ค่ะ แค่แพ้อากาศหนาว

างแสนอุ่นของคิมหันต์ ได้กลิ่นเหล้าอวลออกมาจากโพรงจมูกของเขา มันลามไล่ไปบนหน้าสวยหวานที่ตอนนี้แดงซ่าน เธอควรปฏิเสธเขานะ ไ

ะไรใช่มั้ยที่ผ

็นไรค่ะ แต่ว่า...ฝน

้ตอนนี้คือตกหนัก รดา...

รเหร

แฟนหรื

นตอบ “ยังไม่มีค่ะ.

่อน แล้วก็...เ

ละห่างจากเขาเล็กน้อย ถึงอย่างนั้นเธอก็ยั

มีฝาแฝดที่

ท่าทาง และก็...รอยยิ้มของ

ดถึงเธอม

ดถึง เธอจากไปตั

ไปเห

พบเธอในเวลาสุดท้ายของชีวิต ขอโ

งค่ะ มันคงทำให

ปีแล้วครับ แต่ผมก

กี่ยวกับเธอ

ม...และ

รินทร์นิ่งอึ้งเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้ชาย จูบ เธอ...ไม่เคยให้ผู้

ว แต่เพราะยังไม่ชิน และมันต่างจากตอนนี้ นี่เธอปล่

และที่สำคัญคือเธอเริ่มอ่อนยวบเหมือนเทียนไฟลน พอเขาถอนปากออกเธอก็แทบขาดใจ คิมหันต์ประคองแก้มนวลด้วยอุ้งมื

เนินไปโดยปราศจากการโต้แย้ง เรียกร้องให้ใครเข้

กลเกินกว่าเธอยับยั้งได้ เธอลืมตาขึ้นหลังจากหลับตานึกถึงทุกอย่างท

มกลางสายฝนพรำ รดาวรินทร์จำได้ว่าเมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังเวลาผ่านไปกว่าสองชั่วโมงเธออยู่ในสภ

ียกว่าโรแมนติก ก็เธอเพิ่งรู้จักเขา พูดคุยกันไม่ถึงสองชั่วโมงก็ออกมาจากผับ แล

าในห้องน้ำก่อนพาร่างกายที่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดครั้งแรกของการเสียสาวไปยังเตียงนอน หลับไปไม่ถึงชั่วโม