นกำมือแล้ว ลูกสาวตัวดีข

ตัวละครออกม

อง ตัวร้าย

ด้อยู่ร่วมชายคา เป

งหมายและอุด

ร่วมสุข ไร้สิ

่ทัพกินอะไรเ

กินข้าอย

หรือไร ถึงได้มีจิตใจฝักใฝ่ใคร่อ

ขากำลังจุมพิตกลีบบุปผาน้อยนั่น อ้าปากประกบและเม้

ึ่ง ผงกกลางหว่างขาอย่างเมามัน ระลอกความเ

ข้าก็รู้ได้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่

แล้ว พอ

แม่ทัพของค่ำคืนก

าต้องไปทำความคุ้นเ

บอกให้พอ เขาจึงตัดพ้อ

้าจะแค่ฝันไป ข้าจึงอยาก

งช่วงเวลาที่ข้า

้ำในสวนลับของข้าด้

ใจออกสองที พลันส่งมือลงไปกอบกุมใบ

าประคองใบหน้าขอ

สบตากับข้าก่อนสักประเดี๋ยวจะได้รึไม่ ข

เล็กน้อยแล้

ทุกคืนข้าจ

่ายหน้าราวกับ

ข้าจะไป

้ายักษ์” ข้

ะชับความสัมพันธ์ฉันครอบครั

ูกทานข้าวเช้าร่วมกันดีรึไม่? ข

ม่น้อย หางตาที่ตกลงของ

อาเจินมาร่วม

ข้าตอบอย่าง

งมองของลับข้าอย่างอาลัยอาวรณ์ เขาที่แอบ

ำอะไรสัปดนระหว

พ เพราะตามหาเจ้านายไม่พบ ข้ารู้สึกผิดกับพวกนางเสีย

ถึงเรื่องอาหารที่ต้องการ ให้แม่ครัวจัดสรรมาเป็นการพิเศษในวันนี้ พลางรั

้าว่า “ท่านจะวาดคิ้ว

้รับค

มที่ไม่มีผ

ก้มที่ไม่ค่อยมีเนื้อนี

ฮ

บหน้าเห่อร

รูปงามมากเกินไ

อมดมกลิ่นบรรยากาศของสามีภรรยาที่

เพียงไม่นาน เสียงต

่วฟางหยุน สามีของเ

หญ่ แต่ลับหลัง ลับตาผู้คน เขาถึงได้ทำตั

่อยตำหนิกระมัง จึงจะถ

ยกเครื่องประทินโฉมมาวางตั้ง จับให้ข้านั่งลงมองคันฉ่องอยู่นิ่ง ๆ เขาคอ

ก เยี่ยนฮวาฮู่ช่ำชองในการ

กันมาหมายจะทำตามอย่างรักษาคำพูดที่ว่าไว้ มือหนึ่งวาดคิ้วให้ข้า ส

ยะ เสียจนแดงเป็นปื้น เขายังทำตัวเยี

อดอยาก มาตลอดเจ็ดปีที่แต่งงานกันเป็น

คงเพราะข้าไปล่มแผนการร้ายของเขาเข้า

ะ” ข้า

้รึ?” เ

น!” ข้าทำเสียงดุให้กลัว แม้ว่าเ

ทีเสเพล ยากนักที่

่งชั่วยามคงไ

อว่ามีวินัย! ท่านแม่ท

งเยี่ยนฮวาฮู่ให้ออกห่าง เมื่อเขายื

ั๊กจี้เสียจนต้องรีบชักหนี กลับกลาย

่งจะเม้มชาดให้มันติดริมฝีปากไป หากท่าน

ุก็แล้ว ข้าเอ็ดก็แล้ว ยังทำตัวเป็นเด็กน้อยไม่ปล่

ื

แกร่งที่รวบสองแขนล่ำกอดรั้งกายข้าแนบชิด เยี่ยนฮว

ะยานอย่างได้จังหวะ กางเกงตัวนั้นจึ

ีปากออกห่างให้ข

นิสามีโตแต่ต

ษา ดูสิ! ชาดเปื้อ

คว้ามือข้าไปจับที่กร

ีหน้าเคร่งขรึม ขัดกับเสียงทุ

ร์... ช่ว

เกิดกำหนัดเอง ยังมีหน้

นแข็งขันขยันตื่นตัวได้ไว ซ้ำยังอ

ยผู้นี้ คิดอยากจะเอาคืนให้หลาบจ

ู่ข้าง

สายตาตระหนก ประหนึ่งกลืนไม่เข้าค

รียมสงวนท่าทีกระมัง เส

่ไม่ไกลจากฉากกั้นผืนภาพว

มผละจากกายของข้า อีกทั้งยังส่งสายตาวอนขอให้ข้าไล่ตะเพิดก้างข

ขานหาเจ้านายว่

ขึงตาใส่ข้า รบเร้าให้ข้าทำอะไรสักอย่าง จนกระ

ักครึ่งชั่วยาม และให้คนเฝ้าอ

เจ้ายักษ์หื่นกามนั้นดีใจเสียจนหูหา

นด้วยปางหนึ่งของพระโพธิ

ั่งลงคอยท่าฟังคำส

ประเดี๋ยว ทว่ามือข้างหนึ่ง

คำสั่งพิสูจน์ความ

กเข

สัย แต่กระนั้น เขากลับ

…ช่างศักดิ์ส

งฤทธิ์ ข้าได้ลอกเลียนแ

... พระบาท

ลังนั้น แต่มิได้หมายทำร้ายกล่องดวงใ

่งเสียงครางในลำคอ มือหนาคว้ากอ

วนสวรรค์ต้องห้ามที่เขาคงจะคนึงห

่ถูกกดให้ล้มลง พยายามตั

ใจสั่นระทึก ปลุกเร้าข้าให้รีบปลดส

ิดอะไรขึ้นก็ค

านในของข้า แลบลิ้นเลียเนื้อนิ่มไล่ลามมาพบเจอ

มันเข้าไปในปากหร

ก... ดีเ

กอดขาผู้เป็นภรรยาผู้ใช้เท้าเหยียบย่ำล

เป็นเจ้าโลก แกนกลางของทุกสรรพสิ่ง ผู้ที่จะยินย

่าสิ่งใดควรทำหรือไม่ควรทำด้วยศ

ู้นี้... เขาคงกู

กเย้าเขาใ

าว่านายห

ะคาดเดาอารมณ์ แต่เสียงทุ้มต่ำนั้น ชวนให้ใ

้าอาจจะคงไม่รู้ว่าสามีของเจ้าน

เนื้อแต่งตั

วี่แววภรรยาแสนซุกซนวิ่งฝ่าสวนไผ่เช่นเมื่อ

่งรอและพูดคุยกันเสียงกระจุ๋งกระจิ๋ง ค

มโชยฉุย ควันร้อนพวยพุ่ง ถ้วยชามวางเ

ี่น่าสนใจยิ่งนัก จึง

บัวเชื่อม อีกทั้งยังมีชาดีบัว แม้แต่จานชามลาย

ยอกเย้าข้าได้โดย

คู่งามล่อหน้าล่อตา แต่ข้าไม่ได้กินมั

า “วิตถารเ

ิ้วสูงบนในหน้าเคร

บัว เจ้าหมา

ลอบยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะจงใจแอ่น

เสียเถิด คืนนี้จะได้ไม่ต้องมาทำน้ำลายสอเพ

ือมาวางลงบนต้นขาของข้า ถูไถลากไล้คล้ายขอ

๋อร์... ข้าแค่อยากแ

ว่าในใจจะมีกวางน้อยกระโดดเริงร่า “เราแต่

เยี่ยงเมื่อเช้านี้ก็ทีหนึ่

าเจอกับการหยอกล้อเยี่ยงหนุ่มสาวเกี้ยวพาสามีแกล้งภร

นสับขาไว ๆ มาบอกกล่

ล้วเจ้าค่ะ

ดต่อ ขัดบรรยากาศครอบครั

ในเมื่อยามนี้ข้ามีท่านแม่ทัพอยู่ในกำมื

คล้นขาอ่อนของข้า

ทัพรีบยกมือออกไป พลางคลี่ยิ้มบางต้อนรับเช

ย่างบันดาลโทสะ เกือบจะผุดยืนขึ้น หากแต่ข้าเอื้

โอดครวญ ราวกับว่าพยายามห้

ินตาไม่กะพริบ วันนี้นา

่ชุดกระส

ธรรม ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมเงย จนกระทั่งเยี่ยนฮวาฮู

มตา เยี่ยงครอบครัวสุข

่า บรรยากาศช่างอ

ไม่รู้จักกาลเทศะ แต่วันนี้เป็นวันดี ข้าท่องไว้แ

เอาเถิด ๆ ต่างคนต่างหิ

็นฝ่ายคีบเนื้อเป็ดตุ๋นใ

ากำลังเค้นคำตอบจากนักโทษคุมขังก็มิปาน ข

้งอย่างข่มอารมณ์คุกรุ่น ก่อนจะใช้ตะเ

าคงไม่เลือกกินหากว่าอาหารเช้าจะมีทุกส่วนที่ทำมาจ

้วน แต่ดูเหมือนว่าจะถูกสายตากดดันจ

จิน.

ดับบนใบหน้า เอ่ยถาม

อยากมีน้

ท่านแม่ทัพ

ัวไม่ถูกว่าควรจะตะล

ฮู่ที่หลุดมาดเคร่งขรึมกับคำถามของ

ะหมางเมินบิดาบุญธรร

ของชายฉกรรจ์วัยสามสิบปลาย ๆ ยามที

นครอบครัวเดียวกัน สมา

สียงดัง ดวงตากลมคู่นั้นแข็งกร้าว บอกกล่าวความคิดค

เขาไม่ใช่ท่

รามมาจากบิดา

ยนเจิ

ยายามจะบอกกล่าวสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของนาง คงจะเป็นหน้าต่างตัวละครที่นางมองเห็นกระมั

นไม่เห็

ั่น เขาวางตะเกียบเสียงดังพ

เหลวไ

อึก นางมองข้าด้ว

รรม เขาน่ะ เขาน่ะต้องเป็นมารร้ายจำ

น้ำรสชาติหวานปนข

งให้รู้จักมา

จะเจ็ดขว

ูเหมือนว่าเขาจะเอนเอียงไปทาง

บอยากจะโต้แย้งแต่ก็มีเหตุการณ์ที่พานให้เข้าใจผ

จากโต๊ะ สีหน้ามั่นอกมั่น

ิสูจน์ดูสิว่า เขาใช่ท

บใช้ให้รีบออกไปจากเรือน ไกลห่างจากละแวกนี้ เย

ขลับคู่นั้นหวาดระแวง แต่เขาคงจะภาวนาขอ

เปลี่ยนคำเรียก “ลั่วฟางหยุน

าซับมุมปากพลางยก

กแล

คงจะชาวาบไปทั่วศีรษะราวกับ

ยี่ยนเจินเจินด้

และภรรยาท่

าทำถูกแล้ว ข้าคิดถูกแล้ว โกหกพวกเขาไปเรื่อย ๆ ย่อมไม่มีประโยช

่องขนานนี้จริง... เจ้าหน้าที่พิทักษ์

่สิ มาแทนที่ในร่างของลั่วฟางหยุน ข้าได้บอกความจริงข้

ันด้วยสีหน้าเกินความคาดหม

ยหน้าไปมา นางยังค

มารหรอกรึ! ไหนมีข่าวลือว่ามารราค

ูกส่งมาเพื่อช่วยเกื้อหนุนเจ้า

ึ่ง และโป้ปดอีกครึ่งหนึ่ง ยามเ

ติท่านให้มีความส

บทั่วร่างแล้วกระมัง ราวกับว่าคำมั่นสัญญา

พึมพำตอกย้ำคว

ลับนอนกับผู้อื

ีบแก

น และคืนก่อน” ...ก

เส้นเอ็นปูดโปน เขาผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ ไม่ว่ากล่าวสิ่งใดทิ้งไว

์ตาของนางฉายแววเต็มไปด้วยความสับส

ก็เดินห

ยิบตะเกียบคีบเนื้อเป็ดตุ๋นมาวา

นแม่ทัพส่งข่

ด้ตัดสินใจหน

มสำราญใจหลังจากรู้ความจริงที่ชวนกระอักกระอ่วน และได้บัง

คันหนึ่ง ประดับประดาด้วยโคมไฟสีแดง

กค้าเป็นเด็ก

ั้งขยุ้มหลังคอนางแมวน้อยที่บังอาจมุดเข้ามาในพ

นี้ ตะครุบจับรั้งขอบหน้าต่างของร

บในรถม้าของท่

ออกไปซะ ข้า

หมือนกัน” เยี่ยนเจินเจินต่อปากต่อค

้น ปฏิโลมสายตามองคณิ

นนมของทรวงอกอะร้าอร่าม แทบจะทะ

านกล่าวขึ้นมา

หนูเยี่ยน บุตรสาวบุญธรรมของแม่ทัพเยี่ยนนี่เอง...” ทีท่าคล้ายจะพินอบพิเทา

อยท่าฟังเสียงข้ารับใช้และพี่เลี้ยงข้า

.

มือของเด็กหญิงก็คว้าจับฉับไวคล้า

ด้โหวกเหวกโวยวาย สะบัดข้อมืออ

มคนรับใช้ของจวนแม่ทัพ ปาก

ี้ทำไม? บิดาบุญธรร

งไม่ตอบ เด็กน

บังเกิดความหงุดหงิดแก่คนทำมาค้าขายที่ถูกขัดแข

้กลับเงียบเป็นเป่าสาก หึ ยังไงเจ้าก็ทำข้าเสียล

ลับรู้สึกว่าในดวงตาคู่นั้นขอ

มปริปากบอกด้

ข้า...

อ่ยทวนเยี่ยงผู้ที

.. บุรุษท้องได้คนดังผู้นั

ยเสียงงึมงำ “เปลี

อเลาะย

วดีขึ้น หรื

่รู้ แต่ดูเหมือนเขาจะพยายามเอาอกเอาใจท่

า สตรีผู้นี้หั

ือเปลี่ยนไปด

งนัก ราวกับผู้กร้านโลกมามากทั

มพริ้มพราย กรีดกรายมือมาถูป

ดทำผิดมหันต์ลงไป จึงผินหน้

ะ ก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะพลันต

า เสียงฉะฉานสมเป็นบุต

้โตขึ้นข้าจะกลับ

ังเยี่ยนเจินเจินที่แลบลิ้นปลิ้นตาแหวกม่านออกจาก

่แล้วหลับฝันกลางวันถึงยันชาติหน้าก็แล้วกันยายหนู! เป็นเด็กเป็นเล

วมาเสียที ข

ี่ข้าจะรู้สึกตะขิด

พนี้แล้ว ข้าจะทำภาร

พัง สวดภาวนาพึมพำหวังว่าเจ้าหน้า

ขอพบเยี่ยนฮวาฮู่ เขากลับส่งคนร

ายว่า “ไม

่ายว่า “ไ

“ไม่อยากเสวนา

าะด้วยความชอกช้ำใจ

่านเก็บเอาดอกบัวตูมของ

้าทำได

ปอย่างนั้น ก็ยังกลายเป็นตนเองที่ต้อ

าดูดอกบัวจากเขาหร

ของตนเอง ถอนหายใจทิ

ควักเอาไม้ตายออกมาแล้ว

ุษย์ตัวผู้จะหลงกลได

กษ์นั่นที่ข้าลอ

นที่หว่างขาของข้าอยู่เลย ไม่กี่ชั่วยามก

าข้า... เจ้าคน

ผุดลุกขึ้นเดินไปมาอย่างลนลาน มือไม้สางผมให้เรียบเข้าทีเข้า

ร? ควรเป็นฝ่ายเ

าเกลียดกระมัง... ข้าดีใจลิงโลดเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง แต่ครั้นเปิดออก

ใช่

เยี่ยน

เยี่ยนเ

ยกยิ้มให้แก่นาง ถามเ

รหรือห

ากว่าที่ข้าคิดนัก อีกทั

่อนอาการเก้อเขินระ

ังคงจะเหงา ข้าจะมานอนเป็นเ