แค้นเมียเก่า ขั้นสุด

สามีที่แต่งงานกันมา 20 ปีมอบ

น้องสาวบุญธรรมของเขา ผู้หญิงที่เหมือนวิญญาณ

จักรเทคโนโลยีทั้งหมดของเรา—สิ่งที่ฉันสร้างมา

ตัวแข็งตายในรถที่เสียอยู่ข้างทาง ขณะที่เจตน์รีบไปหาหล่อ

ามกับผู้หญิงคนนั้น สงค

ง ฉันก็กลับมาเป็นวัยรุ่น ฉันกลับมาอยู่ในสถานสงเคราะห์ ในวันที

ยคนหนึ่งที่มีแววตาทรมานคุ้นต

สุดขีดไม่

ียง ใบหน้าซีดเผือด “ผมขอโทษ คร

อ ครั้งสุดท้ายที่เขาสัญญาว่าจะปกป้องฉัน ผล

ที

รไพศาล สามีของฉันมอบให้

ุญมา น้องสาวบุญธรรมของเขา ผู้หญิงที่ตามหลอกห

ผมขอโทษ ผมปกป้องคุณไม่ได้ ผมขอยกทุกอย่าง

ระสุนเจาะหัวตัวเอง และความคิดสุดท้ายของเขาก็ยังเป็นเรื่องของผู้หญิงคนอื่น ทุกสิ่งทุกอย่าง อาณ

รื่องดราม่าที่หล่อนกุขึ้นมาเอง หล่อนคือสาเหตุที่ทำให้ลูกของเราต้องตาย ถูกทิ้งให้หนาวตาย

กับผู้หญิงคนนั้น สงครามท

้ำหนักมหาศาลที่บดขยี้อากาศไปจากปอดของฉัน จากนั้นความเจ็บปวดแห

งเป็นสีเบจชวนหดหู่ที่ลอกร่อนตามมุมห้อง หัวใจฉันเต้นระรัวในอก ฉันจำที่นี่ได้...ที่นี่คือสถานสงเค

วามสับสน “เอวา ตื่นได้แล้ว

วภัทรไพศาลผู้มั่งคั่งเดินทางมาเพื่อเลือกเด็กไปอ

มและดวงตาที่เต็มไปด้วยความทรมานอันคุ้นเคย กำลังจ้อ

ียง ใบหน้าซีดเผือด “ผมขอโทษ คร

อกมาจากลำคอ ครั้งสุดท้ายที่เขาสัญญาว่าจะปกป้องฉ

ออกไปได้ ฉันค้นข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขามาหลายสัปดาห์ เรียนรู้เรื่องความสนใจ บุคลิก สิ่งที่พวกเขามองหาในตัวเด็ก ฉันเตรียมคำ

เกือบจะไ

็กผู้หญิงขี้มูกโป่งท่าทางน่าสมเพ

อแม่ของเขา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสารอย่างโง่เ

แล้วกระซิบโกหกเรื่องฉัน “เอวาน่ากลั

ฉัน กลับเชื่อหล่อนในทันที เขามองฉันด้วยความ

อยู่ในสถานสงเคราะห์ต่อไปอีกห้าปี ขณะที่บิวตี้ได้รับการต้อ

ที่พยายามจะเอาชนะใจพวกเขาอีกต่อไป ฉันคือผู้หญิงอายุ 40 ในร่างว

าอ่อนโยน กำลังยิ้มให้ฉัน “สวัสดีจ้ะหนู หนูคงเป็น

จัดการสถานสงเคราะห์พูด

าของเขาวิงวอนมาที่ฉัน “แม่ครับ

า ความต้องการอย่างสิ้นหวังท

ขา ฉันอยากจะลบ

จตน์ อ้าปากจะเห็นด้วย เสียงร้อ

ีกคนพยุงอยู่ ข้อเท้าของหล่อนพันด้วยผ้าพันแผลสกปรก และน

” คุณหญิงลดาวัลย์รีบปรี่

างกลุ่มเด็กผู้ชายตัวโตที่มุมห้อง “พวกเขาผลักหนูค่ะ พวกเ

ิที่แล้ว ฉันใช้สติปัญญาเพื่อเอาชีวิตรอด แต่บิวตี้

นี้ ฉันเห็นความขัดแย้งในดวงตาของเขา ความสงสัยวูบไหวขึ้นมา เขารู้ว่าบิวตี้สามารถทำเรื

น ความรู้สึกผิดของเขา

กผิดอีกครั้ง ฉัน

น “เธอพูดถูกค่ะ เด็กผู้ชายที่นี่นิสัยไม่ดีเล

นอกเห็นใจจอมปลอม “เจตน์ คุณควรจะปกป้องเ

ะลาย “โอ้ หนูน่าสงสาร” เ

ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงยกครอบครั

ดค้านที่สับสนก

น เสียงของฉันประสานก

วตี้ไป

ของเขาเองสะท้อนคำพูดของฉัน ขับเคลื

ใจได้สิ้น