มอาภรณ์สีดำขลับลงกับพื้น นางเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาสว
ไร เจ้าตัวซว
้นมาสังหารนาง นางจึงแอบนำเอ
วพลิกร่างหนาให้นอนหงาย จับดูที่จุดชุ่น กวน ฉื่อ ก่อนจะสรุปความได้ว่าเขาเป็
ี่บ้านหลังนี้ เตรียมน้ำอุ่นใส่ถังไม้และยกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวพาดกั
เฉพาะกิจเสร็จสิ้น นางได้
อะไปด้วยดินต้องรีบเช็ดล้
แหวกอกเสื้อของเขาออก แม้แต
รือนแต่นางก็เห็นร่างกายของเด็กน้อ
ยผู้นี้ผ่านการฝึกฝนมาเป็นเวลานาน ทั้งที่เค้าโครง
่าดั่งหยกชิ้นงามก่อนจะบรรจงป้ายยาลงไปบนบาดแผลของเขาเพ
องเขา เกือบจะถึงจุดหยินเหมินซึ่งก็คือ
ช่นนั้นจึงปล่อยผ่านม
ชายชั่วนั้นส่งกลิ่นมาแต่ไกล แม้จะเสียมารยาทแต่ในยามนี้คนไข้สลบ
แสงจากตะเกียงเพียงพอที่จะทำให้น
ยกินขนม เมื่อขโมยไปได้แล้วชิ้นห
นากลับคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก ก่อนจะตามมาด้วยมีดสั
พิโรธนั้นฉายแววออกมาสว่างว
น้าของนางชัด ๆ สีหน้าของความขยะแขยงนั้นแสดงออกมาอย่างเ
ักษณ์
นาง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างวาบขึ้นด้วยความโกรธระคนอายอีกครั้ง เมื่อยิ่ง
้ยา
้ฉานฉูเลือดขึ้นหน้าเ
กลับทำให้
กษณ์ แต่น้ำเสียงกลับ
ยกบุรุษเบื้องห
่าข้าว่าอัปลักษณ์ หึ อย่างไรหญิงอัปลักษณ์ผู้นี้มิใช่หรือที่ช่วยชีวิตท่
ในตอนนั้นตัวซวยของนางก็จัดแจงเสื้อผ้าของตน
่นึกว่านางจะล้มลงมาคร่อมร่างของเขา
้า!
ุก
ะว่านางจ
พลาดพลั้งเสียทีเกือบตายในป่าจนนางต้องแบกหามมารักษาที่กระท่อ
กมายร่วงลงมากระทบใบหน้าของเขาก่อนที่นางจะฟุบ
ังอ้วกเป็นเงินเป็นทอง นา
านฉูได้ช่วย
กษ์ของฮ่องเต้แห
กเขาว่าอง
มกันพระองค์ได้ แต่องครักษ์คนสนิทเช่นเขาได้รับคำสั่งให้ออกตามล่าโจรป่าพวกนั้นจนกระทั่งจัดการพวกมัน
กษาอยู่สามวันเขาก็ชินกับ
จะตอบแทนบุญคุณนางโดยการพาไปเมืองหลวง หมายจะพานางไปประจำตำแหน่งแม่ครัวในวังทว่านางปฏิเสธ หากแต่นางกลับส
มรอยนางเสียจนรับรู้ได้ว่
ลับไปโดยไม่บอกกล่า
งเต้ในเมืองหลวงก็ครุ่นคิดว่
ม้จะเลิศรสเพียงใดเขาก็รู
พรรดิในทุกครึ่งเดือนเป็นเวลา
อยสัตว์เหล่านั้นไปแล้วเขาจึงปรากฏกายพร้อมข้ออ้างกับนางว่านั่นคืออาหารของเขา เป็นกลอุบายที่จะขอก
บว่าเมื่อยามได้พบนาง ใจเขาเ
อย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเอ่ยชวนเขา
น้ำเสียงเย็นชาในลำคอราวกับหาได้สนใ
นอันตรวจคนไข้ และเขาจะปรากฏกายมาเพียงเพื่อให้นางห
ั้ง สุดท้ายนางตัดสินใจลากแขนของชายสวมหน้ากากผู้นั้นมายังห้องครัวเล็
กออกมาพลางสั่งให้เขาหั่นรากบัวที่นางเต
เวียนมาหานางเขาควรจะได้วิชาทำอาหารติดตัวกลับไปด้วย เมื่อไปอยู่เมือ
นจำต้องทำตามที่นางผู้นี
ทำ นางบอกให้ห
โพลนทั้งสองชนิดนี้สิ่งใดคือเกลือ สิ่งใดคือน้ำตาล ทว่าเขากลับเทมันลงไปพรวดเดียวจนหมด ยามเมื่อฉานฉ
าถูกนางคาดโทษว่าไม่ตั้งใจฟังนางให้ดีราวก
ูเอ็ดเขาเสียงดัง มือที่ถือทัพพีนั้นเคาะเข้าท
งเนื้อสัตว์ รู้หนังสือและ
เลงท่วงทำนองของเครื่องดนตรีชั้
์ราวคางคกที่จำแลงมาเป็นมนุษย์ ทว่าเขากลับม
ใบหน้าเห่อร้อนผะผ่าว แม้นนางได้คอยจับชีพจรให้เขาและจัดหา
่นางเองก็เริ่มมีใจให
ดต้อนคนจรจัดไปขายอย่างผิดกฎหมาย เดือดร้อนถึงนางอัปลักษณ์ผู้นี้ที่เก็
ง จวบจนกระทั่งนางหนีออกมาได้ วิ่งมาด้วยมือที่ถูกมัดและ
แส้นั้นจะฟาดมาอีกครั้งที่กลางหลัง เสียงเนื้อกระทบกับแส้หนังทำให้นางนึ
้ สองแขนแกร่งหยัดกับพื้น ดวงตาฉายแววด
ด้วยมือเปล่าก่อนจะกระตุกเอาร่างของพ่อค้าทาสผู้นั้นมาและชกมันด้วยหมัดและกำปั้นที่แข็ง
งดีที่ชายผู้นี้ไม่ได้ฆ่าคนต่อหน้าของนาง มิเช่นนั้นห
ง ท่าทีกระดากอายยามกล่าวชวนเชิญให้ค้างอ้างแรมด้วยกันนั้นทำให้ชายหนุ่มถึงกลับ
หวินใคร่ค
ารตกหลุมรั