บทที่ 5

จำนวนคำ:119    |    อัปเดตเมื่อ:29/10/2025

องขอ

ห็นในป่าพนาวัลย์ “คลั่งรัก” ขณะปลอบโยนหมาป่าสาวที่กำลังร้องไห้ใต้แสงจันทร์ เรื่องราวโรแมนติกนี้น

ให้หล่อนคุกเข่าลง ดวงตาแดงก่ำแ

าและมีอำนาจ “หล่อนถูกขังอยู่ในคุกใต้ดิน

องหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผ้าปู

นจะชนะรางวัลใหญ่เพื่อภรรยาของฉัน” เขาประกาศต่อหน้าสมาชิกฝูงที่ม

ม ร่างหมาป่าของเขางดงาม แต่เมื่อการแข่งขันใกล้จะสิ้นสุด ฉันเห็นศรัณยาพูดคุยเงียบๆ กับเจ้าหน้าที่จัดงาน

งมันทรุดลง เขาถูกบังคับให้ชะลอความเร็ว ตำแหน

่งความผิดหวัง “ฉันขอโทษ ที่รัก ม้า..

สองล่ะ?” ฉันถา

ด พร้อมกับโบกมืออย่างไม่ใ

กับที่ฉันได้ยินพวกขี้นินทาพูดกันว่าเป็นมรดกตกทอดที่หายไ

้า” ฉันพูด เ

เขาช่วยฉันขึ้นบนหลังม้าตัวเมียที่อ่อน

หาศรัณยา อ้อนวอนให้หล่อนขี่ด้วย หล่อนปฏิเสธอย่า

้ามาในสนามขี่ม้าตามหลังฉัน เราขี่ม้า ลมเย็นๆ

ฉันเหลือบมองกลับไปและเห็นศรัณยา ใบหน้าของหล่อนแข็งกร้าว หล่อนกระตุกบังเหียน จ

อย่างแรง ลมหายใจถูกกระแทกออกจากปอด ฉันพยายามดันตัว

หล่อนเตะข้างลำตัวม้า บังคับให้มันเดินหน้า ฉันเห็นกีบเท้

เวลาใ

สติของฉันเลือนลางหายไปในอุโมงค์มืดที่คำราม สิ่งสุด

ศรัณยา ซึ่งแกล้งทำเป็นตกจากหลังม้าของตัวเอง

-

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY