ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะซีดเซียวผมดำยาวประบ่าจะเปียกลีบไปกับศีรษะมนนั้น แต่เธอช่างมีใบหน้าที่เกลี้ยงเกล

ตากลมโตนั้นก็ค่อยๆปิดสนิทลงอีกครั้ง อดัมช้อนร่างบางนั้นและมุ่งหน้าไปยังบ้า

ละเธอก็ลงไปในนั้นด้วยกันโดยที่ร่างบางแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงขยับแขนขาเลย คงอาจเพราะร่างกายเธอหยุดหายใจนานเกือบสี่นาทีเธอจึงอ่อนเพลียมาก อดัมค่อยๆปลดเปลื้องอาภรณ์ของร่างบางนี้อย่างนุ่มนวลเพราะเขาไม่อยากจะสร้างรอยแดงบนร่างบางมากไปกว่านี้ และการกร

มีความต้องการผู้หญิงในอ้อมกอดนี้โดยที่เธอไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงแค่เธอเปลือยเปล่าไร้ซึ่งสติไม่ต่างไปกับศพในอ้อมกอดเขา ซึ่งเขาเ

กันที่คนหนึ่งมีสติรับรู้ถึงความรู้สึกที่ก่อเกิดขึ้นภายในร่างกายทุกอย่าง กับอีกคนไร้ซึ่งสติไม่รับรู้อะไรเลย อดัมค่อยๆบรรจ

็วและดึงผ้าห่มคลุมร่างบางนั้นให้ความอบอุ่นโดยทันที และตัวเขาก็ไปแต่งตัว

งไรบ้างครับ?”

กตัว...แต่คาด

งคำตอบจากคนฟัง อดัมเพียงแค่หันไปมองประตูที่พึ่งออกมา เหมือนจะ

้กับเธอคนนั้น...เธอจะต้องไปอังกฤษกับเรา” เ

ะพี่ชายของผู้เป็นนายที่ไม่แพ้กัน และสุดท้ายผู้เป็นนายใหญ่ที่เป็นพ่อของคนทั้งสองที่ควบคุมคนอีกมากมาย แต่ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามคนจะยอมอ่อนและลงให้กับผู้หญิงตัวเล็กที่มี

จะให้คนสืบว่าเธอเป็นใครด้วย” เจอาร์รับทราบแ

ำเรือมารับครับ”

่นายจะเรียกเธอ

้าเห็นด้วย เพราะคงไม่มีใครกล้าที่จะสร้างความรำคาญและยุ่งยากใจให้กับคนตระกูลเบนเน็ตนักและกล่าวขอตัวอีกครั้ง แต่ก็ไม่ลืมย้ำ

ัวของพี่ชายคงให้คนมาจัดการเตรียมไว้ให้เมื่อท่านรู้ว่าเขาจะมา และที่ท่านเตรียมของสดไว้เพราะคนภายในจะรู้ว่าเขาท