ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน
เจ็ดปี แห่งการหลอกลวงสี่ปี

เจ็ดปี แห่งการหลอกลวงสี่ปี

ผู้เขียน: Gavin
img img img

บทที่ 1

จำนวนคำ:213    |    อัปเดตเมื่อ:วันนี้17:56

เสียงครางจากห้องนอนแขก สามีที่แต่งงานกันมาเจ็ดปีไ

ัญข้าวมาสี่ปีแล้ว เด็กสาวมากความสามารถที

ขากำลังทำแพนเค้กให้เรา เขายังโกหกฉันซึ่งๆ หน้า สัญญาว่าจะไม่มีวันรักใครอ

ยฉัน ความเจ็บปวดนี้มันเกินกว่าที่ฉันจะทนอยู

ารที่ไม่อาจย้อนกลับได้ ฉันไม่ได้ต้องการแก้แค้น ฉันแค่อยากจะลบทุก

ที

ลี่

ลอกลวงไม่ได้มาในรูปแบบของเสียงตะโกน แต่เป็น

สีนวลเยาะเย้ยบอกเวลา ตี 2:14 น. พื้นที่ข้างตัวฉันบนเตียงค

ยีของเขาเรียกร้องเวลาจากเขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่เขากลับมานอนบนเตียงเสมอ เสมอมา ต่อให้เป

่อหุ้มด้วยความเงียบงันของบ้านพักตากอากาศริมผาอันเงียบสงบของเรา แล้วฉันก็ได้ยิ

บนกที่ติดกับ มันจะเป็นไปไม่ได้ ไม

ได้เปิดไฟ ฉันเคลื่อนไหวราวกับภูตผีผ่านเงาที่คุ้นเคยของชีวิตที่ฉันคิดว่าเราสร้างมันขึ้นมา

เขา ทุ้มลึกและคุ้นเคย เสียงที่เคยช่วยชีวิตฉันและสัญญาว่าจะรักฉันต

ต่น้ำเสียงของเธอกลับหยอกล้อและ

อ ฉันคือเธอ สิ่งกีดขวาง ข

มไปด้วยความปรารถนาที่ฉันไม่ได้ยินมานานหลายเดือน “อีก

์ชิ้นหนึ่งที่เขาต้องเดินเลี่ยง มันเป็นเหมือนการตบหน้าอ

ยงของเธอเจือไปด้วยความชื่นชมและท้าทายอย่างปร

้สึกถึงความหวังริบหรี่ เขากำลังปกป้องฉัน แต่แล้วเขาก็เ

ัญ

งก้องอยู่ใ

ข้าว

มาอยู่ใต้ปีก คอยชี้แนะเป็นการส่วนตัว จ่ายค่าเทอมปีสุดท้ายให้เธอจากเงินของฉ

างกำแพงของตัวเอง ไม่เคยคาดหวังว่าใครจะอยู่ด้วย แล้วภัทรก็เข้ามา เขาไม่ใช่แค่เข้ามาอยู่ แต่เขาสร้างป้อมปราการรอบตั

งเธอ สนับสนุนผลงานของเธอ พาเธอเข้ามาในบริษัทของฉัน ในชีวิตของฉัน ฉ

วในสายตาของเขาแล้ว แค่

าวตอนนี้เหมือนเสียงแมวค

ได้ ความสาว ความหลงใหล ความตื่นเต้นในสิ่งต้องห

ี่ทำลายรากฐานโลกทั้งใบของฉัน นี่ไม่ใช่ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว นี่คือกิจวัตรที่แสนจะคุ้นเคยและ

งพอ นี่คือการทำลายล้าง คนสองคนที่ฉันไว้ใจที่สุดในโลก ผู้ชายที่ฉันมอบหั

เขาบนผิวของฉัน เสียงหัวเราะของเขา ภาพบ้านที่เราสร้างด้วยกัน ฉันอย

ฉันไม่ได้มองรูปแต่งงานของเราบนผนัง ฉันไม่ได้มองเส้นขอบฟ้าของกรุงเทพฯ ที่

นกระทั่งเจอคนที่ฉันต้องการ ดร. เอื้อการย์ กัลดอร์น อาจารย์ที่ปรึกษาสมัยมหาวิทย

สียงที่แผ่วเบาและเป็นความลับ กระบวนการทดลองลับสุดยอดที่ออกแบบมาเพื่อกำหนดเป้าหมายและกำจัดเส้นท

ันคือทางรอด

ับ เสียงของเขางัวเงีย “เอลลี่? ม

์เอื้อ” ฉันพูดเสียงแหบพร่า เสียงของฉันเหมือนคนแปลกหน้า แหบแห้งแ

วยความกังวลจากปลายสา

ินใจก่อตัวขึ้นในใจฉันด้วยคว

ข้ารับการทดลองคน

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY