ไมค

แต่ตอนนี้พ่อไม่อาจทำให้ลูกเข้าใจได้ แค่จำไว้อย่างเดีย

ความหมายที่พ่อพูดสักเท่าไหร่ แต่ภาพแม่ในอ้อมแขนของพ่อก็วาดลึกอยู่ในจิตใจ มันคงจะดี

พ่อ ผม

************

ดือน

ตั้งแต่ 3 เดือนแรก ยังคงเป็นภาพหลอน จนกระทั่งในเวลาที่เธอถูกเข็นเข้าห้องคลอด ภาพของหยางเสี่ยวผิงก็ป

รกร้องจ้าเรียกให้

กแม่ ลูกน้อยของแ

น ก่อนป้อนนมลูกจากท

๊ด..

่างอวบท้วมของสรวงสุดาก็วิ่งกระหืด

ัพท์ขอ

เอียงหน้าแล้วพูดใส่กระบอ

ง หยางเ

เฟ่ยห

ทำให้ใบหูของคนที่อยู่บริเวณนั้นถึงกับกร

่กรุงเทพฯ และฉ

รกับทิพ

เรื่องที่ต้องพูด

้าเธอจะต้องเดินทางไปพบคนที่เกลียดอัคราบริรักษ์ตามลำพัง หยางเฟ่ยหลงอันตรายแค่ไหนใครๆ ก็รู้ ความโกรธของมาเ

ด้ ถ้าเธอไม่ออกมาพบฉันวันนี้ ฉันจะเป็นฝ่ายไปหาเธอที่น

่เฟ่

กูลหยางและอัคราบริรักษ์ไม

พูดกับฉันหรือคะ ถ้าไม่ลำบากจน

ในประเทศกับเธองั้นเรอะ อีก 3 ชั่วโมง ถ้าเธอไม่ออกมาพ

คนของฉันไปด้วยได้รึเ

อน จะยอมให้เธอสักข้อก็ได้ แล้วพบกันที่...ถ้า 3 ชั

ยอมให้เกิดเรื่องเศร้ากับครอบครัวอัคราบริรักษ์ไม่ได้ เธอยังมีลูกน้อยและเข

ียกคนที่เป็นทั้งคนรับใ

ขา

ัวใจ มันบอกว่าบางทีเธออาจไม่ได้กลับมาพบหน้าลูกอีก ใจหนึ่งสั่งให้เธอบอกเรื่องนี้แก่อรรถวัฒน์แต่อีกใจก็คัดค้านเพราะมัน

ิ่งหนึ่งที่แน่ใจนักก็คือ ความร้ายกาจของตระกูลหยาง มัง

ยให้ดีๆ นะ ฉันฝา

จะไปไ

ุระสำคัญ

ลคุณหนูให้เป็นอย่าง

นไปอุ้มทารกน้อยเอาไว้ในอ้อมแขน จุมพิตแผ่วเบาเหนื

กดีนะลูก.

มกลางลมหนาว เธอถามตัวเองว่าจำเป็นด้วยเหรอที่ต้องทำตามคำสั่งของมาเฟียใหญ่ บ้านเมืองมีขื่อมีแปรจะต้องกลัวอะไรกับคำข่

ธอเคยรัก และเธอก็ยังคงความ

ศให้ฉันที ฉันจ

ค่