จะเจ็บปวด—ฉายผ่านใบหน้าของภาคินก่อนท

และเริ่มแจกแจงความชอบของเธออย่างละเอียดจนน่ารำคาญ "เขาชอบผ้าปูที่นอนผ้าไหม กลิ่นลาเวน

้งในอก เขาจำความชอบไร้สาระของเธอได้ทุกอย่าง แต่เข

กจากห้อง สตูดิโอสถาปัตยกรรมของฉันเป็นที

เลี่ยนจนน่ารังเกียจ "อย่าเ

อาแต่หมกมุ่นกับงาน" แล้วเขาก็มองมาที่ฉัน น้ำเสียงแข็งขึ้น

รรยาลับๆ ของเขา ผู้หญิงที่กำลังจะนอนบนเตียงของเขา เขาคาดหว

ข้ามาในบ้านนี้ครั้งแรก เขาอุ้มฉันข้ามธรณีประตู กระซิบคำสัญญาว่

หกสิ

่งจนน่ากลัว "ฮันนี่เป็นแขกของ

ากไปโดยไ

บปวดเล็กน้อย "ภาคินคะ

ความรักใคร่เอ็นดู "เขาแค่ถูกพี่ตามใจจนเคยตัว ไม่ต้องห่ว

กเขาดังก้องไปตามโถงทางเดิน ฉันพิงประตูไม้เย็นๆ ดวง

นนี่คือภรรยาที่จดทะเบียนในกองทุนทรัสต์มานานหล

นี้ ฉันค

ตัวตรง ฉันจะไม่ร้อง

นนี้เป็นวันครบรอบการเสียชีวิตของคุณยายของฉัน ท่านเป็นครอบครัวเดียวที่ฉันเ

นจากโถงทางเดิน

ี่พื้นตรงเท้าของเธอคือเศษกระเบื้องเคลือบของโถที่บรรจุอัฐ

กับฉัน และรอยยิ้มเยาะก็กว้างขึ

งพล่านขึ้นมาในตัวฉัน โดยไม่คิด ฉันพุ่งเข้าไปข้างห

บพร่าด้วยความเจ็บปวดและเดือดดาล "ท

อะอะ เขาเห็นฮันนี่ รอยแดงปรา

าสงสาร "ฮันนี่แค่ดูมันเฉยๆ แล้วมันก็ลื่นหลุด

ี่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่

อ!" เขาสวนกลับ ปกป้อ

ปที่กองเศษซากบนพื้นด้วยนิ้วที่สั่

มาที่ฉัน ดวงตาเย็นชา "มันก็แค่

ชีวิต เขาเคยยืนอยู่กับฉันในงานศพของท่าน จับมือฉัน และส

ียงต่ำจนน่ากลัว "ขอโทษเรื่องอะไร? ท

ดลง เขามองฉันเป็นอุปสรรค เป็นปัญหาที่ต้องจั

้วลากไปตามโถงทางเดินไปยังห้องเก็บขอ

ยนรู้ที่จะเชื่อฟัง" เขาพูด

่ฉันเคยสารภาพกับเขาในช่วงเวลาที่เปราะบาง เขา

นึ่งของครอบครัวเขา ฉันไม่ใช่แม้กระทั่งแขก ในบ้านหลังนี้ ในชีวิตของ

งล็อคก็ดังขึ้น ปิดตายฉัน