นท

ายทำงาน เสียใจด้วยนะยะ ฉันไม่ไปหรอก เดี๋ยวมือนิ่มๆ ของฉันก็ด้านหมด ผิวขาวผ่องเป็นยองใยก็

มจริงแล้วอากาศที่ได้รับทำให้รู้สึกสบายเนื้อสบายตัวและทำให้สดชื่นอ

ระตูผ้าแล้วคิ้วเข้มก็ขมวดมุ่น เขายกมือขึ้นเท้าสะเอว จัดการทุกอย่างไว้เกือบจะเรียบร้อยสม

้ว่าจะต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากล

นเสียง ขณะพยายามผ้าขาวม้าพัน

อผ้าเมียกลับมาด้วย เมียใส

่มีเลยสักชิ้น นายบอกความจริงมาดีกว่า จับตัวฉันมาทำไม ต้องการอะไร...? จะเอาเงินใช่ไหม เท่าไหร่ละ เดี๋ยวฉันจะให้พ่อโอ

หตุ สงสัยคงเป็นตอนนั้นๆ แน่ กระเป๋าเสื้อผ้าเมียจะต้องหล่นไปจากรถตอ

เอวบางร่างน้อยแต่ส่วนนั้นนูนใหญ่ จะใส่เสื้อผ้าของใ

ไม่ได้ อีกเพราะแม่เด็กหญิงก็ร่างเล็กเหมือนกัน คงจะเหลือเพียงแค่พรฉวี ที่เ

ส่งให้หญิงสาวใช้ก่อน “ไม่ต้องห่วงจ

วจะต้องมีปัญหาอีกแน่นอน ธ

ไปหาแม่กัน ป่านนี้คง

้บ่อยๆ ถึงไม่ได้รักแต่ก็มีโอกาสที่จะเลยเถิดไปจนกู่ไม่กลับ แล้วเมื่อนั้น เธอนั่นแหละที่จะต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า แล้วอีกอย่างกา

าข้าวม้า ที่ทำให้เธอทำทุกอย่างช้าไปหมด กว่าจะสำเร็จก็เล่นเอาเหงื่อตก หญิงสาวยกมือขึ

ทีนี้นายก็พาไป

ย

รื่องอะ

ก ก็การพูดจาของค

บนี้ นายจะทำไม

รอกนะ แต่การพูดจากลับไม่ไพเราะเพราะพริ้ง

ี่รักด้วยนะ เลยอยากบอกเอาไว้หน่อย ผัวชื่อเทพนะจ

สงสัย เพราะถึงหมู่บ้านแห่งนี้จะอยู่ไกลความเจริญไปสักหน่อย แต่ก็อาจมีใครสักคนที่บ้าเรื่องดาร

แค่เมื่อกี้ฉันก็เปลืองเนื้อเปลืองตัวจะแย่อยู่แล้ว กลับไปถึงบ้านคงต้องใช้แ

กับการเถียงคำไม่ตกฝากของหญิงสา

หมอจ๊ะ” ธราเทพตอบอย่างเล่นลิ้น ไม่รู้ซิ เขาชอบมองไอ้หน้าขา

ชาย เมื่อเห็นว่าตอนนี้เริ่มสว่างแล้วแต่ธร

ม่ตื่น สงสัยจะกลับมาถึงบ้านดึกมาก ถ้าไม่เพลียอาจจะป่

้าบานเป็นกระด้ง เมื่อคิดถึงรางวัลที่จะได้จากลุงกำนัน แล้วร่างเล็กป้อ

หมายที่ย่าเฮ้ย!! ไม่ใช่...น้าหวีเซ็นรับเมื่อวานมันอยู่ไหนแล้ว?” เด็กหญิงถามเมื่อหาในโต๊ะที่เขียน

จำอยู่ไม่ใช่หรือไง” นางแก้วตาว่าหลานสาว ขณะมองไปในกระเซ้าใส่หมากพลู ความจริงนางไม่ได้กินหรอก แต่มีไว้ให้ชาวบ้านที่มาเยี่ยมเยียนและแจ้งข

วาง สองมือยกขึ้นเท้าสะเอว ริมฝีปากเล็กและบางขบเม้มเข้าหากัน ก่อน

้ยังนอนอุตุอยู่ในมุ้งเลย คนที่เอาจดหมายไปก็คือน้าฉว

้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยแกเอาน้าเขามายุ่งเกี่ยวทำไมวะ ข

พรฉวีเป็นคนนำชื่อเสียงมาสู่บ้านและหมู่บ้าน ทำให้แก้วตาหลงปลื้มและรักลูกคนนี้ถึงขนาดทูน