ะไปแอ

ใจหรือกังวลมากมายนักกับการที่หลานสาวจะเดินทางไปแอ

ขนคล้องเอวเล็กๆ ของน้าเองไว้ พลางซบหน้าออดอ้อนที่หัวไหล่บางของผู้เป็นน้าเสียเลย แม้แอลเอกับเบเวอรี่ฮิลส์จะอยู่ใกล้กันแค่ขับรถ

นสาวก็เท่านั้น รู้หรอกว่าที่มะลุลีอยากจะไปแอลเอน่ะ ไม่ใช่แค่อยากไปหาข้

ด้เจอหน้ากันนี่คะ” ห

ไปนานแค

บบางของน้าสาว แล้วถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ เหมือนกับ

างวัลเสียเลย ก่อนที่สองสาวต่างวัยจะประสานเสียงหัวเราะสดใส จนร่

ารักที่ส

ว่าจะไปนานแค่ไหน?” ดาหลายิ้มแล้วใช้มือลูบศีรษะหล

เดือนสองเด

สาวหันไปตามเสียงก็พบว่าจอห์นกำลังยืนพิงขอบประตูห้องครัวอยู่ สองสาวผละออ

อีกนิดหน่อยๆ เมื่อเห็นคิ้วที่กำลังจะผูกเป็น

ังอ้อนน้าสาวให้อนุญาต ให้เธอไปแอลเอพอดี สายตาแห่งคำถามถูกส่งมา จอห์นรีบยกมือขึ

มาแขวะสามีเล่น ก่อนย่นจมูกให้อย่างน่ารัก เรีย

อนที่จะเกิดสงครามความหวานขึ้นในครัว ซึ่งมันทำให้ค

แอบทิ้งสายตาคาดโทษไว้กับภรรยาว่าคืนนี้เขาจ

ายเสื้อผ้าที่คิดแบบและผลิตเองของหิรัญญิการ์ในลอนดอน แล้วก็จำได้ว่ามีอพาร์ทเม้นท์

ลียตล่ะ? ห้องชุดของ

ากที่หัวใจกระตุกรุนแรงเพราะชื่อของเอเ

ดีที่มะลุลีตัดสินใจไปแอลเอ จะได้เปิดโอกาสให้ได้อยู่กับลูกชายของตนสองต่อสอง เผื

น้าเหมือนอยากจะฆ่าหนู ถ้าเกิดให้หนูไปอยู่ใกล้ๆ เขาถึงขนาด

รชายไม่ได้ “เจ้าเอลน่ะมันไม่ได้เกลียดห

ย่างคนที่เชื่อมั่นใจความคิดของ

นั้นเอง” สามีของดาหลาแก้ตัวให้กับลูกชายตัวเองเป็นพัลวั

่ะ... หนูคงไม่กล้ารบ

ขาดเหลือลูกชายฉันจะได้ช่วยดูแลได้ไง” จอห์นพยายามให้เหตุผล

นูว่า

้ามการถกเถียงนั้น ก่อนคิดหาทางออกให้กับคนทั้งสอง “คุณมีห้องชุดอีก

เพราะอยากทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาก

ำลังไม่พอใจกับความดื้อดึงของเธอ จึงยอมหุบปากแต่โดยดี ก่อนที่ดาหลาจะหันไปพูดกับสามี “ให้ยัยจูนไปพักที่ห

อยู่ใกล้ๆ กับที่ที่เจ้าเอลอยู่พอดี” จอห์นเห็นด้ว

มะลุลีก็รู้ดีเกินกว่าจะต่อรองว่าคงไม่สามารถเปลี่ยนใจน้าเขยหรือแม