรธจนหน้าดำดิ่ง มอ

ไม้คลึงแป้งจากครัว รู้สึกว่ามันเหมาะมือ แล้วจ้าง

ของบ้านนี้คือใคร?" ผู้จัดกา