งของศ

ำให้ฉันอ่อนแอ ร่างกายของฉันอ่อนปวกเปียกอยู่ในกำมืออันทรงพลังของเ

ะไร” ฉันเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบ

ากฉันออกไปท่ามกลางพายุแล้วโยนฉันเข้าไปในที่นั่งผู้โดยสารของรถหรูของเขา เคร

ุ่งหน้าไปยังชายแดน หัวใจของฉันเต้นรัวเมื่อฉันรู้ว่าเขาจะไปที่ไหน: บึงมรณะ บึงที่เต

ดนิรภัย เขาลากฉันออกจากรถลงไปในโคลน

ของ

อลำเล็กๆ ที่โยกเยกอยู่กลางน้ำที่ขุ่นคลั่กและหมุนวน ใบห

ถูกกลืนหายไปในสายลม “

วงตาของเขาดุร้ายและอารมณ์ฉุนเฉียว เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังมองหาคนที่จะโทษ และลิตาก็ให้เป้าหมายแก่เขา เขาผลักคริสตัลสื่อสารที่เรืองแสงเ

ซึ่งกำลังจับสมาชิกฝูงระดับล่างที่ดิ้นรนอยู่ หม

ย่าง มันบอกว่าแกจ้างมันให้ช่วยลักพาตัวลูน่าในอ

ีดร้อง ความสิ้นหวังกัดกินฉัน “ฉันป่วยอย

าะฉันเลือกเธอแทนแก แกเกลียดเธอเพราะเธอคู่ควรที่จะเป็น

รู้!” ฉ

ปในน้ำมืด ปลดเชือกเรือ และด้วยการผลักอย่างโหดเหี้ยม เ

ึ้นมาสำลั

กำมือเหล็กของคีรินทร์ “ปอดของท่าน! ท่านเคยบาดเจ็บ

ฉัน “บอกฉั

ั่ง เขาก็พยักหน้าให้เบต้าของเขาอีกครั้ง แม่ข

ุดท้าย

ของแม่ เสียงสำลักของท่าน และสายฝนที่ไม่หยุดห

างที่สุด “ดี” เขาพูด เสียงสง

งเขาดึง

เสียงโหยหวนของควา

องฉันที่ถูกมัดและอ่อนแอ ก็จมลงใต

ุด—มันจุดไฟที่ฉันไม่เคยรู้ว่าฉันมี หมาป่าของฉัน ส่วนโอเมก้าในตัวฉ

อมือของเขา ฉันได้ลิ้มรสเลือดของเขา อุ่นและมีรสโล

รของคีรินทร์ ดังพอที่ฉันจะสัมผัสได้ถึงความ

เราเจอลิตาที่กระท่อมล่าส

มองจากใบหน้าของฉันลงไปยังตำแหน่งสุดท้ายของแม่ในน้ำ เขา

นไปและตะโกนสั่งคนของเขา

นไปด้วยโคลน โดยที่แม่ของฉันกำลังจมน้ำอยู่ที่ไห

-