ไม้หนาๆ ฟังดูอู้อี้และห่างไกล "เมื่อไหร่ท

อรองกับฉัน เขารู้ว่ามันเป็น

ข้ามา ลมหายใจติดขัดในลำคอ ในวันที่สาม ประตูก็เปิดออกในที่สุด

ไป" เขาพูด ไม่ค่อยสบตาฉัน "พี่ขอโทษนะปร

ปจากเขา "พวกเขาต้องการคำปรึกษาด่วนเกี่ยวกับความมั่นคงของโค

าผลงานสถาปัตยกรรมของฉันภายใต้นามแฝงนั้นยิ่งใหญ่กว่าที่เขารู้มากนัก เขาคิดว่าฉันเป็นแค่สถาปนิกที่มีความสามารถแต่ไม่โดดเด่น เขากำลังเชิญฉันไปให้คำปรึกษาในโครงการที่บริษ

ฉันพูด เส

ำให้ผิวฉันรู้สึกขยะแขยง "ขอบคุณน

งฉันที่จะได้เจอเจตน์ เพื่อเริ่มแผนการหลบหนีของฉัน ฉันไปเพื่อชดใช้หนี้บุญคุณ หลายปีก่อน บริษัทของภา

นนิ่งขณะที่ตรวจสอบพิมพ์เขียว ภาคินมองฉันด้วยสายตาภาคภูมิใจ

์พูด เล่นตามน้ำได้อย่างสมบูรณ

ยนรู้จากคนเก่งที่สุด"

าคินก็ดีใจมาก "เพื่อเป็นการฉลอง" เขาประกา

อยากไป"

ียงแข็งขึ้นขณะที่บังคับให้ฉันขึ้น

ก แตกกระจายเป็นประกายสีทองและสีแดงเข้มตัดกับท้องฟ้ายามค่ำคืน ชั่ว

คินกระซิบ แขนข

ภาพ ฉันอธิษฐานขอชีวิตให้ลูก

ีน้ำเสียงหยอกล้อที่คุ้นเคยก็

น ดึงเขาออกจากฉันเข้าไปในเงามื

ที่จะตามเธอไป ฉันได้ยินเสียงเธอห

รีดร้อง ผู้คนเริ่มวิ่งหนี ใบหน้าตื่นตระหนก ไฟไหม้เ

้วยสัญชาตญาณเก่าๆ ที่โง่เขล

งฮันนี่ อุ้มเธอหนีจากอันตราย เขาวิ่งผ่านฉันไปเลย ดวงตาของเขาจับ

้วยซ้ำ ราวกับว

องฉันกระแทกกับลานหินเสียงดังน่ากลัว โลกหมุนคว้าง และสิ่งสุดท้ายที่ฉันเห็นก่อนที่ความมืดจะครอบงำคือแผ