พย์สินของฉันและสามี กรุณาเปิดประตูใ

กลับไปแล้วเดินเ

มีอยู่มากมาย แม้จะไม่ย

ภาพวาดก็ลดน้อยลง ในช่วงแรกเราน

ริ่มสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่น ฉัน

ม่วง นั่นเป็นของที่คุณยายฉันรักมาก ตอนแรกฉันต

อาใจคนรักใหม่ของเขา “ฮึ” ฉันไม่ลังเลอีกต่อไป

องโจเนียนและศรีเซินที่โกรธเกรี้ยว “หลิน! สุ่ย! ฮว่า!” “อ๊วก!” ฉันทำท่าจะอาเจียน “อย่าเรียกชื่อฉัน

ดปล่อยแล้ว ฉันไม่ต้องการร

ี่มุมกำแพง เลือดกำเดาฉันไหลอีกครั้ง ฉันเงยหน้าอดทน “เธอเป็นอะไร

้วพูดกับเขา “ศรีเซิน ฉันก็อดทนกับเธอมานานแล้ว รีบหย่าก

ามเจ็บปวดที่ทนไม่ได้จริ

เราเงียบกริบ เซ็นชื่อทันที ตราประทับลงกระดาษ เร

กไปโดยไม่

ือฉัน พูดเบาๆ “ฮว่า เธอไปก่อน ฉันจะเฝ้าดูที่นี่” มือที่อบอุ่นนั้น

ออกเบาๆ

งหลวง ศรีเซิน เราคง

ุฉันคือนักเรียนแพทย์ฝึกหัด อายุยังน้อย แต่ทำงานคล่องแคล่ว ดุคนโดยไม่ปรานี ฉันหดไหล่ยอมรับการสอน

ยได้ไหม” สาวน้อย

ก!” เธอก้มลงเตือน “ยังเจ็บอยู่ไหม?” ฉันมองตาเ

้องพยุงโครงเข็มเดินไปมาในที่ทำงาน มีเพียงโจวที่อยู่ เธอกำลังเช็ดน้ำตา ฉันเคาะโต๊ะเบาๆ “เรื่องอะไร?” “ชู!” เธอมองรอบๆ ไม่มีใครแล้

่งข้างเธอ กินขนมหวานชิ้นใหญ่กับเธอ ดูหนังสือรักห้าฉบับ ใช้กร

่องได้แล้ว เธอห้ามแอบดู!”

้อความจากศรีเซิน “เธออยู่ที่ไหน?” ฉันยกคิ้ว “มันเก

้าทันที ขีดฆ่าชื่อเขาออก โจวรอฉันดูหนังสือด้วยกัน ถามเบาๆ “เป็น...คนใน

ดหมาย คิดครู่หนึ่ง “เขา? เขาก็แค่คนที่น