ทยาร์ด

คก่อสร้างตามอาคารบ้านเรือนในยุคสมัยราชวงศ์ถัง ทุกอาคารมีชั้นเดียวและถ่าย

!!” เสียงเรียกขานเอ็ดอึงเต็

รียกขานดังกล่าวอย่างชัดเจน ในยามนี้จางเพ่ยอัน กำลังนอนพักผ่อนในโฮมสเตย์ดังกล่า

ก็ปาเข้าไปเย็นย่ำแล้ว จึงต้องแวะพักผ่อนเอาแรงในเขตเมืองข

เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าอยู

าที่ปิดสนิทเป

อรชรค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพลางเงี่ยหูฟังเพื่อให้แน่ใจว่าส

ายเร็วๆ เข้า” เสียงตะโกนสั่งการได้ยินเพียงแผ่ว

รั้นหูของเธอได้ยินเสียงดังกล่าวมาจากสถานที่อันไกล

อกที่อยู่ในห้องพักของเธอ หญิงสาวเดินออกไปหยุดยืนอยู่ตรงระเบียงพลางทอดสายตาไปยังเบื้องหน้า มองเห็นทิวเขารำไรของเ

ำลังหนีตายอย่างสุดชีวิต จางเพ่ยอันเห็นบุรุษในชุดเกราะโบราณยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มควันขาวที่เหล่าอันธพาลโยนระเบิดควันเข้าใส่

่วบริเวณ จางเพ่ยอันจดจำถ้อยคำที่ชายคนดังก

มิใช่น้อยที่เห็นเธอเป็นเช่นนั้น ก่อนจะได้ยินเสียงปืนดัง

ขุดพบในสุสานมาทวงของคืนในศูนย์วิจัยเลยนะ แถมสวมชุดเกราะและหน้ากากสีเงินเหมือนกันซะด้วย ท่าทางจะต้องเป็

สียงเคาะประตูติดต่อก

งพักพลางหันกลับไปดูนาฬิกาที่

เคาะประตูห้องว้า” แม่สาวน้อยยืนพึ

อยัง” เสียงหัวหน

าวออกมาทันทีด้วยความแปลกใจ ร่างระหงรีบก้าวเข

้ขนาดกะทัดรัดทรงสี่เหลี่ยมจัตุรั

้งไว้ในรถ” หัวหน้า

นเช่นนั้น เธอจดจำได้อย่างแม่นยำว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าในขณะนี้คือ ปิ่

ป็นมาและสรุปอายุว่ามาจากสมัยใด ทุกอย่างรายงานอยู่ในแฟ้มและเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว อีกอย่างงานชิ้นน

ถ้อยคำที่กล่าวออกมานั้นช่างโบราณเสียนี่กระไร ดวงตาเฝ้าจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของจา

ใดนั

ความตกตะลึงของหญิงสาวเมื่อพบเห็นดวงวิญญาณของผู้หญิงซ้อนทับในร่างหัวหน้างานของเธอ และที่

ได้เห็นเช่นนั้น ก่อนจะรีบก้าวถอยหลังกลั

หยกโบราณไว้แนบอก ดวงตากลอกกลิ้งไปมามองรอบๆ ห้

ด้วยเหรอ เป็นไปได้ยังไงกัน เห็นผีในชุดเกราะแม่ทัพยังไม่พอ ยังเห็นดวงวิญญาณผีสาวส่งยิ้มหวานมาให้อีกด้วย ให้ตายสิจาง

นผละออกจากประตูห้องพักก่อนจะนำแฟ้มเอกสารไปวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง มีเพียงกล่องไม้ที่ถือติดมือเ

้ยังทำภาพหลอนให้เห็นได้ด้วย แถมยังให้ได้ยินอะไรเป็นตุเป็นตะไปทั่ว ใหญ่โตมิใช่เล่นเสียด้วยเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ เชื่ออีตาผีแม่ทัพนี่จริงๆ

ตันเสียนี่กระไร มือเรียวสวยค่อยๆ บรรจงวางปิ่นหยกโบราณลงบนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะล

เสียงหาวนอน

์นะท่านแม่ทัพ ฉัน... จางเพ่ยอันขอตัวนอนพักผ่อนเอาแรงก่อนแล้ว เดี๋ยวจะพยายามหาวิธีให้คุณได้ของรักของหวงกลับคืนไปจะได้ไม่ต

สลัวๆ ชั่วเวลาเพียงกะพริบตาประตูระเบียงห้องพักค่อยๆ เลือนหายไปกลับกลายเป็นทางเข้ากระโจมที่ประทับซึ่งใช้ผ้า

ค์ชายในโลกอดีตซ้อนทาบทับเข้ามา ก่อนจะค่อยๆ ปรากฏเงาเลือนรางของบุรุษร่างสูงใหญ่นอนเหยี

ัวยาวสีดำทะมึน สาบเสื้อแยกออกจากกัน เผยแผ่นอกกว้างใหญ่เปลือยเปล่า เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออัดแน่น หากแต่มีผ้าพันแผลสีขาวพันเอาไว้โดยรอบ แล

ในขณะนั้นค่อยๆ เริ่มรู้สึกตัว ก่อนจะพลิกตัวหันตะแคงข้างไปทางด้านร่างใหญ่ที่กำลังนอนหมดสติอย

ู่ในขณะนั้น เปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างช้าๆ จวบจนกระทั่งเห็น

วส่งเสียงร้องออกมาทั

วดเร็ว พลางกระเถิบถอยหนีไม่เป็นกระบวน ก

ยนอนหลบอยู่ข้างเต

ยลงคอได้ยินอย่างชัดเจนด

ยง ฝั่งทิศทางที่เธอนอนก่อนจะรีบเอื้อมมือกดสวิตช์เพื่อเ

ั้งห้องสว่าง

ื่อกี้มันคืออะไรกันแน่จางเพ่ยอัน ท่าทางคงจะคิดเรื่องอีตาผีแม่ทัพมาทวงของมากเกินไป ก็เลยเก็บเอาไปมโนเห็นภาพหลอนลวง

ขึ้นปิดปากตัวเองเอาไว้อย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่สวยเบิก

สาวกล่าวออกมาเบาๆ ดวงตาจับจ้องร่

ดังกล่าวในยุคอนาคตถูกสร้างขึ้นตรงกับบริเวณซึ่งเป็นที่ตั้งค่ายกองทัพของแคว้นฉินในยุคโบราณ กระโจมที่ประทับของแม่ทัพใหญ่องค์ชายอิ๋งหยา

พราะวันประสูติของพระองค์เป็นดาวพิฆาต ซึ่งสามพันปีจะปรากฏเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ในขณะที่จาง

งเพ่ยอันนั่นเอง อย่างที่มิเคยปรากฏมาก่อนตลอดระยะเวลาหลายพันปีที่ผ่านมา ครั้นหญิงสาวเดินทางมาถึงพื้นที่ ซึ่งโลกอดีตเป็นค่ายที่ตั้งกองทั

งออยู่ชิดกำแพงมุมห้อง ดวงตาจับอยู่ที่ร่างของผู้ชายตัวโตม

เข่าพึมพำ ก่อนจะคอยืดคอยาวขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียง

น!” เสียงเพ้อเ

างช้าๆ เมื่อความกลัวเริ่มเลือนหายไป ร่างอรชรค่อยๆ เดินอ้อมเตียงก่อนจะไปหยุด

ม่ทัพเจ้าของปิ่นหยกหรือเปล่านะ” กล่าวพลางใช้ส

วยืนบ่นพึมพำพร้อมใช้สายตาสำรวจไปทั่วร่างที่กำลังนอนอยู่ ก่อนจะมาสะดุดหยุดล

ึมออกมาซะขนาดนี้” เธอกล่าวพร้อมยื่นมือออกไปอย่างช้าๆ ดวงตาจับ

กลับแต่อย่างใด หากแต่ดวงตากลับเบิกกว้างด้วยความตกใจระคนสงสัยในคราเดียวกัน เมื่อเธอล่วงรู้แล้วว

ญิงสาวยืนรำพึง สมองเต็มไปด้วย

ธรรมดาซะแล้ว จะเริ่มยังไงก่อนดีล่ะทีนี้” จางเพ่ยอันกล่าวพลางยกมือขึ้นจับขมับทั้งสองข้างของเธอ

ึ้นทันใด ก่อนจะทรุด

เพียงหลวมๆ เผยให้เห็นผ้าพันแผลสีขาวซึ่งทำมาจากผ้าฝ้ายเ

แย่ขนาดนี้ต้องรีบนำส่งโรงพยาบาล แล้วนี่ก็ไม่รู้ไปโดนอะไรมา ทำไมถึงมีแต่เล

่อยู่ในช่องฟรีซของตู้เย็นนำมาเทใส่จนหมด ก่อนจะนำผ้าขนหนูส่วนตัวของเธอ ลงไปจุ่มจนเปียก บิดเพียงแค่หมาดๆ รีบหันกล

รเห็นใบหน้า ถ้าไม่ขี้เหร่จนตัวเองรับไม่ได้ ก็คงมีแผลน่าเกลียดน่ากลัวหรือไม่ก็คงจะปิดเอา

วให้ ไข้จะได้ลด” หญิงสาวกระซิบบอกพร้อมเอื้อมมือค่อยๆ

พร้อมพระพักตร์ที่แท้จริงปราก

ยู่ภายใต้หน้ากากดังกล่าว

ย!” แม่สาวน้อยเอ่ยออกมาทันใดเมื่อเ

ดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองรูปโฉมของคนเจ็บชวนหลงใหลในขณะที่เช็ดตัวไปด้วย ก่อนจะแช่ผ้าลงในน้ำ

ๆ ก็ทำถึงขนาดนี้แล้ว” หญิงสาวไม่รอช้ารีบหันหลังกลับเดินไปที่ตู้เสื้อผ

จดีเพราะถึงยังไงก็ต้องส่งโรงพยาบาลอยู่แล้ว” หญิ

ลออกจากร่างใหญ่ตรงหน้า ให้ขาดออกจากกันอย่างง่ายดาย ก่อ

แม่สาวน้อยอุ

ท่าหัวกระสุน ปากแผลบวมเป่งมีเลือดไหลซึมตลอดเวลา และมีน้ำหนองไหล

ล่าวพร้อมยื่นปลายนิ้วเรียวตรงเ

ายนิ้วสัมผ

งหนีตายมาอย่างไม่คิดชีวิต ก่อนจะวิ่งตรงดิ่งเข้ามาหาผู้ชายสวมชุดเกราะเพื่อขอความช่วยเหลือ และมีอันต้องล้มลงทันทีเ

ป็นไปได้ยังไงกัน” หญิงสาวกล่าวพร้อมยกมือขึ้นปิดปากของเธอทันที ในเวลานี้สมองเต็มไปด้วยความส

นแรงถึงขนาดนี้ ไม่รู้อยู่มาได้ยังไงจนถึงป่านนี้ได้ น่าจะตายตั้งแต่วันแ

ศัพท์แบบทัชสกรีนถูกปลายนิ้วสัมผัสหน้าจอพร้อมกดเรียกรถพยาบาลฉุกเฉินซึ่งอ

ั่วโมง

งมีเครื่องมือปฐมพยาบาลอย่างครบครันมุ่งหน้าตรงมายังทิศทางอันเป็นห้องพักของจ

ียงเคาะประตูหน้าห้อง

อยู่บนเก้าอี้รับแขกภายในห้อง

อยดีแล้ว” หญิงสาวกล่าวพร้อมหันหลังกลับก้าวเดินนำหน้าตรงไปที่เตีย

ดนั้

บาลทั้งสองนายจนกระเด็นกระดอนออกจากห้องพัก ล

ึงกับนั่งจุกไปตามๆ กัน ท่าม

้นคะ คนเจ็บนอนรออยู่บนเตียง! เร็วๆ เข้าเถอะ

ซึ่งอ้างว่ามีคนเจ็บรอรับการรักษาอยู่ในขณะนี้ หากแต่ทั้งสองกลับมิเห็นผู้ใดนอนอยู่บนเตียงดังก

มีหรอกนะ! มีแต่ตัวคุณคนเดียวที่อ

เอ่ยออกมาทันทีพร้อมห

ลังนอนหายใจรวยรินอยู่เช่นเดิม ก่อนจะได

ยออกไป! รีบไป!” เสียงตะโกนสั่งการดังก้องท่ามกลางความโกลาหล พร้อม

หายไป กลับกลายเป็นกระโจมที่ประทับในค่ายทหารขององค์ชายหนุ่มเข้ามาแทนท

สาวค่อยๆ หันกลับมาทางประตูห้องเพื่อร้องขอความช่วยเหลือจากบุรุษพยาบาลทั้งสอง ทว่ากลับ

้ชิดเดินไปหยุดมององค์ชายของตน พลางยื่นมือหยิบผ้าขนหนูผืนหนาลายคิตตี้สีชมพูของหญิงสาวขึ้

มพำ ในขณะที่อีกฝ่ายยืนเพ่งพิศพลิกผ้าขนหนูผืนน้อยไปมา

ร” เสียงบ่นพึมพำก่อนจะนำลงไปชุบน้ำ บิดหมาดๆ นำมาวางไว้บนหน้าผากกว้างให้แก่องค์ชาย

กำชับว่ามิให้ผู้ใดถอดหน้ากากของพระองค์ออก แต่เหตุไฉนจ

เบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อเห็นภายในห้องพักของเธอ ถัดจากประตูระเบียงคือทางเข้ากระโจมซึ่งเห็นร่างทหารอารักขายืนรักษา

หรอ นี่แสดงว่ามีแต่เราเท่านั้นที่เห็นเขา ส่วนคนอื่นไม่มีทางได้เห

ระเป๋าปฐมพยาบาลตกอยู่ภายในห้อง ความคิดบางอย่างเกิดขึ้นมาท

รภัยทำการล็อกประตู

คอดีตที่กำลังนอนอยู่บนเตียงในขณะนี้ ดวงตาจ้องเขม็งที่ร่างใหญ่ไม่กะพริบ พล

านแม่ทัพ คงมีแต่ฉันแล้วละที่ต้อ

เล็กอยู่ภายในนั้น รวมไปถึงถุงน้ำเกลือและขวดยาหลายขนาน ซึ่งหญิงสาวสามารถแยกแยะแต่ละประเภทออกได้ ด้วยเมื่อครั้งอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร

วิตคนจริงจังก็คราวนี้แหละ” หญิงสาวกล่าวพร้อมใช้ยางรัดท่อนแขนใหญ่

ถะ ถุงมือยางสำหรับใช้ในห้องผ่าตัดสวมลงบนมือทั้งสองข้าง พร้อมหยิบมีดผ่าตัดเล็กๆ สำหรับกรีดเปิดปากแผลออกมาจากแ

ลมออกจากปากก่อนจะสู

้แล้วก็ไม่เสียชาติเกิด” แม่สาวน้อยกล่าวพร้อมมองมีดผ่าตัดที่อยู่ในมือของเธอเขม็ง

เพรียกหาชื่อสตร

สวยเข้าหากันก่อนจะยกนิ้

า” หญิงสาวบ่นพึมพำแต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยิน

เรียกชื่อเล่นของหญิงสาวเอ่ยขึ้นติ

เพ่ยอันส่งเสีย