องขอ

่น แขนของเขาโอบรอบตัวฉันจากด้านหลัง คางของเขาวางอยู่บนไหล่ฉัน กลิ่นของเขาบริสุทธิ์ มีเพียงกลิ่นสนและพ

วด ความเจ็บตุบๆ ที่หัว ความ

นได้ยินคือเสี

้มีรอยแผลเป็นแม้แต่รอยเดียวบนใบหน้าของหล่อน

ต่เกิดจากความภาคภูมิใจในทรัพย์สินของเขา ฉันเป็นวัตถุสว

บตาต่อ

เตียง “เป็นความผิดของฉันเองค่ะ ท่านอัลฟ่า ฉันซุ่

ัณ

ร มันเป็นอุบัติเหตุ การล่าเป็นสิ่งที่อันตราย การบาดเจ็บย่

ำให้เจ็บปวดแม้แต่น้อยอีกต่อไป มันเป็นเพียงควา

ีตะ เต็มไปด้วยความกังวล ไม่ใช่สำหร

้อย” ศรัณยาพูดเสียงหวาน

เจ็บของเธอ” คีรินพูด มีแววเจ

้สึกค

เคยดังขึ้นในหัวฉ

งฝูงกำลังพูดถึงเรื่องที่ลูกรังแ

ลับไป เสียงในหัวของฉันเรียบและเห

งแมลงวัน หล่อนเป็นเด็กสาวที่น่ารัก ลูกต้องเรียนรู้ที่จะใ

จิตเง

ะคีรินก็นั่งลงบนขอบเตียงของฉัน เขา

าพยายามทำเสียงให้ดูรักใคร่ แต่ฉันได้ยินความรำคา

หล่อเหลา กรามที่แข็งแรง ดวงตาที่เคยเป็นโลกท

หบพร่า “ฉันอยากให้คุณ

ระตือรือร้น “อะไรก

ียงมั่นคง “ส่งหล่อนไปให้พ้น

งเขาเบิกกว้างเมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป “ฉันหมายถึง—ไ

งหัวเราะที่เบาและเป

“โอ้ ชั่วข

นเรื่อง “ขนมเค้กน้ำผึ้งจากร้านเบเกอรี่ในหมู่บ้าน อ

ายๆ วิธีง่ายๆ ที่จะแสดง “ความทุ่มเท” ขอ

ีขาวใบเล็กๆ ฉันก็นั่งอยู่บนเตียงแล้ว

กลิ่นเหมือนที่ฉันจำได้—น้ำผึ้งหว

นำมันมาให้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ควา

้ายที่ฉันรู้สึกต่อเขา เสียงสะท้อนสุดท้ายของความรักท

หลือเพีย

-