นถึงไฉเหริน แต่เขาก็ไม่

กับนางได้ เพราะบุรุษที่จะเข้าออกตำหนักแห

ายของนางต้องถูกตอน

็กรับใช้ตามที่องครักษ์เหวินได

กาลกิณี แต่สำหรับฮอ

็นดั่งคางคกทองคำอีกคน เพียงแค่

็ตั้งคร

ี้ทุกทาง เสียจนนางกลายเป็นผู

งเต้มิเพียงพอ ยังได้ร

ลวง ดังนั้นเด็กน้อยผู้ไร้หัวนอนปลายเท้าที่คอยเป็นเด็กรับใช้ หามน้ำหามฝืนวัน ๆ กลับได้รับเลือกให้สา

ก็สร้างความประหลาดใจได้อีกครั้งเมื่อเขานั้นกลั

มีตราประทับตราบัวตูมที่ฝ่ามือกันทุกคน ยกเว้นเพียงผู้เ

่งโอรสสวรรค์ที่ถูกปฏิเสธจากเหล่าขุนนางและถูกสั่งห้ามไม่ให้ศึกษาเรื่องการเมืองการปกครอง ถูกจับตามองและคอยบงการให้หนูน

บเชื้อทายาทของโอรสสวรรค์ที่ต้องการ เช่นนั้นตัวเบี้ย

้อย ย่อมถูกรังแกตอนที่ร่ำเรียน

เพราะเห็นว่าเขาไม่ได้ประโยชน์อะไรจากกา

ของพระสนมที่เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ มีศักดิ์เป็นถึงองค์ชาย อย่างไรก็คือพระห

เขาจึงโดนแกล้งแ

ณ์เยี่ยงคนขี้โรคได้รับเคราะห

้นแทบไม่แตกต่างเท่ากับโลกเดิมที่เขาจากมา มักจะเ

ต่ก็มีบ่อยครั้งที่เกิดการต่อยตีป้องกัน

้วก็แสนจะเหนื่อยที่ต้องคอยต่อกรกับหมาบ้าพวกนั้น เลยขะมักเข

นับสนุนให้ท้ายน้องเล็กของเหล่าแพทย์ฝึกหัดให้ได้เป็นท

ขาเป็นลูกแมวน้อยเลยทีเดียว จ้องมองเขาด้วยสายตาราวกับเขาคือวีรบุรุษ

คำว่าหนุ่มน้อยรูปงามอาจจะเ

ปล่อยผมยาวสลวยถักผมเปียรอบหัวและใส่เครื่องประดับ หากมองผิวเผินเขาอาจจะคิดว่าหนูน้อยคนนี้เ

นเด็กกำพร้า มักจะดูเป็นบุคลิกขี้โรคเพราะผูกผ้าปิดปากทุกวี่ทุกวัน

เป็นหางเสมอ เมื่อรู้ว่าใกล้จะถูกรังแก ขงเฉว่ก็จะเสนอตัวช่วยศิษย์พี่ทั้งหลายในสำนักแพทย์ทันที ช่วยบดยา ช่วยต้ม

พระวงศ์ตัวน้อยอย่างเหวินหยางซื

หวินหยางซื่อเคยเกลียดชังเขายิ่งนัก

าว์วัยอีกทั้งยังมากความสามารถเก่งกาจด้

องด้วยฮ่องเต้นาม เหวินเฟิงเฮย ครองคู่กับฮองเฮาคู่บุญบารมีนาม ลู่หยู่เหยียน พสกนิกรต่างปรารถนาที่จะได้ย

มีเมตตา แ

ลื่อนขั้นเป็นเหม่ยเหริน

่ใฝ่สูง ใบหน้าจิ้มลิ้มคิ้วโก่งโค้งเข้ารูปกับตากลม นัยน์ตาสีน้ำผึ้ง ผมยาวเหยียดตรงประดับเครื่องห

้าเหลียง นางพลัดพรากจากเหล่านักดนตรีพเนจร เร่ร่อนไปตามทางในแคว้นแดนเกิด แคว้นทุรกันดารปลูกท

้เป็นนางรำถวายเครื่องบรรณนาการอย่างผ้าแพรไหมหลากสีจากแคว้น

ห้นางปรนนิบัติรับใช้ข้างกาย ได้รับราชโองการแต่งตั้งเป็นสน

สตรีวังหลังล้วนน่าหวาดผวายิ่งกว่าเหล่าจิ้งจอกร้ายที่ซุ่ม

นางได้ตลอดไป ใจบุรุษผันแปรได้

ค์มิมีผู้ใดไม่ต้องสาป หากไม่จิตวิปริต ก

หตุการณ์เสด็จสวรรคตของไท่ซางหวง แต่ด้วยพระปรีชาสามารถทำให้พระองค์จัดการมันได้

ั้นออกว่าราชการ พระองค์ทรงทำหน้าที่มิขาดต

ย นี่กลับเป็นหนแรกที่บุตรชายของนางได้พบเจ

ักตร์เหนื่อยหน่ายคล้ายว่าทรงลืมเลือนทายาทผู้นี้ของ

สองแม่ลูกถูกทอดทิ้งเสียแล้ว ภัยร้ายเตรียม

างไรเสียในช่วงเวลานี้หน่อเนื้อเชื้อไขของอ

่หญิงนางรำผู้

นหยา

ายน้อยพระชนมายุสิบชันษาสูญสิ้นอำนาจต่อรอง ช่างเ

่หยู่เหยียนตั

ฉู ชื่อเสียงของนางกระจรไกลจากเมืองอู่ถงมายังเมืองหลวง รูปแกะสลักไม้เจ้าแ

งค์ชายเหวินหยางซื่อแห่แหนมาดูการรักษาโรคจาก

ยตะปุ่มตะป

ทย์สูงส่งด

นสิ่งน

็นทุนเดิม แต่ในคราวนี้มีสีหน้าแปลกประหลาดทำให้ทวีคูณความน่า

อมล้อมตำหนักล้วนวิ่งตาม

ลมพายุหวนตีขึ้นมาเหนือทรวงอก ไม่นา

เป็นเงิน

นเสกทองออกมาให้กอบโกยต่างหากเล่าที่ทำให

สาวได้สาวเอาเก็บรวบสิ่งที่นางสำรอกออกมาหาได้สนใจสตรีนางนั้นไม่ เว้นเพียงผู้เดียว เจ้าของอาภรณ์ม่วงชี้นิ้วสั่งการค

สิ้นสติ นาง

ีตของนางเมื

เป็นเซียนเล่า

นดีดผีผาบนชั้นฟ้า... นามว่าไป่เฟยผู้นั้น ทว่านา

าดที่เป็นแม่สื่อแม่ชักให้กับ

เกลียดชังคว

นจะเกลีย

ตาเล่นตลกก

คประหลาดของพระองค์ แทนที่นางจะถูกขับไล่ออกไปให้พ้นทางภายหลังจากกระทำกา

นนำไปพูดกันสนุกปากว่ากันว่าพระองค์

งนั้นเป็นเพรา

นักสนม วางแผนการปล่อยให้เจ้าแม่ฉานฉูเดินลอยหน้าลอยตาอวดโฉมน่ารังเกียจนั้นไปมาจนเ

นางช่วยปรุงยาให้

าแม่ฉานฉูผู้นี้จ

ได้มียาวิเศษอันใด นางแค่ศึกษาเ

ยวกันกับนาง อายุยังน้อยนักแต่เขากลับม

ามายังวังหลวง ยามนี้เขาได้เป็นเด็กรับใช้ในสำนักแพทย์ เขามีนามว่าขงเฉว่ เด็กชายวัยสิบเอ็ดขวบปีร่างกาย

งหญิงสาวจะมีช่วงเวลาแห่งทองคำ ช่วงนั้นหากฮองเฮาได้รับประทาน

ัก นางเพียงนำความรู้นั

์มังกร มิฉะนั้นนางอาจจ

ี้ยงดูเอาไว้ในวัง ฉานฉูเป็นเฉกเช่นสตรีในวังหลัง มีสิทธิ์ที่ฮ่องเต้จะพ

ระองค์ทร

หาเรื่องลับค

อท้าประลองต

รับความบันเทิงท

.. แท้จริงแล้วคือสามีที่นางอัปลักษณ์ผู้นี้ได้กล่

เสริญ หาใช่สามีผู้เต็มเปี่ยมคุณธรรม หรื

็นชายหนุ่มผู้มีชีวิตที่เรียบง่ายกับคนรัก เ

สานา ขอเพียงได้อุ้มหลาน

มนี้บุตรชายเพียงหนึ่งเดียวก็ถูกพลัดพราก ยังดีที่เขาได้รับกรุณาจากฮองเฮาให้รับรองว่าเขามีสิทธิที

ดลง ขนตาแพรกระพริบ ดวงต

มาในตำหนักของนาง...

นอันห่างไกล ฉานฉูมิใช่นักเดินทางจึงไม่สันทัดนักว่ามันมาจากที่ใด นางสูญเสียวัยเย

ผู้หนึ่งช

่ามีใบหน้าครบเครื่ององคาพยพทั้งห้านั้นงดงามเหนือบุรุษ

นางลืมตาตื่น ริมฝีปากเบะเบ้บิดเบี้ยว นิ้วเรียวช

ลักษณ์เ

ในลำคอ ฮ่องเต้ผู้นั้นก็เคย

้าเหนือหัวแห่งต้าเหลียงสักหกส่วน อีกท

วยังจะปฏิบัติต่อนางอย่

ผู้นอนอยู่บนเตียงผุดกายขึ้นมานั่ง ฉานฉูรู้ศักดิ์ของตนดี ยามนี้นางกับเหม่ยเหรินผู้นี้เสมอ

ร แต่การฟื้นตื่นมาในตำหนักของนาง

าเข้ามารั้งกายนางไว้ เสียงอ่อนหวานซักถามอย่างเป็นห่วง พยุงเจ้า

ียงนั้น” นางถูกฮุยเอินแตะเนื้อต

แท้จริงแล้วข้าไม่ถือส

นเคยเป็นนางรำต้อยต่ำศักดิ์หากแต่ได้มีวาสนาขึ้

งเคยพบพานสตรีรูปโฉมงด

กตาทว่าวิจิตรงดงามและเข้ากับนางยิ่งนัก ใบหน้าจิ้มลิ้ม ดวงตากลม นัยน์ตาสีน้ำผึ้ง ริมฝีปากรูปกระจับแต่งแต้มเครื่

์ชายน้อยที่นา

ละมุน ภายใ

ยืนพินิจนางด้วยสายตาขุ่นเคือง คล้าย

ณ์ไม่งามตา แต่ก็ยากท

งฉะฉานชัดถ้อยชัดคำ มือข้างห

นาจะได้พบเพื่อขอคำแนะนำจากท่านเรื่องศาสตร์สมุนไพร คิดไม่ถึงว่าวาสนาจะ

วได้เจ็บยิ่งนั

องก็เป็นหญิงส

น้าไปมาคล้

ท้จริงแล้วลูกชายของข้าสั่งคนให้อุ้มท่านที่นอนสลบ

หล่านางในหอบนางที่สลบ

เลิกคิ้ว กระแอมไอให้

ิกเก็บซ่อนท่าทีขยาดแขยงเสียจนฮุยเอินต้องคว้ารับถ้วยชานั้นประคองส

นั้นหรือเพคะ?” นางมองเด็กน้อยผู้นั้น เหวินหยางซื่อตัวเล็กจ้อย อาภรณ์ม่ว

ทย์หลวงทั้งหลายเคยมาให้ความรู้กับเขาแล้ว ล้วนแต่

ย์หลวงกล่าวว่ามันคือ วิธีรักษาด้วยมือเปล่า” เสียงใสแจ๋วเอื้อน

้าคล้ำเครียดสลับกระดากอา

ง นางเพียงแค่ตรวจสอบลูบคลำมันจนขึ้นลำด้วยวิธีธรรมชาติหาได้เรียกว่าคือการรักษาโดยแ

ซับริมฝีปากของตน สูดหายใจล

ป็นเด็กเล็กไร้เดีย

ติบให

องไปที่หว่างขาขององค์ชายน้อย “

ไม่จ

เล่าเรียนวิธีรักษา

ม่ต้องให้เจ้าพิสูจน

นตั้งท่าจะวิ่งไล่จับตน เสียงขับไล่ให้ออกไปดังลั่น เสียงฝีเท้าเล็กวิ่งหนีห่าง ฮุย

อเชิญมายังตำหนักของฮุยเอินยามเมื่อองค