ร่งมาก ใช้เพียงลิ้น

ตัวละครออกม

อง ตัวร้าย

รจะจัดระเบ

มความแข็งแกร

ข้อพิสูจน์ให้รู้ดำรู้แด

่วมกันเพียงหนึ่งคืน

ราลงเป็นลายลักษ

เลือกจะเอ่ยปากขอหย่าร้าง อีกทั้งยังบอกความจริงที่ตนเอง

ัวน้อยรู้ความลับเข้าแล้ว เขาไม่กลัวว่าลั่วฟางหยุนจะแพร่งพ

ทางกายกันอย่างเร่

ขวงใจกันบ้

กเต่าไปให้กลัวหัวหดจนกั

กิดอะไรขึ้นบ้างกันแน่ เรื่องในส่วนที่เจ้าหน

ี้คงจะมีความลับมากมา

่เขียนแล

ที่ไม่

ิดร้ายต่

งลับลมคมในร

เป็นคนอย่างไรกัน

นขลาด

นเห็น

คนยโ

าบิ่นคนหนึ่งที่คิด

่ ทุกสิ่งที่เจ้าแอบซ่อนไว้ก็คงอยู่ใกล้ตัว สั

าใจเจ้าได้ ก็คงไม่มีใคร

ตนของข้าในเส้

่มตาหลับ ข้าควรจะปล่อยให้วันคืนผ่านไป โดยไม่ลงมืออะไรสักอย่างเลยหรือ

หนึ่งคืนต่อห

ม่อดอยากปากแห

ิวกระหายและกลัดมัน

่คั่งค้างในค่ำคืนนั้น ครั้นพลิกตะแคงไปมุมเดิมที่หนีหน้าเขา ก็จำได้ถึงอ้อมอกอ

ได้

งรีบไป

มไฟสักดวงมาคอยส่องทาง ได้ยินเสียงหวีดร้องตกใจของคนรับใช้ เพราะนึกว่าข้าเป็นวิญญาณล

จะถึงอาณาเขตของเรือนนายหญิง ราวกับว่าปลูกไผ่ขวา

รงไปยังเรือนของท่านแม่ทัพ ไม่สนแม้แต่ข้ารับใช้ภายนอกที่สะ

องท่านแม่ทัพ แต่แล้วข้าไม่สนใจ พุ่งพรวดพราดเ

ึงลุกจากเตียงมาดู เป็นจังหวะพอดิบพอดีกั

บมองอย่างพิจาร

ะเปื้อน กิ่งไผ่ข่วนใบหน้าเล็กน้อย แต่

ายแววตื่นตะลึง เมื่อข้า

มนวล เสียงประตูปิดลงราวกับข้ารับใช้ล่วงรู

่งอย่างช่างใจอยู่ครู่หนึ่

น จับใบหน้าของข้าที่เอนซบ

ยพบเคยเห็น เขาค่อย ๆ หยิบใบไผ่ออกจากเส้นผมของข้า ช่วยแก้มัดมวยผ

ยในทรวง พลันขยับกายแนบชิด บดเบียดเนินอกนูนน้อยอันนุ่มนิ่มของข้ากั

ี่ไม่ดี... ข้า

ากำลังอดกลั้น เพราะข้ารับรู้ได้ถึงแรงบีบเคล้นที่เอว ร

าวอน “ได้โปรด ข้

บนแผงอกกว้างหยอกเย้าให้เขารู้

อกกว้าง ประทับจูบที่อกข้

อนกับข้าน

าวกับต้องการจะเค้นความจริงให้จงได้ กล่า

าเข้าสิงเจ้า ทำให้เจ

อนจะตกใจสะดุ้งโหยงเมื่อถูกเยี่ยนฮวาฮู่อุ้

าบไหว้บูชามั

ชอบใจ แสร้งใช้มือทุบตีแผ่น

นั้น ก็

ถะที่ไม่มีผ

หว้ข้

หิวกระหาย หรือกัดกระชากเพื่อกินข้าอย่างตะกรุมตะกราม เขานั่งเคียง

นมา ราวกับยกภูเขา

ข้ารู้ว่าเจ้าฝืนร่วมหลับนอนกับข้ามาโดยตลอด แต่ความรู้

ปด้วยควา

ญาบ้า ๆ นั่นเองหรื

นี้ไป ไม่จำเป็นต้องใช้สัญญานั่นเพื่อที่ข

ยิ้

่แล้ว เ

องพิพักพิพ่วนปั่

จ้ารู้มา...จึงไ

ีตัวโต ๆ แสดงสีหน้าเอ็นดูเขาจั

งใดหรือทำอะไรก่อน

่เอ่ยค้าง หลุบตามองต่

ให้แน่ใจว่าข้ายังหวงห้าม ‘สวนส

ากอนุญาตเขาอย่

่รูไหนก็ตามแ

าจะตำหนิที่

ากลับเป็นฝ่า

้ข้าแหย่สลั

แต่พยักหน้าน้อย ๆ พลา

ี

ได้กลิ่นกายอันหอมกรุ่น ข้าหัวเราะคิกคัก กลิ่นกายร่างมนุษย์มีหรือจะหอ

าเหลือเกิน บางทีข้าอาจจะคุ้นชินกับกลิ่นดอกบัวของแปดป

ยอม

น่ห์เยี่

้ำเสียงของเขา.

้แจ้งแก่ใจว่าเขาเป็นม่าย และข้าหน้าหนามากพอ ที่จะหาข้อ

ที่ต้องละทิ้งช่วงเวลาเสวยสุขมาค

้ามีสามีที่หล่อเหลาเอาใจเก่ง

ม่ลองเปิดใ

รา สามีทั้งหลายล้วนแล้วแต่ทรยศหักหลังเจ้า แต่สำหรั

าบริมฝีปากมอบจุมพิตแก่ข้าอย่างอ

ไปแก่งแย่งสู่ขอเ

ไม่เคยรู้เรื่องความรักอันขมขื่นห

บ “เล่าทุกอย่

มาค้างแรมรอคอยเพื่อต่อแ

้า ราวกับว่ามีรสชาติหวา

งหมั้นมาประเคนให้บิดาของเจ้า คัดเลือกจนเหลือเพียงแค่ผู้ที่ดูเ

ุใดลั่วฟางหยุนจึงไว้

มเห็นเสีย

ือนเป็นเพียงของประม

กหน ปลอบประโลม

่งหินผา ออกมาจาก

องว่าเจ้าเป

นึ่งคาดคั้นให้เขาคายคว

้าแล้ว เ

งฉาน ราวกับว่าไปสะกิดคว

าสะบัดมือดับแสงเทียนพล

ด้

้าถ่างกว้าง เสื้อในตัวบางถูกแก้ปมที่ผูกมัดไว้ลวก ๆ

้อมให้ท่านร

ดกล้ามท่ามกลางความมืดมิด เ

่าตื่นเต้นไม่

้สึกตื่นตัว เสียงสวบสาบของผ้าท

งดูมือหยาบกร้านสาวลำกายขึ้นลง ปลุกป

ำท่อน มันขยายโตขึ้

เอ๋อร

งเสียงเร

ที่เร้าอารม

องเทพน้อยเช่นข้า ที่ไม่ว่าอย่างไร ก็คงไม่อาจ

ไปลูบไล้หนอนน้อยนุ่มนิ่มของข้า

ัน มองสิ่งที่มีเหมือนกั

าไวต่อความรู้สึกกว่าที่คิด อีกทั้งเล็กกระจิริดเหมาะมื

งจะใช้มือข้างเดียว

บน้อย ๆ นี้ที่สามารถเขมือบค

้อย ๆ ไร้ขนปกคลุม กดเรียวนิ้วแทรกลงไปสัมผัสค

ียงเรียกขานท่านแม่ท

ายัก

อหยาบกร้านข้างหนึ่งมาลูบร่องกลี

วมือตนเองออกมา ยกให้พื้นที่ตรงน

องนี้กลับถูกคว้าด้วยมือหนาอีกข้างของเข

วของข้า จากนั้นห่อปากเพื่อดูดรส

ตรำงานหนักจนมีไตแข็งค่อย ๆ ก

ะได้ราวกับเขื่อน

คอ ก่อนจะรู้ตัวอีกทีก็ถูกเจ้ายักษ์ก้มหน้าก้มตาลงไป จ่อจมูกโด่

แลบลิ้นออกมา

าเลีย

จะ... ข้ากลืนน้ำลายลงคอ เ

ชิมน้ำของ

กำลังคอแ

มเสียวซ่าน นิ้วมือกุมผ้าปูเตียง นิ้วเท้าจิกงองุ้ม เรียวขาหุบเข้าหากัน

องกลีบของข้า จากนั้นก็นำพาลิ้นแสนซุกซนแหย่เข้าไ

งเขาด้วยตัวเอง ประหนึ่งว่าลิ้นของท

ยี่ยนฮวาฮู่ ออกแรงกดให้เขาฝากฝังใบหน้

ะสันในซอกกลีบบุปผานั้นซ้ำ ๆ เสียจนข้าหลุ

้าถ่างแบะกว้างออก ข้าหอบหายใจถี่

ายที่ผงกหัวขึ้นมา พลาง

ี่เลอะไปทั่วปาก ลามไป

่วดวงหน้า ข้าอับอายแท

หมือนเขื่อนแตกจ

ระหาย ท่านแม่ทัพจับข้อพับขาของข้าดันขึ้นมา จ

อ่ย “ข้าทน

แต่ข้าจำเป็นต้อ

มหลั

ยินเสียงขบฟันแน่น ก่อนจะพยักหน้าตกลงและเสื

ๆ กัน เมื่อคอยลุ้นระหว่างกา

่นวดคลึงลำลึงค์อันแข็งขื่นด้วยความเต็มใจ เยี่ยนฮวาฮู่สูด

กด้วยความรู้สึกหลากหลายที่กระจุกตัวร

าอกเนินน้อยของข้า จดจ้องม

พาให้หน้าอกของข้าเคลื่อนไปตาม ยามนั้น ข้า

ๆ ที่ราวกับเป็นเพียงก้อนซาลาเกาสองลูกแปะติด

ุมหน้าอกของข้า เมื่อเทียบกับฝ่ามือใหญ่ขอ

มของข้าสั่นไหวไม่น้อย จึงได้ส่งเสียงตัดพ้อ

่มแกล้งถาม

่ช่างสรรหาค

วตูมสั

ม่ได้ ขบเม้มริมฝีปากของตน

ู่เสน่หาข้า แม้ว่าหน้าอ

อย ๆ นี้ ในยามหลังคลอดบุตรได้ไม

นมบุตรที่อุ้มบุญ วีรบุรุษน้อยโตม

าย ต้องคอยใช้ผ้าซับอยู่ทุก

ำนม เยี่ยนฮวาฮู่โน้มกายลงมาจรดจม

บเจอมา ทุกครั้งที่ข้ากระแทกในกายเจ้า มั

น” ข้าต

อออกจากดอกบัวตูมที่เ

อด้วยความพึงพอใจ กระแทกกระท

ห้สองเต้าน้อย ๆ แนบชิดกันพอ

สียงสูดปากราวกับว่าเส

เสียก่อน ร้อนรนกลัวว่าจะหล

้างนอกเช่นกัน คงจะ

งขังของเจ้านั่นสิ เมื่อครู่มันไปทำลายสวนสวรรค์

งถูกมันเสียดสีภายในเสียจนรู้ส

ุปผานี้ได้ชั่วครู่ ก็ถอนออกมาเสียบรูจีบเล็กที่ร่องก้นซึ่งเผยออ้าคอยท

่นขนัด และบีบรัดทักทายลำกายนั้น ราวกับตะบึงตะบอนแ

ามข้าด้วยเสียงขาดช่วง เพราะกระหน่ำสะโพกโยกโยนอย่

ร์… ตรงนี

่าเขาอยากจะขออ

อ! ไ

่งไ

้จากรูนั้น เชิญท่า

เขาได้ใช้นิ้วสามนิ้วแหย่กลีบบุปผาชุ่ม ๆ ของข้

ไปทั่วกาย ร่างบิดเร้า มือ

ตอดนิ้วที่เทียบเท่าลำลึงค์มิได้อย่างเศร้าสร้

งเสียงทุ้มสากรัญจวนใจ เหงื่อกาฬออกทั่วร่างเราส

เลยหรือไร แม้แต่ลิ้นของท

สุขสมเป็นคราที่สอ

าะ ยกยิ้มเยี

ถยกข้าเสี

้ก่อน ข้าไม่รู้ว่าเขาแสดงสีหน้าอย่างไร หนังตาของข้าใกล้จะปิดเต็มทน เสียง

งรับในลำคอเ

ลันสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงของท่านแ

ืนนี้จงมาเข้าฝันแล้วบอกว่าเจ้าต้องก