” ขวัญข้าวพึมพำ เสี

โกรธ หัวโจกกระชากผมเธอแล้วลากไปท

นเหรอ” เธอคำราม พลางถ่

ถังหนึ่งราดหัวเธอ พวกเธอตบตีเธอ เตะเธอ แหวนแ

ายเกินกว่าจะต่อสู้กลับ เธอนอนขดตั

าะ ยืนค้ำหัวเธอ “ตอนน

างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ใบหน้าของเธอบวมเป่ง

นึ่งในนั้นเตะเข้าที่สีข้

การตอ

ีกคนพึมพำ “ฉัน

ดสิ้น รีบตะโกนเรียกผู้คุม

ถูกหามออ

ดี” ข้าวของส่วนตัวของเธอจากที่ทำงานรอเธออยู่ในกล่องกระดาษแข

มเจ็บปวด เธอไม่สนใจที่จะทำความสะอาดตัวเอง

ของเธอทำลายความเงียบ

พ่อกับแม่จะไปเยี่ย

ทกลุ่มสำหรับงานเลี

เสาร์นี้นะ! ไม่ได้เจอกันนานเล

ด้แล่นผ่านศีรษะของเธอ เธอควาน

าสะท้อนของตัวเอง คนแปลกหน้าที่ซีดเ

ำพูดของเธอดูร่าเริงและเสแสร้ง ซ

ือนกันค่ะ รอ

จัง! เด

องสุดท้าย

ียงเธอและอคินเท่านั้นที่รู้ บนยอดเขามีต้นชมพ

ิมฝีปาก จากกระเป๋าเสื้อ เธอหยิบสร้อยเงินเส้นบางอ

มื่อหลายปีก่อน เธอเก็บเงินอยู่หลายเดือนเพื่อซื้อมั

า ด้วยความโกรธและความเจ็บปวด เขาได้กระ

ันไว้ตั้

่งของต้นไม้อย่างระมัดระวัง ของขว

ะ” เธอกระซิบกับสายลม

ป็นต้นกล้า ตอนนี้มันสูงใหญ่แ

งสุดท้าย แล้วห

นในสายลม ราวกั

นเก่าทักทายเธออย่างอบอุ่น ใบหน้าของพวกเขา

อเธอ! พวกเราได้ยินมาว่า

ทันได้ตอบ ปร

อร์ หิรัญวงศ์ ควงแขนกัน พวกเ

ข้าวทันที และเธอก็ส่งสายตาที่

ี่กำลังคุยกับเธ

เข้ากับขวัญข้าว ในช่วงเวลาสั้นๆ ของการสัมผัสนั้น ฮาร์เปอ

เธอคว้าข้อมือของฮาร์เ

าวแน่นราวกับคีมเหล็ก “เธอคิดจะทำอะไรฮาร์เปอร์” เขาค

งสา “ไม่มีอะไรหรอกค่ะอคิน ข

็มไปด้วยความสงสัยอย่างลึกซึ้งมาให้ เขาดึงฮาร์

้าวรู้สึกเหมื

ุ่นจึงตัดสินใจเปิดสไลด์โชว

ียนที่ยิ้มแย้มในวันรับปริ

ก แล้วก็

ความเงียบงันด้วย

ห็น คือวิดีโอส่วนตัวที่ภาพไม่