ออกไ

งแรง ในเมื่อเขาเตือนนางดี ๆ ไม

ม่

ะทำอะไร" ซือเหยีย

่ยวหลีอยากจะเข้าไปหาเจ้านาย แต่ทว่า นางโดนทหารที่เ

งาม เคลื่อนไหวประดุจสายน้ำ ทุกครั้

่อยากให้นางนำเรื่องม่อหลันมาพบเขาไปเล่า

งชั่วยามผ่านไปซือเหยีย

ูดไม่ฟังความ" เจ้าคนเล

เจ้าคนชั่ว กล้ารังแกนางในตอนกลางวัน แผลตอน

ะพักผ่อน เท้ายังไม่ทันได้ก้าวไปถึงเรือ

มามีอะไรเจ้าคะ" น

าซือมองนางด้

ลี้ยงดอกเบญจมาศ วันนี้เจ้าก็ไปที่ร้านผ้าหย

ักผ่อนเลย ก็ต้อง

ของเมืองมู่อัน มีแต่บุตรสาวขุนนางหรือ สนมชายา

ยงแค่นางชูหยกประจำตระกูลซื

ต่วนสีแดง จากนั้นเดินเข้าไปข้างในเพื่อให้ช่างตัดวัดตัวให้ อีกสอ

้นสวมหมวก

้านายข้า" เสี

นี้ได้ดี ชั่วยามก่อนพวกนาง

้เหมยหรู ไม่จำเป็นต้องขอโทษ

เชียวรึ" ม่อหลันเอ่ยขึ้น นางอยากหาทางกลั่นแกล้งอวี

่อหรอกว่า วันนี้ที่ม่อหลันไปหาซือเหยียนที่จะมอบของขวัญแต่งงานให้ มันต้อง

้าสิ วันนี้ข้าจะแฉเจ้าที่แ

น ไม่รู้ว่าสนทนาอันใดกัน ภายใต้หมวกสีขาวบ

้านผ้าทันที เสี่ยวหลีที่ยืนอยู่หลังเจ้านาย ไม่รู้ว่าเจ

้าคะ นางถึงได้รีบเดินเสีย

เถอะ" ถึงแม้ว่าจะเจ็บส่วนนั้น แต่นางไม่อยากกลับจวนซือ

งนางอย่างลึกซึ้

ับ" อาเหิงเอ่ยถามเจ้านาย แววตานี้เขาเคยเห็น

งยิ้ม ๆ ในตอนนี้ซือเหยียนกำลังสับสน เขาเกรงว่าซือเหยียนจะเข้าทางองค์ชายสามเพร