ป็นสุภาพบุรุษหน่อย แต่เพื่อไม่ให้เธอคิดว่าอยู่เหนือเขา เพราะฉะนั้นต้

ตัวมายามที่เธอรู้สึกสับสน มือทั้งสองกำแน่นจ

กระแสตอบกลับของเธอ เขาทำให้เธอเครียดและเป็นรอ

้ารับอย่างช้าๆ แม้เธอจะไม่เก่งกาจ แต่กา

ี้อย่างว่าง่าย สายตามองรอดหน้าต่างบางเล็ก เขายังอยู่กลางทะเลจะหนีก็คงต้องโดดน้ำ แบบนั้นก็ไม่ต่างกับการฆ่าตัวตาย ด้านของวิลเขาเปิดตู้เก็บอาหารไล่มองเมนูอา

ม่ได้ กลิ่นหอมของสปาเกตตี้ซอสแดงลอยแตะจมูกเธอ คร่อกกกก เสียงท้องก็ร้องป

า มือเล็กจึงยกขึ้นมาจัดการกับสปาเกตตี้ เมื่อคำแรกเข้าไปคำที่สองก็เข้าตามไปติดๆ “

อเช่นกัน...เมื่อคิดถึงคุณย่ามือบางก็หยุดการเคลื่อนไหวท

า ที่บอกให้ค่อยๆ กินก็เพราะเป็นห่วงกลัวจะสำล

มาอย่างไม่พอใจ สิ่งที่เขาเบื่อหน่ายที่สุดก็คือผู้หญิงที่อะไรๆ ก็ร้องไห้

วเองได้อยู่ตามลำพังเธอจึงเลื่อนจานสปาเก็ตตี้ออกไปและทรุดหน้า

ร่งเดินออกมาให้ห่างมากเท่าที่จะทำได้ เขาทอดตัวนอนบนตาข่ายก่อนหน้านี้อีกครั้ง ตอ

ยครับ” คนเรือเอ่ยถามเมื่อคิดว

อบกลับโดยไม่ขยับใบหน้า

รสูดน้ำมูกที่ไหลออกมาตามปกติยามร้องไห้ เธอยังนั่งอยู่ที่เดิม สายตาสลับมองจานเปล่าบนโต๊ะกับหน้าต

็เริ่มเย็นลงและเหมือนก็พึ่งจะนึกได้ว่าทิ้งบางอย่างไว้ที่โซนห้องครัว และส

ะ วิลมองคราบซอสที่ติดอยู่ข้างแก้มมอมแมมที่มันแห้งไปแล้ว เลยกลายเป็นว่าหน้าเธอที่เลอะเปรอะน้ำตาแล้ว

ๆ คุณเสนอมาเลยว่าเท่าไหร่และต่าง

ยวของตระกูลเธอมีทรัพย์สินกว่าร้อยล้าน แต่วันนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงขายตัว โอ้วววว!!! โลกนี้ช่างอยู่ยากเสียแล้ว เธอใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศก็นานเกือบปี เจอคนต่างภาษาต่างเชื้อชาติมามา

เขามาพักผ่อนเขาก็ต้องการพักผ่อนจริงๆ พระเจ้า! นี่มันเรื่องห่าเ

้นฝั่งก็พอ” ในที่

กำหนด เพียงแค่ให้คุณได้ตามต้องการที่พูดมาเมื่อกี้นี้อ