นัญญา

ยบๆ แห่งหนึ่งในย่านทองหล่อ ไอน้ำที่ลอยขึ้นจากถ้วยกาแฟของฉันแทบไม่ไ

กับเบลเซอร์สั่งตัดของเธอ คนลาเต้ของเธอไปพลาง สายต

่งกว่าห

เคท ฉันเห็นแกรักผู้ชายคนนั้นเหมือนเขาเป็นเจ้าชีวิต แกวางแผนอาชีพทั้งหมดของแกรอบตัวเขา ย้ายไปทำงานท

ูดนั้นฟังดูบางเบาและไม่เพียงพอ “เ

นที่เหลือให้เธอฟ

ดวงตาของจูลแข็งกร้าวขึ้นท

งฉัน ภาคย์เป็นคนหวงความเป็นส่วนตัวอย่างยิ่ง เหมือนป้อมปราการที่เต็มไปด้วยรหัสผ่านและไฟล์ที่ถูกล็อกในคอมพิวเตอร์ของเขา โท

เลอรีสาธารณะที่แสดงช่วงเวลาของเขากับเธอ รูปที่พวกเขาจูบกัน พร้อมแคปชั่นเป็นมุกตลกวงใน

ี่เธอเคยทานมาเลย” เขาให้สัญญา ตอนนั้นฉันไม่รู้อะไรเลย จนกระทั่งมาเห็นรูปของเขากับอิซซาเบลในร้านเดียวกัน โต๊ะเดียวกัน มีจานญ็อก

ของเขา ฉันเป็นแค่ตัวแสดงแทน นักแสดงเงาในการรื้อฟื้นอดีตของเขาเอง เขาไม่ใช่แค่ละเลยฉัน แต่เข

ฉันออกจากวังวนของความทรงจำอันเจ็บปวด “แน่ใจนะเคท? เมื่อเรายื่นฟ้องแ

ามันเป็นการท้าทายอำนาจของเข

เธอเคยพูดหลังงานแต่งงานของเรา “ไม่ใช่เหมือนผู้หญิงที่เขาขาดไม่ได้” ฉันไม่ได้ฟัง ฉั

ืดครึ้ม “มันเหมือนกับทุกคนบอกแกว่าเตามันร้อน แต่แกไม่เข้าใจจริ

่ของคาเฟ่ ทำให้โลกภายนอกพร่ามัวไปหมด ไม่กี่นาทีต่อมา มาร์ค คู่ห

พลางยื่นร่มให้เธอก่อนจะจูบหน้

งตาของเธออ่อนโยนลงเมื่อม

งอย่างสิ้นเชิงกับการแลกเปลี่ยนที่ถูกคำนวณมาแล้วในชีวิตแต่งงานของฉัน ภาคย์กับฉันไม่มีสิ่งนั้น เ

ันพูด พยายามฝืนยิ้ม “

นส่วนที่สมบูรณ์แบบ คำถามดังก้องอยู่ในใจฉัน คำถามที่ฉันพยายามปัดทิ้งมาหลายปี ทำ

ที่เย็นชืด และแล้ว คำตอบก็กระแทกเข้ามาในใจฉั

็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโล

กฉันมากพอ และเ