กทั้งเป็น!” มือแกร่งบีบเข้าที่ต้นแขนอย่างแรง
งไม่ได้หาท
่ยอมที่จะออกไปจา
งต่ำเยือกเย
ถึงว่า ขอเวลาอี
บาๆ แต่จิรัฎฐ์กล
ยักหน้าพร้อมกับสบน
มผมต้
ินสำหรับจ่ายค่าเช่า แล้วก
้งไปหางานทำใหม่ด้วย” จิรัฎฐ์ค่อยๆ คลายมือออกจาต้นแขนข
สาวตอบกลับอย่างรวดเร็ว แบบนี้ก็ไม่ต่า
ถามจริงเถอะ คุณอยากเป็นเมียพ่อผ
ผี
ตามแรงตบที่หญิงสาวฟาดฝ่ามือลงที่ใบห
ักที! คุณเองมีแต่คิด
ครกันแน
มเข้มโน้มต่ำลงมาจนห่างกันแค่คืบ ลมหายใจอุ่นของเขาจรดลงที่หน้าผากข
วัญขยับตัวยกมือผลักออกห่างพร้อ
หม?” จิรัฎฐ์พูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามพลางแสยะยิ้มที่มุมปากสายตาก้มลงจ้องเนิน
่าทำอะไ
า ทั้งที่รู้อยู่ว่าขยับมากหลบแค่ไหนก็อย
สียงที่เยือกเย็น พาขวัญได้แต่ก้มหน้าหลีกไม่สบนัยน์ตาคม ใบหน้าขอ
ณสกปรกเกินกว่า
ความรู้สึกเจ็บและชาไปทั่วใบหน้า หญิงสาวปรา
ทิ้งให้พาขวัญมองแผ่นหลังเขาที่เดินห่างออกไปด้วยความเจ็บปวด เขาเกลียดเธอทั้งที่เธอยังไม่ท
แรกที่เธอถูกดูถูกจนรู้สึกไม่มีค่า เป็นครั้งแรกที่เขาทำให้เธอเกลียดได้มากขนาดนี้ มือเรียวสวยยกขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้าอย่างลวกๆ
นใจมากไปกว่าที่แคบๆ ที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น
ั้งเกลียดและหวั่นไหว ชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งที่ปลายเตียงพลางยกมือขึ้นลูบใบหน้าที่ดูเ
มหงุดหงิดใจ เขาโน้มตัวลงมาก่อนจะใช้ฝ่ามือรองรับใบหน้าคมเข
ดาของเขาเป็นอันขาด ให้เงินแล้วก็ยังไม่ไป คิดจะกอบกุมเงิ
่แปลกใจสำหรับเขา เพราะว่าบิดาเขาไม่เคยยุ่งกับเด็กสาวคนไหนเลยแม้แต่น้อย แต่นี่ถึงกับให้มาพบมาหาที่ท
่ผู้หญิงที่
ต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปใน
ตั้งแต่เช้ามาเธอก็เจอกับจิรัฎฐ์ที่เอาแต่มองหน้าเธอด้วยสายตาดุทั้งยังพยายามหาทางก
มหลวงณรงค์ฤทธิ์ให้เธอมาเป็นผู้ช่วยเขาสลับกับเลขาคนปัจจุบันของเขา จนตอนนี้เ
ินไปหน่อยหรือไงคะ” พาขวัญทนความ
ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พลางละสาย
่ยนฉันมาทำง
ได้กันคุณให้อย
งเรียบนิ่งพร้อมกับ
าชายหนุ่มเบาๆ ทั้งที่ในใจยังนึกเสียใจก
กที่จะอยู่ที่นี่
ลางถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมกับลุกขึ้นจาก
ณจะไ
ุ่มด้วยสีหน้าที่ไม่ค
กขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเดินไปเก็บหนังสือที่ตู้ พลางชำเลืองมองนาฬิกาข้างผนัง บ่ายสามโมงก