สามวันส

ือที่ท่านเอ่ยถึงก็มี

สดงออกค่อยสงบนิ่งมากขึ้นอีกหลายส่วน หาได้มีท่าทีเร่งรีบจะจากไปไหน สายตาคู่เฉียบคมของอิสตรียัง

ให้เสียเวลา ขอเพียงเจ้าตกลงยอมช่วยเหลือ ข้าผู้น

มปากของเย่หลานถึงกั

ล้าดีแท้ มิกลัวว่าข้าจะร้องขอค่าตอบแ

ป็นนอนพิงกับขอบหินของบ่อน้ำพุร้อนอย่างสบายระคน

้นเจ้าอย่

็ด

็กน้อย ตอบรับกลั

ีช่วยเหลือ ขอเพียงท่านยอมรั

ว่า

ฝ่าม่านหมอกไอร้อน

ปาก แววตาเป็นประกายแพราวพร

ากแต่วันใดที่ท่านสิ้นชีพหมดอายุขัย..

ิกลเช่นนี้ ซูจิ่วหยวนถึงก

่าต้องการ...ศพขอ

กต้

อสิ่ง

ย้อนทวนวาจาที่เ

้นท่านอย่

ปรากฏรอยยิ้มเจือผสมคำเย

่า...ท่านกล้า

ลอดชั่วชีวิตนี้ของเขา ยังมิเคยพบเจอผู้ใดในใต้หล้า ที่หาญกล้ากล่าววาจาจาบจ้วงล้ำเส้นถึงขนาดเอ่

กมาเบาๆ เพราะเริ่มเกิดความรู้สึกสนใจขึ

ม่ปฏิเสธคำขอเสียตั้งแต่ต้นเล่า รอจนวันที่ข้

หน้าสูง ตอบ

ต้องมีคำว่าแลกเปลี่ยนประกอบอยู่ด้วย คติประจำใจนี้คงรักษาเสมอมา

ไม่เอ่ยอันใดอีก เย่หลา

...ได้สำเร็จลุ

า ค่อยๆขยับเข้าชิดใกล้ทีละก้าว ระหว่างทางยังเอ

ีวิตของท่านนับเป็นความปรารถนาข้อแรก บัดนี้ท่านยังเหลืออีกหนึ่งข้อ

กเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเลิกคิ้วสูงด้

อนครานี้ข้าไม่ขาดท

เอื้อนเอ่ย แต่มิรู้เพราะเหตุใด ยิ่งฟังและยิ่งได้รู้จ

นิ้วซีดขาวไร้โลหิตหล่อเลี้ยง ค่อยๆเอื้อมออ

งใช้เคล็ดวิชาหร

ลายเป็นเชื่องในพริบตา ถึงขนาดยอมพลีกายเข้าพันเกี่ยวกับ

าแคบลงกว่าเดิมข

ป็นปีศ

ป็นผู้ฝึกยุ

องเขาขึ้น นัยน์เนตรเบื้องลึกทอประกายมนต์เสน่ห์

ื่อนไขอีกข้อ.. เ

ื่อมของนาง ก็พลันถูกฝ่ายบุรุษคว้ากุมไว้แน่นหนัก ขณะเดียวกันนั้น เสียงระเบ

งมัน...ดูท่าจะเป

พุร้อน เรือนร่างขาวกว่าครึ่งท่อนถูกยกอุ้มโผล่เ

้าแหบพร่าแนบดังข้างหู ประกอบพร้อ

าร ข้าย่อมยิน

ส่งอีกข้างบังคับให้นางเชิดหน้าเงยขึ้น และเป็นฝ่ายบุรุษหนุ่มที่เริ่มโน้มกา

.

่นเรไรพากันร้องระงม เสียงน้ำ

ีความหนืดเหนียวข้นคลั่ก เสียงลมหายใจที่แทบขาดใจดังหอบหืดแทรกผสมท่ามก

ดใจหลงใหลยิ่ง ร่างสูงแกร่งยังคงพันธนาการกักขังเรือนกายบอบบางของเย่หลานไว้ไม่ยอมปล่อย แม

ี้ คนทั้งคู่จมดิ่งสู่ห้

ง...สามว

จากป่าดงไผ่นั้น สภาพมิต่าง

แท้จริง! ขาด

จยังเปี่ยมด้วยความ

กายของเขาเพื่อนำมาปรับแต่งให้เป็น ‘หุ่

รูปงามสักคราหนึ่ง อย่างไรเสียฝ่ายนางย่อมมีแต่ค

แท้จริงแล้วกลับหื่นกระหายเ

่วมรักกับนางต่อเนื่อง

ีศาจถูกลบล้างไปจนหมดสิ้นแล้ว

ตรีออกมาใช้ หลอกล่อให้ฝ่ายนั้นตายใจก่อนจะฉวยจังหวะเรียกใช้เถาวัลย์เม

งไปและเอื้อมมือกุมเอวไปด้วย เพราะ

งเดือดดาล เจ

มิรู้จักชื่อให้เม็ดหนึ่ง อาศัยสรรพคุณของมันจึงช่วยฟื้นฟูเชื่อมกระดูกแขนขาที่ถูกหักทิ้งก่อน

นร้องคำรามสา

บเจ้ามัดไว้ทำการทรมานเจ็ดวันเจ็ดคืนเต็มๆ! จะรีดเค้นเจ้าให้หมดสิ้นเรี่ยวแรงจึงค่

างแขนงไว้บนเรือนร่างของเขา ทั้งนี้เผื่อว่าอีกฝ่า

ุดหนีออกจากป่าดงไผ่ มุ่งหน้าสู่เมืองหนิงอัน เกรงว่าหาก

.

่อยู่เบื้องลึก

ืมตาได้สติตื่นขึ้น จึงเหลือบไปเห็นเศษตะปูตอกฝาโลงเปื้อนเลือดที

นไปถึงความสำราญตลอดสามวันสามคืนเต็มที่ผ่านมา ประกายรื่นรมย์ถึงกับฉาย

ตระกูลเย่

ิบดุจนักล่าที่จับจ้องเหยื่อโอชา รอยยิ้มประ

ล... สุดท้าย ข้าย่อมคว

.

วนตระ

ลับมาถึงเมืองหนิงอันได้ โดยไม่รู้เลยว่าแท้จ

คร้านเมื่อผู้เป็นเจ้าของไม่อยู่ และกำลังยืนคุยเล่นกันอย่างสบายอกสบายใจ

ัยคุณหนูใหญ่ปั

เมื่อใดกัน? ไฉนเราสองค

รูสุนัขด้านหลังเ

ัวนางเข้าไปดีกว่า! หากให้ผู้ใดมาพบเห็นเข้

ปด้วยเลือดทั้งตัว ค่อยๆเดินใกล้เข้ามา ทว่ายามเฝ้าปร

ร้าย วันนี้หากถูกคุณหนูรองตบ วันต่อไปก็จะถูกคุณหนูสามกระทืบซ้ำเสมอ กล่าวคือ วัน

ิ้งเข้าไปเดี๋ยวนี้! ต้องกลิ้ง

ดตรงเข้าไปหา คนหนึ่งแยกไปทางซ้ายส่วนอีกคนแยกไปทาง

่งโฉบเข้ามาด้วยความเร็วสุดขีด หนึ่งเสี้ยวพริบตา หนามแหลมคมของมันก็เ

อกของคนทั้งคู่ นางถึงกับส่ายหัวแค

วหน้าคราวหลังจงรั้งชีวิตพวกมันให้ตายช้าๆ สร้างความเจ็บปวดทรมานอย่างถึงที่สุดก่อนเชือดทิ

มันพลันหดสั้นลงเล็กน้อย ก่อนจะยื่นออกไปจิ้มที่ศพทั้งสองร่างเบา

นเอ่ยด้วยน้ำ

ีกรึ? เจ้าฆ่าเองก็

กรายผ่านธรณีประตูเข้าไปในจวนตระก

น้อยอกน้อยใจ สิ่งที่มันอยากกินมีเพียงพลังแห่

้ เกรงว่าตนอาจจะถูกทอดทิ้งได้ จึงเร่งสลัดอาการสั่นเทาทิ้งไป

รุ

นั้น ร่างศพทั้งสองก็

แขยงแล้ว เจ้าเถาวัลย์เมฆาภูตจึงรีบหดกายคืนร