น่ะครับ แล้วก็ฉุดลากจะพาไปที

ดาเหตุการณ์ต่อจากน

กับพวกนั้น เพร

รตอบรับ โหนกแก้มแด

าณนั้

.” เธอชมก่อนสอนต่อจากนั้น แล

ูผาบอกเสียงอ่อย ไม่ลืมอ้อนมารดา “แล้วผ

อดค้อนส่

ที่ดูแลความปลอดภัยเ

นั้นให้ฟังไม่ปิดบัง “แต่พอดีผมกับฝน เร

หลบไปดูดาวกันสองต่อสอง ห่างตาคน เลยเปิดโอกาสให้พวกคนไม่ดีใช้จังหวะ

มาที่บ้านของเธอครับ” ไหน ๆ ก

กคนนั้นขับรถได้ห

าให้เป็นคำตอบว่าปลายฝนไ

้านนั้นให้เด็กอายุเท่าภูผาใช้รถยนต์ได้แล้ว พ่อของเด็กสาวปลายฝ

ครเข้า ความรั

ใจ ถามให้คลา

พ่อเขาไปไหน คนของเข

งบ้านครับ มีพี่เลี

นออกไปไม่ได้ “แสบจ

ออกปากปกป้องคนที่ตนมีใจให้ ขิ

่รู

ย่าว่าฝน

กเตือนเป็นธรรมดานี่นา แต่ภูอย่าลืมนะ…” ยังพูดไม

ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จ

เรียนเท่านั้น เพื่อนมีได้ คบหากั

ภูไม่ล

“นี่ถ้าคุณพ่อไม่ติดสัมมนาที

ใจเล็กน้อย บอกเสีย

รื่องนี้ให้คุณพ

้ว่าลูกไม่สบายใจ ขิมแขถามกลับ แม้

พ่อผิดหวัง

่วขณะ มองทางภูผ

บว่าบุตรชายคนเดียวโกหกเพื่อไปเที่ยวกับเพื่อนต่างเพศ แล้วยังไปมีเรื่องชกต่อย ย่องเข้าบ้านเขาแบบนี้

งคนของเขา จนเธอต้องเข้าขันอาสาว่าจะเคี่ยวเข็ญดูลูกให้เอง แล้วเพิ่งมีโอกาสได้แตกแถว แอบหนีเที่ยวครั้งนี้

ิริยะ รับปากกับภูผา “ได้ลูก แม่สัญญาว่

คุณค

าคลายกังวล ยิ้มใ

ม่ กำลังเป็นนางแบบให้กานดาอยู่เลย

องเธอแล้วก็

ชุดแบบนี้ก

นึ่งแล้วบ่น “สวยก็สวยดีห

ัวสวยไร้สมองไปวัน ๆ ละมัง ช่างเขาสิ คิดอย่างไร แบบไหน ก็ช่างประไร ใครสน เพราะคงไม

งภูผากล่

ภูใส่ชุดไห

ลัยลูบศีรษะบุตรชายเบา ๆ อย่างมันเขี้ยวไม่ได้ แล้วคุยเรื่อง