มสับสนและรู้สึกถูกหักหลัง ขณะที่พ่อแม่ของ

งให้เขาแล

องฉันแวบหนึ่ง แววตานั้นเต็มไปด้วยพิษสง คำมั่นสัญญาเงียบๆ ถึงปัญหาที่จะตามมาในอนาคต มั

ู่ข้างหลัง ติดกับอยู่ที

เจ็บจอมปลอมของหล่อนถูกลืมไปแล้ว เขาเห็นประกายความอาฆาตในดวงตาของหล่อน เขาคงรู้สึกถึงความหวาดกลัวเยียบเย็นท

ำวิงวอนเงียบๆ อย่างสิ้นหวัง

ป ฉันแค่หันหลังแล้วเดินกลับเ

ะโกนเรียก เส

ม่หย

าถาม เสียงเบาลง ตอนนี้เต็มไปด้

แขวนอยู่ในอากาศ เป็นความลับที่ผูกมัดเราไว้

จากไปโด

ด “เธอแค่...เธอผ่านอะไรมาเยอะ เธอไม่ได้ตั้งใจ” ข้อแก้ตัวเก่าๆ ที

น ครั้งสุดท้ายที่เขาพูดแบบนั้น เขาใช้เวลาถึงย

็อนุญาตให้ตัวเองยิ้มเยาะอย่างเย็นชาได้เล็กน้

ตระกูลภัทรไพศาลลับสายตาไป ปริมาณอาหารเย็นของฉันลดลง ฉันถูกมอบหมาย

ยู่แล้ว บิวตี้คงจะ “ฝันร้าย” หรือ “รู้สึกหนาว” และเขาก็คงยุ่ง

จะช่วย

านสงเคราะห์ ในชาติที่แล้ว กว่าหล่อนจะถูกจั

บัญชีของหล่อนที่เต็มไปด้วยตัวเลขที่ถูกตกแต่งขึ้น และเงินสดที่ซ่อนอยู่ในช่องระบายอากาศ ฉั

นจำได้จากชาติที่แล้ว นักข่าวหนุ่มไฟแ

ป็นฟืนเป็นไฟ คว้าแขนฉันแล้วบิดจนฉันได้ยินเสียงดังกร๊อบ ความเจ็บปวดแล่นปราด แ

ะห์บ้านเมตตาคุณ ขณะที่พวกเขาลากป้าแก้วที่กรีดร้องออ

่งในนั้นคำราม “แ

ป็นเด็กกำพร้าเพื่อรับเงินทุนเพิ่ม และพวกเขาก็ใช้ชีวิตอย่างสุขส

แน่น ฉันใช้แขนข้างที่ดีป้อ

ือนยักษ์ หยิบหินแหลมคมขึ้นมา

ะโจนเ

หนึ่งก็พุ่งเข้

นเจ

ขาเป็นเกราะกำบังขณะที่ก้อนหินฟาด

ขาแค่หันมาหาฉัน แววตาที่เปื้อนเลือดของเขาดูบ้าคลั่งและเปี่ยม