HIN ตอนที

เซนตกใจตัวสั่น ฝูงหมาป่าที

างเอามือปิดปากไว้เหมื

มีบางสิ่งขยับอยู่ มันเหมือนตัวหนอนขนาดเท่าฝ่าม

วิตกลับทางเก่าพร้อมกับทุก ๆ ค

ิอยู่ด้วย จู่ ๆ ก็มีลมพัดมาจากทางที่วิ่งหนีมา ล

าไปทันทีแม้เซนจะทักก็ไม่สนใจ พวกเพื่

กนเรียกตลอดทาง จนเมื่อใ

ย?” นาริใช้แขนเสื้อปิดจมูกไ

็นแปลก ๆ ตลอดทางที่เดินเข้ามายิ่งเข้าใก

อยู่ท่ามกลางเศษเนื้อและเลือด เธอไม่

งั้นเหรอ?” เซนเด

และภาพอันน่าสยดสยองตรงหน้าได้ท

าจจะเป็นฝีมื

ใช้สกิลใหม่ ถ้าพวกเธอไม่

นเถอะ ดูท่าสองคนนั้นคงจะไม่ไหวแล้ว” นาริ

ล่ะ?” ฟรานที่เดินรั้งท้

่ตอบอะไร แต่ดูเหมือ

กับนาธาอีกครั้ง เขาดูจะ

บบนี้ล่ะ?” นาธาถามในขณะที่ดู

่อยถ้าไม่ได้คุณนาธาเราค

็กคนนี้คงจะอาการหนักจริง ๆ นาธาพยายามที่จะดึงส

ที่รู้สึกตัวรีบกล่าวขอโทษ

นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เซนก็มีท่าทีเขินอาย

สะบัดหน้าหนีแ

ันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว” นาธายิ้มอย่

ๆ แต่ก็ค่อย ๆ นั่งลงกับพื้น

่กี่นาทีเซนที่นั่งจนเบื่อลุกขึ้น

้วยสีหน้าที่เบื่อหน่ายเช่นกัน แต่แซมกับซ

นด้วยความเร่งรีบวิ่งตามหลังซึฮ

ดท้ายก่อนจะเดินตามฟรานไปเหล

ี่หรี่ตาเห็น คานะอยู่คนเดียวจึงเอ่ยปากถามด้วย

ี่นั่งกอดพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาออกม

นใจเข้าไว้” นาธาเขยิบท

ะนั่นก็คือเธอไงล่ะ เธอน่ะไม่ใช่ตัวถ่วงหรอกนะ” นาธากวาดส

ของเธอ” นาธาเอามือลูบหัวคานะ เธอตก

นและรีบวิ่งตามเพื

่เห็นแผ่นหลังของคานะแล้ว นัยน์ตาของเขามีแต่ความ

รวมกลุ่มกัน

นอ้วกพวกผู้หญิงใช้วิธีหลับตาปิดจมูกแ

น ๆ หายใจเหมือนจะเป็นจะตายหล

แสยะยิ้มพูดแซวนาริที่กำลังหายใจไม่ทั่วท้องอยู่ แต่ไม่นานเซ

และเดินเข้าประชิดนาริ ใช้ร่างกายที่สูงใหญ่กว่าข่

้ำเสียงที่นุ่มนวลเพื่อให้เซนใจเ

ย นาริเดินกลับไปรวมกลุ่มกับฟรานอย่างช้

ูดไปแล้ว ฉันพูดไปแล้ว คานะที่เอ่ยปากเตือนนาร

ายตาของคานะเพราะรู้สึกผิดจริง ๆ ได้แต่ก้

เซนต่างหาก” คานะเดินเข้ามาจับไห

แต่เซนก็เดินตรงเข้ามาหาเหมือนก

นพอดี เซนที่ดูจะตกใจก็รีบเดินออก

นเดินตามเข้ามาโผก

ครับ” แซมพูดและเด

าณสิบนาทีพวกเขาก็ได

ูดขึ้นมาด้วยท่าทางที่จะพยา

ุย ขนาดตัวที่สามารถอุ้มหรือกอดได้อย่างกับตุ๊กตา พวก

ายนะ ฟรานเดินแทรกตัวขึ้นมาหน้าส

ดึงตัวกลับมาก่อน ในขณะที่กระต่า

นทางด้านหน้าไว้หมดขนาดของมันใหญ่กว่ากา

113 – M

ข้ามาชนกำแพง พวกมันพยายามที่จะกระโดดกระแทกใส่ รวมท

สั้น ๆ ของซึฮากิทำเอา

ไรน่ะ” เซนจับแขนของ

ากิเหมือนกับเรื่องที่ทำนั้นง่ายจนไม่ต้องให้ความสำคัญอะไรเลย ตรงกันข้ามพวก

ดงความฮึกเหิม ชูดาบอันหน

ค่อย ๆ คลายเวทออกปล่อยก

ตัวแรกกระโดดด้วยความเร็วสูงเข้ากั

ด้วยความร้อนรนแต่คนอื่น ๆ ก็ถูกพวกกระต่ายโ

ล่อยแขนของเธอ แต่เธอดันประมาทไปทั้งที่ลูกธนูยังปักอยู่กับกระต่ายตัวนั้

ายซ้ำแล้วซ้ำอีกจนมันกระเด็นหลุดออกไปพร้อมเนื้อหนังที่ต้นขาของเธอที่

เหวี่ยงคันธนูไปมาด้วยความร้อนรน เธอมองไปหาซึฮาก

พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา และยังคงเหวี

ีบวิ่งเข้ามาช่วยคานะ ฟันไปที่กระต่ายตัวนั้นขาดครึ่งไ

ขนเสื้อของคานะที่ยังสะอาดอยู่มาทำเป็นผ้าพั

ื้องต้นเสร็จก็ลุกขึ้นและ

หันมาสนใจชั่วครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปจัดการพวกกระต่ายต่อ หลังสิ้นเสียงและการต

นิ่งอ้ำอึ้งเพราะสัมผัสได้ถึงความโกรธของฟราน ยิ่งปกติเธอมัก

กันเหรอ?” เซนเอ่ยปากถ

นิทกับนายพอตัวเลยนะ

็รีบตรงดิ่งเข้ามาทันทีเลยนะครับ

ามจะพูดอะไรสักอย่างแต่

และหม่นหมองได้แต่เดินเตะฝุ่นไ

เข้าไป คนอื่น ๆ ที่เห็นเช่นนั้นก็พากันเดินเข้าไปซึฮาก

ยประเภทเป็นจำนวนมากตามทางเดิน ทุกตัวถูกของมีคมฟัน ศพตัวเล็ก ๆ มักจะขาด

นสเตอร์กองขวางทางไว้ พวกเธอต้องช่วยกันยกซากศพพวกนี้ออกไปก่อนจะเดินต่

น้าที่มีกองศพอยู่ จากจุดที่ยืนจะมองเห็นผมโทนสีน้ำตาลอ่อนซึ่งในค่าย

ปและสิ่งที่ได้เห็นก็คือเศษผมกระจุกใหญ่หล่นอยู่ใต้กองศ

ิลุกขึ้นตะโกนทั้งที่ยั

ิ่มช่วยกันตะโกนเรียก

ิ!” เซนหยุดเดินและตะโกนสุดเสียง แล้วถอนลม

สียงอึกทึกที่ดังมาจากทางข้างหน้าของพวกเขา คนอื่

ไว้ไม่ได้นะ นาริเดินนำ

งทะลุออกด้านหลัง มอนสเตอร์หมีขนาดใหญ่ร้องคำรามกึกก้องไปทั่วร่างของ

้นมาพร้อมกับพุ่งเข้าโจมตีพร้อมกัน ฟรานที

ลือดแล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนแผลจะใหญ่เกินไปที่จะรักษาได้ เธอฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้หยิบขวดเล็

สั่นและน้ำตาคลอทำได้เพียงกุม

ทางซ้ายของหมีตัวนั้นสามครั้งติดต่อกันแต่ดูเหมือนค่า WIT ของหมี

ช้เวทสายต่อสู้ที่มีพลังในการทำลายล้างเฉพาะจุด เธอรวบรวมมานาไปไว้ที่

ึ่งห่างออกไปสามเมตรเสียงดังโครมและความรุนแรงทำให้บริเวณรอบ ๆ สั่นเล็กน้อย แต่

!” นาริตะโกนเรียกซึฮากิท

กที เขาตัดสินใจยิงออกไปทั้งอย่างนั้น ลูกธนูดอกแรกยิงไปโดนขาของมันแต่ได้แค่สร้างบาดแผลเพียงเล็กน้อย แซมจึง

สเตอร์หมีกำลังมุ่งตรงเข้ามาเรื่อย ๆ ช่วงวินาทีที่แซมละสายตาไปมองทางออกและตัดสินใจว่าจะห

ใจที่จะหนีและยอม

ที่สองก็แตกและหยุดอยู่ที่ชั้นที่สามพอดีก่อนจะโดนแซม และเพียงครู

้องครวญครางของหมีดังไปทั่วทั้งดันเจี้ยน จากนั้นเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่หมีตัวนั้นจะได้ตอบโต้ เข

อะไรบางอย่างไหลออกมาทางเบ้าตา มันคือสมองที่ถูกอัดจนเละไม่มีชิ้นดีแซมที่ได้เห็นถึงกับขาสั่นยืนไม่อย

ูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะลากศพหมีตัวนั้นหายไปในความมืด แซมตั

ซึฮากิใช้มีดสั้นลอกหนังหมีอย่างประณีต และเมื่อทำเสร็จ

พักและร้องเรียก ฟรานที่นอนนิ่งอยู่ ยาน

ป็นอะไร” เซนโผเข้ากอดแซมที่กำลั

นายจริง ๆ” นาริก้ม

เห็นนาริก้มหัวให้เอามือเกาหัว

้างครับ?” แซมนั่

างอื่นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ” คาน

อามือลูบหัวฟรานเบา ๆ คนอื่น ๆ

นพวกเซนรออยู่ได้แต่แปล

าจังล่ะ” เซนเ

าฟรานที่นอนอยู่ สายตาของทุกคนกำลัง

ินั่งคุกเข่าเอ่ยคำขอโท

้าทำอย่างนั้นพวกเธอก็จะเอาตัวเองไม

กมาจากปากฟราน ทุกคนต่างก

ใจนาย...” ฟรานฝืนลุกขึ้นยืนจน

เปลี่ยนไปแล้ว ไม่เหมือนกับเม

ม้ตัวเองจะต้องทุกข์ทรมานแค่ไหนก็

ิไว้แน่นและเขย่าสุดแรง ทุกครั้งที่

ักฉันแค่ไม่กี่ปี จะไปเข้าใจอะไร” ซึฮากิคว้

ุดจากซึฮากิก่อน

เดินทางกลับไปยังที่เดิม ซึ่งใช้เวลาเดินประมาณครึ่

กว่าต้องไปตามซะอีก” นาธา

ยู่ครบทุกคน ฉันนึก

าไม่ได้ยาของคุณพวกเราก็คงจะไม่รอด”

ายดีฉันก็พอใจแล้วล่ะ” นาธายิ้ม

งสดชื่นจริง ๆ” เซนยืนบ

ๆ นั่นแหละ” นาริย

จะร่วมมือกันได้ดีขึ้น

กนแบบนี้ก็คงจะไปไม่รอดนะ”

่งลงกับพื้น

ันกี่โมงแล้ว

ึฮากิตอบในขณะที่น

กัน ส่วนฉันก็จะนอนต่อ” นาธาพูดเสร

กับคานะก็นั่งคุยกันแบบ

นเข้าไปทักซึฮากิ

ันหน้าหนีไปอีกทางแต่ฟรานก็เดิ

อะไร?” ซึฮากิรี

นไม่กล้านอนคนเดียว” ฟรานนอนหงายหน้าม

ธอเลยสักนิด-” ซ

วมือแตะไปที่ปากซึฮากิทำให

ช้เวลาไม่นาน จนหลายชั่วโมงผ่านไปเลือดที่แห้งติดเป็นคราบเมื่อมองดูแล้วอาจจะนึกว่าเป็

ทางกลับกัน” เสียงเรียกของนาธาทำให้

ว้วันหลังฉันขอนอนอีกนะ

ใจเธอ

ยไป ทุกคนภายในทีมนั้นต่างก็เศร้าโศกเสียใจ พวกเซนเองก็ดูเห

หน้าต่อไปเท่านั้น” ทุกคนต่างก็กลับเข้าห้องพักด้วยเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนแ

มากกว่านี้เพื่อปกป้อ

วามสัมพันธ์กับใครก็จะไม่รู้สึกเสียใจอะไรทั้งนั้น เรามีองค์ความรู