(Pann

ป์' ในชุดราตรีสีดำสนิท ใบหน้าของฉันถูกแต่งแต้มด้วยรอย

มองมาที่ฉันด้วยแวว

งไง" เขาถาม พยายามเก็

ียงนุ่มนวล "นี่คืองานของ 'วิมานศิลป์'

ฝืน

เหนื่อยจากการเดินทา

ไปด้านหลังของเขา เห็นนภัสสรกำลั

ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับงานด้านในมากนักหรอกนะครั

คงทิ่มแทงหัวใจ

ไม่ทำให้ฉันเ

ันรู้สึกเย็นช

นย

รรยาเจ้าของแกลเลอรี ฉันก็ควรจะให้

ที่เต็มไปด้วยความสงสัย

สียงดนตรีบรรเลงเบาๆ แขกเหรื่อแต่งกายด้วยชุดราตรีที่สว

ย แต่เหมือนฉันกำลังเด

ามารถสัมผัสถึ

งสดใสของนภัสสรดั

ุดราตรีสีขาวบริสุทธิ์ ดวงตาของเธอ

ิดว่าคุณณิณจะไม่มาซะอีก"

ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ

สสรดูแข็งค้าง

า" เธอพูด "คุณณิณดูเหม

ฉันตอบ "แล้วดูเหมือนคุณภัทร

นผนัง มันเป็นผลงานของศิลปินรุ่นใหม่ที่ฉันเคยทุ่ม

"แสงแห

นมาเพื่อเปิดโอกาสให้ศิล

่างกลับกลายเป็นผลง

คะ" นภัสสรพูด "นัสรู้สึกเป็นเกียรติมาก

ำให้ฉันรู้สึกเจ็

านต่อ แต่มันคือก

มือนมีไฟลุก

ายามเก็บซ่

ยนะนัส" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

สรยิ

"คุณณิณไม่ต้องห่วงนะคะ นัสจะดูแล 'วิมานศิลป์' ให้ดีที

ือนเส้นเลือด

" ฉันถาม เสียงของ

นภัสสรรีบตอบ "แค่รู้สึกดีใจที่ใน

งนภัสสร มันเต็มไปด้วย

่าเธอกำลั

างอย่างแล้วล่ะนัส" ฉันพูด "ฉัน

แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบก็

ปกับพื้น ดวงตา

ยความเจ็บปวด "คุณณิณ...

ห้แขกเหรื่อในง

ิ่งราวก

น่ะ" ฉันถาม เสี

ะ" เธอพูด น้ำตาไห

บวิ่งเข้าม

ไรขึ้นน่ะ" เข

ค่ะภัทร" นภัสส

วยแววตาที่เต็มไปด้วยค

เขาถาม เสียงของเขาเย็นชา

ูด แต่คำพูดต

ร เห็นรอยยิ้มเล็

งใจจะท

ฉันพยายามพ

ะครับ" เขาตัดบท "ตอนน

องนภัสสรขึ้น

รับ" เขาถามด้วยน้ำเสียง

บ "แต่นัสสงสารคุณณิณนะคะ คุณณิ

ำให้ฉันรู้สึกเจ็

ันด้วยแววตาที่เต็

่าคุณจะทำแบบนี้" เขาพูด

งเข้าไปใน

ฉันถาม "แล้วคุณไม่คิดบ้างเหรอ

ไรน่ะ" เขาถา

ันเป็นของนัสจริงๆ เหรอคะ" ฉันถาม "

ุฒิเง

" นภัสสรแทรกขึ้นมา

" ฉันตอบ "เพราะเรื่องนี้

ัทรวุฒิเรียกช

โครงการของฉันไป" ฉันพูด เสียงของฉันสั่นเครือ "คุณคิ

ฒิหน้า

ไรน่ะ" เขาถาม เสียง

ฉันตอบ "ความจริงที่พวกค

ันด้วยแววตาที่เ

ายนัสนะคะ" เธอพูด "นัสไ

ัวเร

อนัส" ฉันถาม "เธอคิดว่า

งหน้าฉันสล

ษ" เขาพูด เสียงขอ

รอกค่ะภัทร" ฉันตอบ "เพราะต

อนหัวใจของฉัน

ชายคนนี้มากท

นเกลียดเขาม

ะไรไป" ภัทรวุฒิพยาย

ะบัด

ฉัน" ฉันพูด "ฉ

ำให้ภัทรวุฒิ

ัทรวุฒิหันไปถามนภัสสร "ผมว่า

ันด้วยแววตาที่เ

เธอตอบ "แต่คุณณิณดูเหม

ฒิหันม

กผ่อนที่บ้านดีกว่านะครับ" เ

ยิ้

ฉันถาม "หรือคุณแค่ไม่อยากให

ูดอะไรน่ะ" เขาถ

ฉันแข็งแรงดี แล้วก็พร้อมที่จะท

ก ผมว่

่อเขาเสียงดัง "ฉันอยา

เงี

ันอยากให้คุณอยู่กับฉั

ยแววตาที่เต็มไปด้วยควา

รัก เพื่อคุณแ

อยยิ้มนั้นไม

ือคำสัญญาที่เขา

ฉันเจ็บปวดมาก