องขอ

วยน้ำหอมและคำโกหก และฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะสำลัก ฉ

ห้น้ำตาฉันไหล มันเป็นกลิ่นของเบน—กลิ่นสนและอากาศฤดูหนาว—พ

เขา เบนกดอารยาติดกับกำแพง มือของเขาพันกันอยู่ในผมของเธอ ปากของเข

งเขา เสียงคำรามต่ำๆ ที

ับเธอ... นี่คือสัญชาตญาณ” เขาถอยออกมาเล็กน้อย นิ้วหัวแม่มือของเขาลูบไล้แก

ือด” ของเขา เรื่องความจำเป็นที่ต้องระมัดระวัง... มันเป็นเรื่องโกหก

หัวใจของฉันเป็นก้อน

็นฉันยืนอยู่ตรงนั้นและรอยยิ้มเยาะเย้ยเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ

ไปเอาน้ำแร่จันทรามาให้ฉันแก้วหนึ่งได้ไหม

จ โอเมก้า ขอให้ลู

จิตใจของฉันว่าง

็งรูปหมาป่าขนาดใหญ่ที่ใช้ตกแต่ง ของทั้งชิ้นโคลงเคลงอย่างน่า

ันก็พ

ึ้นเพื่อป้องกันใบหน้า แต่มันก็สายเกินไป ชิ้นใหญ่และขรุขระ

ทกพื้นหินอ่อนอย่างแรง แรงกระแทกทำให้ฟันของฉันกระทบกัน ของเหลวอุ

บรอง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นภาพความโกลาหล ชั่วขณะหนึ

คิด

ยา ซึ่งยืนตัวแข็งแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บห่างออกไปไม่กี่ฟุต เขาทิ้

ี่ปฏิเสธไม่ได้ของคำสั่งอัลฟ่า เขาสแกนเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า มือของเขาลอ

ยู่ ดูอัลฟ่าปกป้องเมียน้อยของเขาในขณ

ึ้น ฉันไม่ได้มองเขา ฉันทำไม่ได้ ฉันเชิดหน้าขึ้น เดินออกจากห้องบอลรูม ทิ้งรอยเลือด

โรงพยาบาลเดียวกัน เขาพาเธอเข้าไปในปีกวีไอพีสุดพิเศษ แขนของเขาโอบรอบเธออย่างปกป้อง กร

ินใจครั้งสุดท้าย การหายตัวไปไม่เพียงพอ ฉันต้องแน่ใจว่าพันธะนี้ ชีวิตนี้ ถ

-