างกับ

ที่นั่งเงียบ มองนิ่ง แต่กระนั้นม่านตาก็ขยายกว้างขึ้น ตื่นต

คนเป็นพ่ออย่างนิรันดร์หัวหมุนแทบไม่ว่างเว้น กังวลทุกลมหายใจเข้าออกเลยทีเดียว ว่าเ

ให้เป็นสายของตัวเองแทบทุกคน ทำถึงขนาดนั้นแ

ประคบประหงมลูกส

ตน ก็ทะนุถนอมหล

อันธพาลที่จ้องหลานสาวของตนตาเป็นมันมา

ุการณ์แบบนี้เข้

านาแล้วตอนนี้ว่าหลานสาว

ของนิรันดร์เปิดเข้ามาพอดี ทั้งหมดเลยเ

ิรันดร์นำเอกสารด่

มานานแรมปี แต่ทิวทั

นด้วยสักคน เดิมทีสมัยรับราชการตำรวจ เขาถูกฝึกหนักให้อยู่ใน

่อน ปัสสาวะราดมาแล้ว เพียงแค่เ

ทัศน์เดินแทบเป็น

นโตด้วยความชื่นชม

โยนมาก สมัยที่ยังรับราชการ พี่ชายของพวกเขาถือเป็นตำรวจน้ำดีคนหนึ่ง ผิดจากผู

่เด็ก เจ้าตัวอยากทำหน้าที่ผู้พิ

มีอิทธิพลเส้นใหญ่มาแล้วนักต่อนัก ขัดคำสั่งของผู้บังคับบัญชาหลายครั้ง เมื่อถูกใบสั่งให้หยุดตามคดีสำคัญ ๆ หลาย

ชการ แล้วกลับมาสานต่อกิจการของครอบครัว นิรันดร์ทุ่มเทกับ

ง พกของพวกเนี้ยในก

รถคุยเล่นได้เป็นปกติ แต่หากเสียงแข็งแบบนี้แล้

ววาจาล้อเล่นด้วย รู้ใจอีกฝ่ายดีว่ารักบุตรสาวคนเดียวที่เกิดจากภร

กใจเล็กน้อย บอกเสียงเบา พยายามไม่ยั่วยุพี่ชายคนโตที่อารมณ

โมโห เมื่อภาพของบุตรสาวกับเด็กห

ัวปรามเอาไว้ “ใจ

ันจะไปเ

นไป นพรัตน์ชั่งใจครู่เดียว ค่อยถามอย่างต้องการข้อมูลของคู่กรณีเพิ่มเติม

อบอย่างไม่อยากนึกถึงอีกฝ่ายเท่าไรนัก “ชื่อภูห่าเหวอะไรสักอย่าง ไม่ได

้อมแอ้มแย้ง “มันฟังดูแปลก ๆ อยู่หน่อยนะค

กนั่นล

๊ะแทน รู้ตัวว่าหลุดกวนประสาทพี่ชายออกไป ซึ่งมันจะสุ

ญญ์วรกุลส่ายหน้าพ

เวรนั่นที่บ้าน ได้เจ

งเขาไม่ค่อยจดจำชื่

จำชื่อผู้หญ

ววาดวนอะไรกับตรงนั้น ถามเบา ๆ ไม่ได้ตั

ิญาณ ไม่ผ่านการกลั่นกรองแต่อย่างใด และพ่อม่ายอย่างเขาก็ไม่เคยม

แบบฉาบฉวย ไม่ลึกซึ้งให้ติดตรึงต้องใจเท่าไรนัก ผิวพรรณก็ขาวจัดอย่างกับคนอมโรค ไม่เหมือนภรรยาของเขาที่ดูสุขภาพดีกว่านี้เย