ลี่

ด้ยินเสียงความคิดในสมองอันปราดเปรื่องของเข

ตื่นตัวอย่างเฉียบพลัน “นี่เป็นกระบวนการที่รุนแรงและไม่อาจย้อนกลับได้ มันถูกออกแบบ

การพูดมันออกมาจะทำให้มันเป็นจริงยิ่งขึ้น และฉ

เรื่องราวของเรา เขารู้ว่าภัทรเป็นเหมือนหลักยึดของฉัน เป็นผู้สนับสนุนที่ยิ

ูด คำพูดนั้นขมปร่าใ

ข็งที่สุดที่ฉันรู้จัก เธอสร้างชีวิต สร้างอาณาจักรขึ้น

่างที่มืดมิด—คนแปลกหน้าที่ดวงตาโบ๋ลึก “ไม่ใช่เรื่อง

คียงในระยะยาวจะเป็นยังไง การลบเหตุการณ์เลวร้ายที่เฉพาะเจาะจงเป็นเรื่องหนึ่ง แต่สิ่งที่เธอกำลังพูดถึง… ก

“นั่นแหละคือประเด็น หนูไม

ม่ที่ว่างเปล่าได้” ฉันถาม นึกถึงรายละเอียดจากการสนทนาในมื้อค่ำของเรา เขาเคยพูดถึงส่วนประกอบหนึ่ง เซรุ่มที

งขึ้น เกือบจะดุดัน “

ินเงียบลงแล้ว และความเงียบที่น่าสะพรึงกลัวกว่าเดิมก็เข้ามาแทนที่ อีกไม่นาน เขาจะเลื้อยกลับเข้

สินใจที่จะทำตอนต

ับ “อาจารย์เอื้อคะ ได้โปรด อาจารย์เป็นคนเ

วัติของฉัน ความกลัวการถูกทอดทิ้งที่ฝังรากลึก ความภักดีอย่างแรงกล้าที่ฉันมีต่อครอบครัวที่ฉันส

ียงของเขาเจือไปด้วยความจำยอมอย่างหนักอึ้ง “เราจะคุ

สิ่งที่บ้าที่สุดได

ะตู ฉันนอนนิ่งสนิท ร่างกายแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้างในควา

มา ประตูห้องน

ม่สะ

ความอบอุ่นจากร่างกายของเขาขณะที่เขาขยับเข้ามาใกล้ กลิ่นโคโลญจน์ที่คุ้นเ

บที่เพิ่งอยู่บนตัวเธอเมื่อครู่ กดลงบนต้นคอของฉัน คลื่นความคลื่นไส้ซัดเ

าออก เป็นปฏิกิริยาตาม

องเขาแหบพร่าด้วยความง่วงน

เสียงอู้อี้อยู่ในหม

เสียงทุ้มต่ำอย่างพึงพอใจที่ทำให้ฉันขนลุก เขาวางแขนรอบตัวฉันอีกครั้ง ค

ส่ผมของฉัน “ฝันว่าเธอ

่นนี้มันเจ็บปวดราวก

เบเนตต์ ชื่อเรียบง่าย ไม่โดดเด่น ชื่อที่ไม่มีประวัติ ไม่มีภูตผี ฉันกำลังนึกภาพบัตรประชาชนใหม่ พาสปอร์ตใหม่ ฉ

้นในห้องในไม่ช้า เขาเหนื

ว เขาออกไปวิ่งตอนเช้า และฉันก็ตรงไปที่ห้องน้ำ แปรงฟันจนเห

คาน์เตอร์บาร์ในครัว จิบน้ำส้ม ขาเปลือยของเธอซ่อนอยู่ใต้ตัวบนเก้าอี้สตูล เธอสวมเสื้อยืดตัวโคร่งของภัทรตัวหนึ่ง คอเสื

ลี่!” เธอร้องเสียงแจ้

ิ้มกว้างหล่อเหลาบนใบหน้า รอยยิ้มที่เคยทำให้หั

วามอบอุ่น “ผมเก็บแป้งไว้ให้คุณด้วยนะ” เขาชี้ด้ว

ถอนหายใจ เท้าคาง “พี่ภัทรเป็นสามีที

ฟของฉัน ความท้าทายนั้นส่

บนิ่งอย่างน่ากลัว “เขามอบให้ทุ

ูแลคนที่ผมแคร์ ภรรยาของผม แน่นอนว่าต้องมาก

ยาของเขากับเมียเก็บของเขา นั่งอยู่ที่

ัทร” ฉันถาม เสียงของฉัน

รงมา ขวัญข้าวตัวแข็งทื่อ ส

ดคิ้วด้วยความสับสน “คุณเป็นผู้

บรื่นและฝึกฝนมาอย่างช่ำชอง แต่เมื่อค

่ได้แตะของฉัน “คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหมที

่ ความรักไม่ใช่สิ่งที่คุณจะแบ่งปันได้ เมื่อคุณรักใครสักคน

น้าของฉันอ่านไม่อ

ๆ แบบนี้ล่ะ เอล” เขาถาม

ิฐานน่ะ ถ้าคุณเกิดไปรักคนอื่นขึ้นมา คุณจะบอ

นไหล่ฉัน ก้มลงจูบหน้าผาก ฉันต้

ของเขาเป็นคำสัญญาที่หนักแน่นและจริงใจ “

เพราะถ้าวันนั้นมาถึง ฉันจะไม่สู้ ฉันจะไป และ