าหน้าที่ทางเข้าอาคารจอดรถของอาคารสถา

ค่ะ...แต่ดิฉันมีประช

ชั้นสองตามที่ได้รับแจ้ง แต่เอ้!...แล้วเธอต้องจอดตรงไหนกันละ ถึงที่นี่จะเป็นล

ละเธอก็มองไม่เห็น รปภ. ที่ชั้นนี้ด้วย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ก่อนลงจากรถ

ียงเจ้าหน้าที่ประจำเค้าเตอร์ชั้นส

.แต่ดิฉันมีนัดประชุมกับ

นเต้นมากขึ้น “...ขออนุญาตนะคะ...ขอลายเซ็นหน่อยได้มั้ยคะ?...ชอบมากเลยค่ะ...คือดิฉันเป็นแฟนผลงานของคุณกอหญ้าค่ะ...ไม่

ม่สะดวกจริงๆค่ะ” กอหญ้าตอบออกไปอย่างสุภาพ เมื่อเธอหาช่องในการพูดกับเจ้าหน้าที่ตรงหน้าได้ “...ข

ดีใจแล้วค่ะ...เดี๋ยวรบกวนคุณกอหญ้ารอสั

วลานัดเลย...งั้นเดี๋ยวขอไปรอที่ร้านคอฟฟี่ช็อปตร

ักงานร้านคอฟฟี่ช็อป กล่าวทักทายล

เต้เย็น หว

ญ้าชำระเงินเรียบร้อย ก็เดินไปยังโต๊ะตัวเล็กที่สำหรับนั่งได้เพียงสองคน ตอนนี้เก้าโมงครึ่ง เธอมาถ

ที่นำลาเต้เย็นมาให้เธอ พร้อมหนังสือพิมพ์ฉ

าวถึง คริสต์ ทายาทของคุณหญิงศศิธร เจ้าของสถานีที่เธอกำลังจะเซ็นสัญญามอบบทประพันธ์ ‘พ่าย

น ณ ลานจอดรถชั

เรียก รปภ. ที่ประจำชั้นสอง เมื่อตอนนี้ที

คริสต

บทันที ด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ แล

เข้าห้องน้ำมาครับ...ไม่ทราบว่าเป็นรถใ

...ผมมีประชุมและนี้ก็ใกล้เวลาแล้วครับ” คริส

ปทางไหนคะ?” กอหญ้าลุกจากโต๊ะแล

เจ้าหน้าที่บอก พร้อมกับในมือที่ถือแก้วกาแฟที่พึ่งทานไปได้เพียงนิดเดียว...ห้านาที

งโทรศัพท์ดังขึ้น โดยที่เธอยังคงก้าวเดินต่อไป พร้อมกับล

ริสต์ผลักประตูเข้ามาจากท

” สองเสียงดังพร้อมกันทันที เมื่อเกิดเหตุ

ด้วย แก้วกาแฟในมือที่ตอนนี้กลิ้งบนพื้นตรงหน้า และผลของมันก็อ

งมีเรื่องแย่ๆได้ตลอดเช้านี้ คริสต์ถอนหายใจออกมาพยายามจะระงับอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเอง และสายตาค่อยๆมอ

าตาอย่างเธอจะเที่ยวมาเดินเพ่นพ่าน” คริสต์ปล่อยคำที่ส่อถึงความไม่พอใจเมื่

รับการอบรมสั่งสอนไว้ในปากมากมายขนาดนี้ ฉันก็ไม่เข้ามาให้เสนียดติดรอ

สบตากับดวงตาผ่านแว่นหนาที่มองกลับเขาอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน คริสต์ละสายตามองหญิงสาวตั้งแต่ศรี