งของศ

กๆ สะท้อนถึงหัวใจของฉันที่กำลังแตกสลาย ประติมากรรมนั้นไม่ใช่แค่แก้ว มันคือความทุ่มเทหลายปีของฉั

เสแสร้งที่สมบูรณ์แบบ เธอคุกเข่าลง ทำทีเป็นเก็บเศษแก้วชิ้นใหญ

้วที่คมเป็นพิเศษ เธอก็ร้อง

ดหนึ่งผุดขึ้นบ

ความกังวลอย่างบ้าคลั่ง เขาค่อยๆ จับมือเธอ ตรวจดูรอยบาดเล็กจ

ี่สิ้นสุด เขาไม่แม้แต่จะชายตามองฉัน หรือมองซากเกียรติยศของฉันที่กระจัดกระจายอยู่

ามเศร้าโศกของฉัน ฉันเห็นธาต

้งใจ” ฉันพูด

ลอไปด้วยน้ำตาจระเข้ “อะ

สียงของฉันแข็งแกร่งขึ้น “ล็อบบี้มีคริสตัลบ

โกรธเกรี้ยว เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พลังอำนาจของอ

สั่งของอัลฟ่าเต็มรูปแบบ แต่มันใกล้เคียง เป็นคำเตือนที่ทำให้

ฉันสวนกลับ ความท้าทายข

ษขยะไร้ค่าชิ้นหนึ่งเนี่ยนะ?” เขาชี้ไปที่เศษคริสตัลที่แตกกระจายอย่า

“อย่าร้องไห้เลยนะ ที่รัก ฉันจะไม่ยอมให้เธอมาทำให้เธอเสียใจ” แล้วเขาก็มองกลับมาที่ฉัน ใบ

เจตนานั้นยังคงลอยอยู่ในอากาศระหว่างเรา น่า

ย “ออกไปจากตึกของฉัน ออกไปจากอาณาเ

นที่ฉันคิดว่าเรามีร่วมกัน ที่ฉันเฝ้าทะนุถนอมมาหลายปี ขาดสะบั้นลง ควา

ยของฉันแม้แต่ชิ้นเดียว ฉันผลักประตูแก้วหนักๆ ออกไปสู่สายฝ

่กว่าล้อเลียนฉัน ทำลายประติมากรรมฝึกหัดไม้เล็กๆ ที่ฉันแกะสลักขึ้นมา คีรินทร์ที่แผ่อำนาจออกมาแล้วในตอนนั้น เจอฉันกำล

ายในตอนนั้น แต่ตอนนี้ เขา

นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ ความเจ็บปวดจากการถูกปฏิเสธ สายฝนที่หนาวเหน็บ ความเหนื่อยล้

่ในความมึนงงของความเจ็บป่วยและความทุกข์ อาจจะสองวัน

ื่นบนเตียง

้นผมของเขา ดวงตาของเขาดุร้ายด้วยความโกรธที่น่าสะพรึงกลัว และออร่

ฉัน แล้วยกฉันขึ้นจากหมอน มือของเข

ที่น่าสะพรึงกลัว เป็นคำสั่งของอัลฟ่าอย่างแท้จริง บั

คำราม ลมหายใจร้อนๆ รดใบหน้

-