าณิชย์ไพศาล

ที่เรียบง่ายและธรรมดากว่ากับภัทร ชื่อจริงของฉันคืออรุณรัศมี วาณิชย์ไพศาล ทายาทเพียงคนเดียวของอาณาจักรอสังหาริมทรัพย์วาณิชย์ไ

ลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อผู้ชายคนหนึ่ง ได้ตายไปบนพื้นโถงทางเดินเย็นๆ ของโรงแรมแ

วของฉันรัวอยู่บนหน้าจอข

นสน

นอีกสองเดือนข้างหน้า เรายังไม่สามารถพบกัน

แต่ในตอนนี้ ความลึกลับให้ความรู้สึกปลอดภัยกว่าความจริงอันโหด

พ์ “แต่มีเงื

ามา

่มต้นด้วยไม่ใช่ฟ้า เธอคื

ต่ฉันสัมผัสได้ถึงความประหลาดใ

นที่ภัทรเกลียดเสมอ ฉันดื่มจนขอบของความเจ็บปวดพร่าเลือนไป แล้วฉันก็เดินโซซ

มห่วงใยที่ตอนนี้ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงจนขนลุก “ฟ

ี เขาไม่ได้สวม Patek Philippe แน่นอนสิ เรือนนั้นอยู่กับเจ้าของคนใหม่ของมันแล

ฉันพูด เสียงเย็นช

เป็นอะไรไป?” เขาขยับเข้ามาใกล้ ประคองใบหน้าฉันไว้ในมือ “เธอรู้ไหมว่าพ

ากสิ่งที่ฉันได้ยินภัทรพูดที่วิลล่า ท้องไส้ฉันบิดเกร็ง เขาต

ุ่มนวลและอ่อนโยน เป็นการเลียนแบบที่สมบูรณ์แบบของภัทร มันให้ความรู้สึกเหมือนถูกจูบโดยผี ปีศาจที

จากไป ฉันก็ผละตัวออก “

ตาที่สับสนของเขาที่มองมา ฉันปิดประตูแล้วพิงมัน ร่างกา

าสิ้นสุดลงทันทีที่เขาคิดว่าฉันไม่ได้ยิน มันไม่ใช่เสียงของคนรักที

ี่คิดไว้อีกแฮะ”

่งเป็นสีที่ภัทรชอบ ที่ด้านหลังสุด ฉันพบสิ่งที่ฉันกำลังมองหา ชุดเดรสสีแดงเลือดนกสดใส

ทสั่งตัดของภัทร เขาเงยหน้าขึ้น

รน่ะ?” เขาถาม ขมว

ส” ฉันต

สผ้าไหม “มัน...สีสดเกินไป ไปเปลี่ยนเป็นชุดสีขาวที

ขาอ่อนโยนแต่ก็เป็นการบังคับอย่างหนักแน่

ดมือเ

ยงชัดเจนและมั่นค

กายแห่งความรำคาญวาบผ่านใบหน้าของเขาก่อนที่เขาจะ

บอกว

าสน์หลังนี้ยังคงยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามเหมือนที่ฉันจำได้ เป็นสถานที

ที่ยอดบันได โดยมีแม่บ้านคอยนำทาง เธอสวมชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ

ักทายพ่อบ้าน ใบหน้าของเธอก็บิดเบี

ยงของเธอแข็งแกร่งและแหลมคมขึ

ามเร็วและความมั่นใจที่คนตาบอดไม่น่าจะทำได้ มือของเธอคว้าแจกัน

านหมอกที่น่าเวียนหัว ฉันเซถอยหลัง มือยกขึ้นกุมศีรษะ เ

?” ฉันตะโกน เสียงสั่น

ทรตัวจริง—ก็ปรากฏตัวขึ้นทันที เขาเคลื่อนไหวราวกับสายฟ

าสั่ง เสียงของเข