รักลวง...ที่ฉันต้องชดใช้

างขึ้นมาด้วยความรักและหยาดเหงื่อ

ับประกาศว่าจะยกมันให้กับนภัสส

ยคอดอกมะลิให้เป็นของขวัญ ทั้งที่รู้ว่าฉันแพ้เกสรมันจนเกือบเอาชีว

ัพท์มาสารภาพความจริงทั้

แต่งงานกับพี่ก็เพื่อเป็น

กในท้องของฉัน ก็เป็นส่

ัดฉากการตายของตัวเองบนเรือยอชต์ที่ระเบิดเป็นจุล แต่ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะห

ที

(Pann

มด้วยหมึกสีดำ บันทึกทุกรายละเอียดที่ฉันเพิ่งเซ็นอนุมัติไป มันไม่ใช่แค่เอกสารธรรมดา แต่มันค

จของฉั

จนเหมือนจะทะ

นของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องหันไปมองก็รู้ว่าเขามาแล้ว กลิ่นของเ

ำของภัทรวุฒิดังขึ้นจากด้านหลัง เขาเดินเข

ร็งไป

มให้ดูเป็นธร

สียงของฉันฟังดูราบเรียบจนน่าตกใจ ความจร

้สังเกตเ

บลงบนไหล่เปลือยเปล่าของฉันเบาๆผ่านเนื

ุ่น แต่ตอนนี้มันกลับเย

คนเก่งของผม" เขาพูด น้ำเ

ไส้กับความแสนด

มสำคัญไม่ใช่เหรอค

ัวเร

ูคุณก่อน ผมมีเรื่องอ

พยายามข่มความตื่นเต้

แลในส่วนของงานประชาสัมพันธ์และการตลาด เธอมีความสามารถพิเศษในการสร้างภาพลักษ

หมือนโลกทั

ถูกบีบอัดจน

นถาม เสียงแหบแห

ยิ้ม "คุณภัสรตื่นเต้

เส้นสาย ทุกมุมห้อง ทุกๆ แสงที่ส่องเข้ามาในแกลเลอรีแห่งนี้ล้วนมาจากแรงกายแรงใจของฉัน มันคือความฝันของฉัน

มันกำลังจะถ

ันพยายามจะพูด แต่

ันมายิ้มอ

หลังจากนี้คุณภัสรจะเข้ามาดูแลทุกอย่าง ผมไม่อยากให้คุณเ

ต่ในความเป็นจริงมันคือการขับไล

เหมือนถูก

งๆ ภัทรวุฒิ ยิ้มแย้มอย่างมีความสุขกับความสำเร็จที่ฉันสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอ

หวานหอมที่สุด

ี้มากแค่ไหน" ฉันพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที

ไม่อยากให้คุณต้องเหนื่อยอีกแล้วไง ผ

ันเป็นคนป่วยที่ต

งภัทรวุฒิคนเดิม คนที่ไม่เคยปฏิเสธความสามา

จากความเย็นชาที่ซ่อนอย

เหนื่อยก็ได้นะคะ" ฉันพูด พย

าๆ เหมือนฉัน

ผ่อน แล้วปล่อยให้เรื่องงานเ

มือนมีดกรีด

ัวตนของฉัน มันคือหลักฐานว่าฉันมีค่า และฉั

ที่สุดกำลังจะมอบมันให

เคยคิดว่าเป็น

ันเรียกชื่อ

บลงบนหน้าผากของฉัน "วันนี้วันเกิดของคุณไม่ใช่เ

ทำให้ฉันรู้สึกเจ

เคยบอกว่าเขาจะไม่ลื

เขาพูด "สร้อยเพชรรูปดอกมะลิเม็ดเป้

กเย็นวาบ

ดอกมะลิที

ิดของภัทรวุฒิเมื่อหลายปีก่อน เพราะมีคนเอาช่อด

ขาอยู่ข้างๆ ฉันตลอดเวลาที่ฉันต้องพักฟื้น

... เขากล

าแค่ไม

ฉันเพิ่งเซ็นอนุมัติไป มันคือเอกสารที่เกี่ยวกับ

งฉันส

่ได้ลืม เข

ใจอะไรเกี่ยวกับ

หน้าซีดจัง" ภัทรวุฒิถาม น้

ยามรวบ

ายามยิ้มให้เขา "แค่... ต

ิ้ม "ผมอยากให้คุณ

ฒิสักอย่างได้ไหมคะ" ฉันถาม น้

ปลกใจน

อะไรที่ผมทำให้คุณไม

งคนไปฉลองวันเกิดกันที่ทะเล

ิลังเลเ

งนี้ผมมีประ

องค่ะ" ฉันพูด

นหายใ

เขายิ้ม "งั้นผมไปเตรียมตัวเข้าประชุ

กจากห้องไป ทิ้งไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมแ

้าอี้ น้ำตาไหลออกมา

คือคืนสุ

งการเป็น พัณ

าพของภัทรวุฒิและนภัสสร

คิดถึงสัมผัสอ่อนโยนที่เขาเคยให้กับฉัน

่างกลายเป็นเถ้

ลือบไปเห็นกระเป๋าเดินทางเล็กๆ ที่ภัทรวุฒิเพิ่งซื้อมาใ

ปิดม

ี่ฉันตั้งใจจะให้เขาในวันครบรอบแต่งงานของเรา ผ้าพันคอนั้นปัก

้าพันคอน

งฉันบีบ

ถืออยู่เมื่อสองสามวันก่อน สีหน้าขอ

ือแน่น พยายามข่ม

่ไม่ใช่คว

นโหดร้ายที่ฉันพย

งขวัญที่ฉันเลือกให้เธอในวัน

้รับอะไรแบบ

ใจจะให้ฉัน เขาแค่มอบมันให้นภัสสรไปแล้ว และมัน

าฉันคือโลกท

้วฉันเป็นเพี

อลงไปบนพื้นห

กมาจากดวงตาของฉ

เชื่อมั่นมาตลอดกำ

มันเลวที่สุด" ฉั

ย็นๆ ปล่อยให้น้ำตาและควา

้เรื่องนี้จบล