ใจฉันเมื่อเห็นเลือดไหลอาบใบหน้าของเจตน์ เขายืนโซเซ แต่ดวงตาของเขา

้อนไปทั่วแก้ม “ผมมาถึงแล้ว” เขาพูดด้วย

ังวลก็มอดดับลง ถูกแทนที่ด้ว

ทรงจำมากมายที่คมกริบแล

นัก เสียงร้องของเขาอ่อนลงเรื่อยๆ ที่เบาะหลัง ฉันกำลังคุยโ

ผมไปไม่ได้เอวา บิวตี้บอกว่ามีผู้ชายตามเธอ

ราสิ้นใจในอ้อมแขนของฉันในอีกหนึ่งชั่วโมงต่

่วยฉัน เขาสูญเสียขาทั้งสองข้าง ความรู้สึกผิดจากเหตุการณ์นั้นผูกมัดฉันไว้กับเขา เขาใช้รถเข็นของเขาเหมือนบัลลังก์แห่งการพลีชีพ เป็นคำกล่าวหาเงียบ

อดออกจากบาดแผลตื้นๆ และประก

ยะแขยงจนฉันอยาก

นั้น เสียงกรีดร้องอีก

สมบูรณ์แบบ หล่อนผลักฉันจนฉันเซถลาล้มลงกับพื้น แขนที่หักของฉันก

นอย่างแรง แล้วตบซ้ำอีกครั้ง “นังแม่มด

นเป็นความห่วงใยอย่างอ่อนโยนขณะที่หล่อนค่อย

ึมพำ ดวงตาของเขายังคงม

ิก น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาอาบแก

ลง “รู้แล้ว รู้แล้ว” เขาปลอบโยน ดึงหล

ุงตัวเองลุกขึ้น ไม่สนใจความเจ็บปวดที่แขน และเตรียมจะจากไป

องหล่อนเต็มไปด้วยชัยชนะ หล่อนเกาะแขนเจตน์ไว้ราวก

อย มันเป็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่มันบอกอะไรได้มากมาย หลังจากท

ันมองลึกเข้าไ

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แ

“แกพูดเรื่อง

สำคัญสามคนที่พ่อของเขากำลังจะร่วมธุรกิจด้วย ข้อตกลงที่ในชาติที่แล้วทำให้ภัทรไพศาล กรุ๊ป ล้มละลาย และตัวเลขเหล่านั้น คือพิกัด GPS ขอ

ยขึ้นมาเพื่อพยายามจะช่วยบริษัทของเรา ข้อมูลที่เขาไม

.?” เขากระซ

โดนหัวคุณแล้วกัน” ฉันพูดอย่างเย็นชา

บ มันไม่ใช่แค่เรื่องของบริษัท ในที่สุดเขาก็เข้าใจอย่างแท้จริง มันไม

อยากจะ