ินไปได้ไกลมากกว่านี้นอกจากต้องเร่งรีบสั่งอาหารเพื่อที่จะได้หาที่พักสำหรับนอนคืนนี้ต่อไป นิตาบอกกับตัวเองว่าเธอไม่

กพอดีเข้าปาก ความคิดของเธอกระหวัดไปถึงใครคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลา ใครคนหนึ่งซึ่งทำให้เธอต

จากกองทัพ ผมจะกลับมารับคุ

ๆ กับภาพใบหน้าคมเข้มคมคายของ เขา คนนั้นยังแจ่มชัดในมโนนึกเสมอ น

น...ถึงวันนั้นผมอยากมีลูก

มันทำให้นิตาอดไม่ได้ที่จะดึง

ีฟ.

ที่เข้ามาขัดจังหวะความคิดนั้นเสียก่อน นั่นคือภาพที่ผู้ชายชาวอเมริกันสวมชุดสูทดูภูมิฐานคนห

คุณ...

ลงและปรี่เข้าไปหยิบกระเป๋าเอกสารใบน

ุณ...คุณลืม

สักครู่เขาก็มีสีหน้าเหมือนนึกอะไรได้เมื่

กระเป๋าไว้ในร้า

ะครับ กระเป๋าใบนี้สำคัญกับผ

ซนติเมตรและมีดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลยิ้มอย่าง

ีบมากไปหน่อย นี่ถ้ากลับไปถึงบริษัทผม

ค่ะ...ฉันไ

ที่หันหลังเดินกลับเข้าไปในร้านอย่างเร่งรีบ เมื่อนิตากลับไปถึงโต๊ะอาหารเธอก็

งินด้

เป๋าสะพายขึ้นมาเพื่อล้วงหยิบธนบัตรภายในนั้นทว่

ตายละ...กระเ

อหวังว่าเธออาจจะทำมันหล่นลงไป บนพื้นท

อาหารครับค

าหารลงบนโต๊ะ นิตาหันกลับ

ุณเห็นกระเป๋าสะพายของฉันที

.ผมไม่เห็นนะครับ ไม่ทราบว่าคุณผู

เป๋าใบนั้นมีเงินสด บัตรเครดิตและเอกสารการเดินทางข้ามประ

งเธอเริ่มถอดสีเพราะความตกใจกับสิ่งที่ไม่คาดว่าจะเกิดขึ้น “คือว่า...เงินของ