สามีฉัน กับชีวิตลับอันวิปริต

นตัวที่เขาใหญ่ในช่วงสุดสัปดาห์ เพื่อรำลึกถ

องฉันที่ระเบียงบ้าน พวกเขากำลังอุ้มเด็กชายตัวน้อยไว้บนตัก เด็กที่มีผ

ายแค่ไหน แม้แต่แม่ของฉันเองก็มองอัญชลีด้วยสายตาเปี่ยมรักที่ฉันไม่เคยได้รับเลยสักครั้ง ตลอดการแต่งง

ขาก็เปิดเผยแผนการสุดท้าย พวกเขาได้เตรียมการทุกอย่างไว้แล้วเพื่อส่งฉันเข้าโรง

่ ชีวิตของฉันมอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน เมื่อไม่มีที่ไป ฉันจึงตัดสินใจโทรหาคนเพียงคนเดี

ที

าปี และมันมีชื่อข

อนนี้กลับหอมจนเลี่ยน อบอวลไปด้วยกลิ่นฝนและกลิ่นของการหลอกลวง ละอองฝนบางเบาเกาะบนผิวของฉัน ซึมซาบเข้าไปในเนื้อผ้าบางๆ ของชุดเดรสที่ภ

่อัญชลีไ

ด้ยินมานานกว่าครึ่งทศวรรษ เธอกำลังแหงนหน้ามองสามีของฉัน... ภาคินของฉัน เขากำลังยิ้มให้เธอด้วยแววตาอ่อนโยนและเปี่ยมรัก ซึ่งเป็นแววตาที่

ระกายด้วยความสุขที่ฉันไม่เคยสามารถสร้างให้เกิดขึ้นได้เลย พ่อของฉันยืนอยู่ข้างภาคิ

นี่ย" เสียงแม่ของฉันดัง

ยงของเธอเป็นเหมือนเสียงสะท้อนจากอดีตที่ฉันคิดว่

งรถยนต์ เราจัดงานศพกันแล้ว ฉันใช้เวลาหลายเดือนในการปลอบใจภาคินที่ใจสลาย คอยประคับประคอง

รเลย" เสียงทุ้มต่ำของพ่อดังขึ้

้สงสัยนั่นแหละครับ เธอมัวแต่เล่นบทภรรยาผู้ซื่อสัตย์ที่จมอยู่กับความเศร้าจนไม่ทันสังเกตควา

บเอียงวูบ ราวกับเถาวัลย์มะลิกำลังบิดตัวและเลื้อยพันรอบตัวฉัน *ภรรยาผู้

ลักอย่างประณีต พร้อมดวงตาไพลินเม็ดเล็กสองเม็ด ล็อกเก็ตของคุณยายฉันเอง แม่เคยบอกฉันทั้งน้ำตาว่ามันหายไปตอนถูกขโมยขึ้นบ้านหลาย

เพ ชีวิตทั้งชีวิตของฉันเป็นเพียงละครฉากใหญ่ที่สร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันเพื่อถ่วงเวลาฉันไว้

ูกสาว ฉันเป็นแค่ตัว

ุทธิ์แผดเผาความตกตะลึงจนมอดไหม้

มลงไปในดินที่อ่อนนุ่มและชื้นแฉะ กิ่งไม้เล็กๆ หักดังเป๊าะใ

ยยิ้มของภาคินหายไป ถูกแทนที่ด้วยใบหน

าสวนออกไป หนามเกี่ยวชุดของฉัน ใบไม้เปียกๆ ตบหน้าฉัน ฉันไม่รู้ว่ากำลังจะไปไหน รู้แค่ว

ของภาคินก็คว้าแขนฉันไว้แน่นเหมือนคีมเหล

ธ ไม่มีความตื่นตระหนก มีเพียงความรู้สึกสุดท้ายที่เย็นเยีย

พูดเหล่านั้นหลุดออกจากลำคอ

กลิ่นโคโลญจน์ของเขาที่ฉันเคยเชื่อมโยงกับความสบายใจ ตอนนี้กลับเหม็นเ

ฉันยันส้นเท้าไว้ หัวใจเต้นรั

สารทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว หมอเอมอรเฝ้าดูอาการเธอมาหลายเดือนแล้ว 'ความเศร้าโศกอย่างรุนแรง' ของเธอ

รหนีจากคำโกหกอีกต่อไปแล้ว แต่มันคือการหนีออกจากกรงที่พวกเขาสร้างขึ้นรอบตัวฉันมานานหลายปี พวกเขาจะไ

้าหนังราคาแพงของเขาอย่างแรง และเมื่อเขาคำรามด้วยความเจ็บปวด มือที่จับฉันไว้คลายลงชั่วคร

ปรอบๆ และไปหยุดอยู่ที่ถังน้ำมันสีแดงข้างเครื่องตัดหญ้า ความคิดที่บ้

มันตรงมุมห้อง ฉันไม่ยอมให้ตัวเองคิด ฉันเจอกลักไม้ขีดไฟบนโต๊ะทำงานที่เต็มไปด

ควันเริ่มพวยพุ่ง หนาทึบและฉุนจมูก ฉันไม่รอที่จะดูต่อ ฉันวิ่งออกจากประตู ทิ้

สียงตะโกน เสียงร้องตื่นตระหนกครั้งแรกเมื่อพวกเขาเห็นควัน ฉันไม่หันกลับไปมอง ฉันแค่วิ่ง ปอดของฉันแสบ

นาวและความหวาดกลัว กระเป๋าของฉัน ฉันยังคงกำกระเป๋าใบเล็กสำหรับออกงานราตรีไว้ในมือ โทรศัพท์ของฉ

เป็นนามบัตรสีดำเรียบหรูพร้อมชื่อปั๊มนูนสีเงิน... เจตน์ ธนากิจ คู่แข่งทางธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดของเขา ชายคน

ของฉันลอยอยู่เหนือตัวเลข นี่มันบ้าไปแล้ว เขาไม่ช่วยฉันหรอก ทำไมเขาต้องช่วยด้ว

ัพท์ มันดังหนึ

ุ้มลึกและเย็นเยียบ