าเดียร์เงยหน้ามอง นานแล้วจริงๆที่เธอไม่ได้มา อาจจะแปลกๆสักหน่อย ใครกันที่เลือกโรงพ

ที่สายตากำลังทอดมองออกมาด้านนอกของโรงพยาบาล ดวงตาเขาหลี่เล็กลงทั

างมากขึ้น เมื่อมองบรรยากาศแสนค

พนักงานต้อนรั

ุณหมอชาล็อต วันนี้ทั้งสองเข้าเวรมั้ยค

านั้น แต่ทำไมนะจิตใจเธอแสนเบิกบาน ขณะที่รอ เธอก็มโนภาพตัวเองในเสื้อกาวน์ชุดคุณหมอ เธออยากเ

นเธอตอบไปแบบนั้น แต่ตอนน

คำตอบของพ่อตอนนั้น ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก

ตอบตอนนั้นของเธอ เธอคิดว่าตัวเองป่วยจึงไม่มีลูกกระเดือก

ปด้วยรอยยิ้ม ตอนนั้นพ่อเข้ามา

” นาเดียร์กระพริบตา เม

เธอมาหามาปรากฎอยู่ตรงหน้า เขาก็คืออาหมอโจเซฟ นาเดียร

้าเซียน คนส่วนใหญ่จะเรียกต้าเซียนว่าแซม โจเซฟเป็นหนึ่งในผู้ลงนามรับรองให้กับเขาเองว่าต้าเซียนจะสามารถดูแล นาเดียร์ได้ ความน่าเชื่อถือจากคนที่ไ

ราะอาทิตย์หน้าก็ครบรอบหนึ่งปีที่ต้องมาตรวจสุขภาพอยู่ดี...นะนะ” โจเซฟยิ้

นักงาน แต่เนื่องจากนาเดียร์แจ้งความประสงค์ไว้แ

เข้าเวรบ่ายค่ะ”

ย?” นาเดียร์พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น และเดินไปกับอาหมอโจเซฟ ซึ่งในใจก็แอบลุ้นระทึก ว่

ษาแพทย์ มีไม่มากประมาณสิบกว่าคนเท่านั้น รอยยิ้มเผยออกมาอย่างไม่มีปิดบัง เมื่อเธอเห็นคนที่มองหา ต้าเซียนนั่งแถวที่สามบล็อคกลาง ข้างซ้ายเขามีนักศึกษาแพทย์ที่เป็นผู้หญิง สลับกับนักศึก

ห็นความรู้สึกบนแววตาหรืออะไรสักอย่างที่ใบหน้าของเขา ซึ่งดวงตาของเธอเอาแต่มองไปที่เขา

อ่ยถามนักศึกษาคน

าทีนี้ผมขออนุญาตสัมภาษณ์ เอ่อ...นางฟ้าแสนน่ารักข้างๆอาจารย์หมอนะครับ” โจเซฟเล

าตต่อผู้ถูกสัมภาษณ์พร้อมแจ้งหัวข้อที่จะสัมภาษณ์ก

้เรียบร้อยนะ” เสียงหัวเราะดังออกมาเบาๆขอ

องขั้นและเดินอ้อมทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเธอ การกระทำของเขาเรียกสายตาของนักศึกษาทุกคนหันไปมองด้านหลังของทั้งสองคนแถวข้างหน้าอย่างสนใจอย่างพร้อม

เสียแล้วไม่ได้หันมามองสบตาเธอหรือให้ความกระจ่างกับการกระทำเลยสักนิด ก็แบ