HIN ตอนที

ุนายน

” นาธาตะโกนสั่

กเรียนยืนน

หมือนกันนะเนี่ย” เลวาธานยืนพูดตรงหน้

ัวโดยไม่มีบาดแผลเลยนะ” เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงที่เขาพูดถึงเร

น” หลังจากพูดเสร็จเหล่าทหารผู้คุ

ุงนั่นสองเท่าไปเลย!!” เซนตะโกนดังลั

ๆ หน่อยสิ เดี๋ยวสัตว์ร้ายก็โ

รือเปล่าเนี่ย เมื่อคานะได้ยินที่นาธาพูดก

แซมยกมือขึ้นเรียกนาธาที่อยู่

หันกลับมายิ

ตอร์ที่อยู่ข้างในดันเจี้ยนก็แล้วก

ออยู่ทางเข้าเนี่ยแหละ” เขายื่นขว

ร้อมกับส่งยิ้มให้ นาธาก็ยิ้มตอบแต่สี

่ารู้สึกเริ่มขี้เกียจเรียกชื่อยาว ๆ

หม?” ทุกคนชะงักหยุดเดินหันมามองซึฮากิกัน

ย่างเฉยชาและเดินต่อไป

อาตัวเข้ามาขวางทางไ

ื่องที่ปกปิดเราอยู่ใช่ไหม?” นาริพูดในขณะที่คน

ยังปฏิเสธเสียงแข็งไม่กล

นกันนะ” ฟรานพูดเสียงติดขัดเล็กน้อย ใน

าและจับแขนซึฮากิกอดไว้ อีกด้านฟรานที่กำลังมองคานะด

่นวายแบบนี้ ซึฮากิถอนห

ล่มหนึ่ง” ตาของทุกคน

กมายรวมถึงความลับของเวทมนตร์ด้วย” เลิกทำตาแบบนั้นสักที ซึฮากิก

ื่น ๆ พยักหน้าหนึ่ง

มลับนั่นมันคือ

จือปนเพียงเล็กน้อย ถ้าหากมีหินเวทบริสุทธิ์สักก้อนหนึ่งก็สามารถแสดงประสิทธิภาพของเวทมนตร์อ

นต้องมีคำร่ายก็ได้ ซึ่งฉันเองก็พยาย

อะขนาดนี้ นึกว่าพูดได้ทีละประโยค

งมีคำร่ายน่ะ” แซมเอ่ยปากถามในขณะที

แค่ไม่กี่เซน จากนั้นเขาก็ยิงมันออกไปหาพวกกระต่ายที่กำลังวิ่งมาจากสุดสายตา

ิงออกไปเร็วอย่างกับกระสุนปืน เซนไม่รอช้ายกดาบอันใหญ่ของตนเองขึ้นพ

คงพยายามทำเหมือนเดิมแต่

ะ” นาริเดินเข้ามาเขกหัวเซนแล

ายที่จะโดดเข้ามาถึงจะสามารถจัดการไปได้หลา

ไม่ให้เข้ามาใกล้พวกคานะ” ดาบของเซนใหญ่เกินไปถ้าจะให้ไปยืนใกล้ ๆ เซนจะสู้ได้ไม่ถนัด เท่าที่ดูจากเมื่อวานมั

ช้เวลากว่าสิบนาทีในการจัดกระต่ายทั

ทีมจริง ๆ ครั้งแรกล่ะ” คานะดีใจจนออกน

ตอบโต้กลับและหัว

่ได้มองฉันด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ ฉันรู้สึกสนุก ฉันรู้สึก

เดินเก็บลูกธนูที่ปักอยู่กับพวกกระต่าย

ะขนาดนี้ทั้งที่เมื่อวานเราก็จั

้นล่างก็ได้นะ” ฟรานทำท่าค

่ไหมครับ” แซมพู

ยในขณะที่ดึงลูกธนูออกจากตัวกระต

ได้ไหมครับ?” แซมห

้างล่ะ?” คานะตอบและยิ้มให้

จะยิงธนูน่ะ” คิดดีแล้

ณ์ฝังใจหรือไม่ก็ไม่ชอบการ

เป็นคนดีเกินไปที่จะจับอาวุธ

็นได้แค่ตัวถ่วงน่ะสิ อะ- แซมยืนนิ่งไปพักหนึ่งก่

างหูก่อนจะเดินผ่านไป รวมทั้งคนอื่น

านไป ในวันนี้พวกเขาสามารถจัดการมอนสเตอร์ได้ทั้ง

ุนายน

ยังคงลง

ออกคำสั่ง ในขณะที่พวกเขากำล

ฟาดดาบอันใหญ่เข้าที่หน้าของหมีและลากเฉือนลงมา

ุนายน

มารถใช้เวทกับธนูเข้าด้วยกันสร้างความเสียหายเป็นวงกว้างได้ ส่วนแซมก็เน้นไปที่การช่วยเหลือคนอื่น

ุนายน

ไปได้แต่ก็ไม่สามารถไปได้ไกลเท่าที่ควรเพราะเวลา

าคม พ.

งคืนในดันเจี้ยน เป็นเวลาหนึ่งส

ินลงไปยังชั้นสามสิบชั้นล่าสุดที่ลงไปได้ พวกเข

ห้าผ่านไป ชั้น

อนดีไหม?” ฟรานถามความเห็น

นเองนะ แล้วอีกหกวันเราจะทำยังไงล

ก็ไม่มีอะไรให้กินเล

งแล้วล่ะพวก” เซนเดินแท

้วแหละครับ” แซมเดินดุ

นใส่เซนก็คุยกันสนุกปากไปแล้ว จุดไฟด้วยเวทของเซนเพื่อทำอาหารกิน พวกเขาตัดสิ

นที่ตื่นขึ้นมาเฝ้ายามกับคานะ

แล้วด้วย” คานะพยายามค้นห

ไหมนะ? ไม่เคยลองซะด้วยส

้เวทน้ำได้” คานะเดินมานั่งลง

ำออกมาดื่มดูหน่อยสิ” เซนห

าและใช้เวทมนตร์โดยไม่ได้ร่ายเปลี่ยน

ดกน้ำในขวดเข้

ว่าหายไปไม่ตกถึงท้องน่ะ แล้วก็ไม่ว่าจะดื่มไปสักเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกอ

นเบา ๆ ยิ้มในหน้า พวกเธอทั้งคู่นั่งเฝ้ายาม

นบิดขี้เกียจสุดตัว ก

รินั่งเงียบกั

เขยิบที่นั่งเข

ุยด้วยนิดหน่อยน่ะครับ”

ูออกนะว่านายกำลังฝืนทำอยู่” นา

งจะคุยกับเธอน่ะ” แซมแอบเขิน

บ ๆ เหมือนไม่ได้สนใจท

ธอเข้าแล้วล่ะ” แซมมอ

นาริมาสบตาแซมครู่หนึ่งก่อนจ

ึกชอบแค่นั้นมั้ง” แซมยิ้มเล็

นหน่อยนะ” นาริเขินจนหน้

ิก็ไม่กล้าเข้ามาใกล้แซมเล

รู้” เซนลุกออกจากถุงนอนอย่าง

รวจดันเจี้ยน ต่อ เจอมอนสเตอร์แปลกใหม่บ้างเจอพ

เหมือนกับห้องโถ

กเราควรขึ้นไปได้แล้ว” เซนเดิน

ได้ชัด ฟรานเงยหน้ามองคริสตัลมากมายที่อยู่รายล

ทางขวาหลายร้อยเมตร จนพวกเขาได้เจอกับซอกหินที่มีน

ขวดกรอกน้ำขึ้นมาดื่ม

้วล่ะ” นารินอนบนพื้นยืดแขนยืดขาสบาย

ั่งลงข้าง ๆ นาริ ก่อนที่เธอจะลุ

น่าจะกินได้นะ” คานะที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เสนอทางออ

ู้” เซนตะโกนจนคานะ

่ไหวแล้ว” ความครึกครื้นของเซนท

ี่สี่ส

นสเตอร์ตรงหน้า รูปร่างเหมือนหนอนแ

ายได้แล้ว ทั้งเพิ่มความเร็ว ความคล่องแคล่ว ความอึดถึกทน รวมทั้งพลังใน

รพวกหนอนก็รีบ

ด้วยสีหน้าเซ็งเมื่อตรงหน

ละเมือกเหนียว ๆ แต่เพราะความช

หลักก่อน!”

สเตอร์ที่แข็งแกร่งมากขึ้น จนในบางคร

ฮากิใช้กำแพงลมสกัดกั้นต้นไม้ที่สามารถเดินได้ ทุกกิ่งก้านมีใบที่แหลมคมดังใบมีดแต่มีสีเข

จับคอเสื้อซึฮากิลากออกจากบริ

นเบา ๆ ในขณะที่หัวหนุน

ปต่อเถอะครับ” แซมแบกเซนข

างของไว้ก่อน” ฟรานพูดในขณ

ในขณะที่นาริและแซมเอาเซนลงนอน

ฟรานกำลังเฝ้าร

้ใช่ไหม?” ซึฮากิหันไป

ยเก่งเท่าเซน” ฟรานหันหน้า

นที” ฟรานดูตกใจเล็กน้อยก่อนจ

ขึ้นกัน มือขวาง้างเตรียมตัว ซึ

เหมือนกับเมื่อตอนที่เข้าดันเจี้ยนมาครั้งแรก แรงล

เลือดอาบทั่วตัว ที่มือซ้ายถือโล่ที่พังยับจนไม่สา

เรียกคนอื่น ๆ มาพยุง ซึฮากิที่หมดแ

สี่สิบหกมีแหล่งน้ำใช้ล้างแผลและดื่ม ทั้งเซนและซึฮ

ามสะลึมสะลือเอามือกุมหัวพยายามมองไปรอบ ๆ เห็นซึฮากิที

ขย่าแรงแค่ไหนซึฮา

” เซนลุกขึ้นยืนและตะโกนดังไปทั่

มมืดทำให้เซนพยายามจะมองเข้าไป จู่ ๆ

หาเธอคนนั้นด้วยรอยยิ้

ธอคนนั้นก็ค่อย ๆ สลายไปด

้ำตาในขณะที่กำลังคว้า

้องไห้อยู่จึงโอบกอดเซนไว้พร้

อลืมตาขึ้นมาก็เห็นใบหน้าของคานะที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ ทั้งเธอและเ

เซนทันทีด้วยความเป็นห่วงส่วนซึฮ

สเตอร์ที่น่าจะกินได้มาแล้ว” ฟรานแบก

หยิบมีดพกออกมาร่ายเวทไ

ช็อกจนทำให้ชะลอการสร้างมานา” คานะที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พ

กิล่ะ”

ะ” ฟรานตอบในขณะที่ใช้เหล็

ด้แล้วนะครับ” แซมพูดขึ้นมาในขณะที่พว

ปก่อนเลย” ซึฮ

ะครับ” แซมหันหล

บมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน โ

ด้ เตรียมพร้อมทั้งร่างกายและอา

้วเนี่ย?” เซนบ่นในขณะที่ใช้แขนโอ

ิตะคอกกลับด้วยเสียง

งโถงใหญ่แต่ไม่สว่างนัก ความหนาวที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนกำลังเข้ากัดกินพวกเธอ ทั้งมือแ

่อีกรอบนะ” ฟรานจุดไฟขึ้นม

่อย” ซึฮากิเดินนำท

กิเขาหรอก” แซมพูดขึ้นมาด้วยท่าทางสบายใ

ห้หนาพอที่จะทนความหนาวได้และเมื่อพร้อมพวกเธอจึงเดินท

ำทางเพราะได้ไป

ใช่เหรอ?” เซนพูดด

ต่ทำไม ซึฮากิหยุดเดินเอามือลูบกำ

ยามเดินกลับก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง เสียงนั

ะต่ายที่มีปีกอยู่ด้วย มันเดินเข้ามาใกล้ซึฮากิแต่ก็ไม่

ูบคลำกันยกใหญ่ มันดูเชื่องกับคน

?” นาริอุ้มมันขึ้นมาพร้อมก

านก็พากันเล่นเจ้านั่นกันใหญ่ ขนสีขาวนิ

นะถามในขณะที่ใช้มื

ิ่มออก” ฟรานออกความเห็

าปุย” เจ้าปุยส่งเสียงเล็ก ๆ