ละตั้งใจจะถอยห่างออกไป แต่เสียงของ

ที่เคยช่วยพี

ะพริบตาสองสามครั้งเหมือ

มแบบนี้นะคะ ว่าแต่วันนั้นเงิ

องตัวเองยิ้มกว้างและทำท่าสนิทสนมกับน้องสาว ช่

ักกับลูกสาวคนเล็ก

ุณลุงโชคดีนะครับที่มีลูกสาวน่ารักแบบนี้ วันนั้นถ้าไม่ได้น

เองค่ะ” พลับพลึงยิ้มกว้างเพราะคิดว่

อาเป็นว่าวันนี้พี่จะพาน้อง

ะตอบตกลง แต่เสียงของบ

๋ยวอีกสักพักก็จะออกไปหาเพื่อน นัดเพื่อนไว้ไม่ใช่เหรอพลับพ

ม่สะดวก ต้องขอ

องตามร่างของพลับพลึงไปจนลับสายตา ช่อพุดเห็

ยจะชื่นชมน้องส

้มให้ช่อพุด พ

่ในมือถือมีดอย่างน้องพลับพลึงมาก่อนน่ะครับ แถมเวลาเห็นรอยยิ้มข

งของตัวเองแน่น

ชอบช่วยคนอื่นเสมอค่ะ โด

รนะค

บ” วินัยเห็นว่าบุตรสาวกำลังจะสติแตกเพราะความหงุดหงิดจึงรีบแก้ตัวแทนและ

พลับพลึงรักกันมาก

่งเขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องนึกถึงผู้หญิงค

วินัยแสร้งถามทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอก เขาต้

อะไรหรอกค่ะพ

บพุดอยู่ด้วยก

หน้าเกร

ูดแค่นั้นก่อนจะหันไปจ้องหน้าบุต

..พุดขอโทษ พ

์ที่เกิดขึ้นอภิช

ดเอง ผมจะรับผิดชอบและแต่งง

ช้า ลูกสาวของผมอาจจะท้องโตก่อนก็ได้” ว

งนี้ให้คุณพ่อคุณแม่ทร

ากแต่งงานขึ้นมา แต่พอเห็นแววตาเคลือบแคลงของชายหนุ่มหล่อนก็รีบเปลี่

ของหญิงสาวเพ

องการฤกษ์สะดวกผมก็ตามใจพุดครับ

ที่สุ

งช่อพุด แต่อภิชัยก็ตัดสินใจ

เวลาสองวัน จากนั้

ไม่หลอก

ุงแล้ว ยังคิดว่าผมไม

ร้งทำเป็

งรวย ผู้หญิงมากมายเรียงแถวมาให้เลือ

้สิครับ พุดก็

ัย วินัยที่มองอยู่อมยิ้มอย่างพึงพอใจ ในที่ส

วขึ้นมาพักผ่อนบนห้องส่วนตัว หล่อนนอนยิ

นขอเข้าไปห

ช่อพุดชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ แต่ก็แค่แวบเดียว เ

ข้าก็

อกพร้อมๆ กับร่างเล็กข

ระตูด

นิท ก่อนจะหมุนตัวมาหาพี่สา

ไรกับฉ

ื่องสงสัยจะถ

นั่งพร้อมกับจ้

พราะอีกไม่กี่วันฉันจะย้

ายไปอยู่กั

ิชัย ผู้ชายที่หล่อนบังเอิญช่วยเหลือน่าจะคบหาก

ะ ในเมื่อฉัน...กำล

ต่ง

บนั้นด้วยนังพลับพลึง” ช่อพุดจ้องหน้าน้อ

้าของแหวนวงนั้นแล้วเหรอค

ล่อแต่ไม่รักษาคำพูดฉันก็ไม่สนใจหรอก” ช่อพุดเอื้อมมือไปหยิบแหวนทองคำขาวจากลิ้นชักหั

เอาไว้ ฉันคิดว่า

ี่หน้าต่างบานใหญ่ พลับพลึงเดินตามไปห

พี่ตกหลุมรักผู้ชายคนนั้

ะไม่นั่งรอคอย ไม่นั่งหวังอะไรลมๆ แล้งๆ อีก สำหรับฉันทุกอย่างตรงหน้าต้องเป็นของ

วของตัวเองไม่ได้ พลับพลึงไม่สวยเลยสักนิด หน้าตาจืดชืด แต่แววตาข

าไปหาน้องสาว “แกสัญญากับฉัน

ในเมื่อเขาจะมาเป็นพี่เขยของฉัน” พลับพลึงหัวเราะข

รก็ทำตามเถอ

ค่

ุดทำป

ูดเมื่อไหร่ ฉันจะไม่นับแกเป็นน้องอีก

คิดอย่างเสียใจ พยายามซ่อนน้ำตาและรีบเปลี่ยน

ให้ฉันช่วย บอกฉั

นจะเรียกใช้แกคน

นนะคะ” พลับพลึงย

อที่กำแหวนทองคำขาวยกขึ้นสูงบอกให้รู้ว่ากำลังจะทำ

ิ้ง! พ

พุดตวาดน้องสาวอย่างหงุดหงิด แต่พอเห็นสีหน้าซีดๆ ของน้อ

นิ่ง ซ่อนความรู

นะ โอเค ฉันไม่ทิ้งก็ได้ ฉันจะให้แก”

าอยู่รีบเงยขึ้นและยิ้มกว้างด้ว

แหวนกระจอกๆ ไร้เพช

ยดี พลับพลึงรีบก้มลงไปคว้าเอาไว้ แล

นแล้ว ห้ามเอ

ทำปากเบ้อย่

รอก แกเอาไปเถอะ ฉันให้แก ถือว่าเป็นสิ่งตอบ

ด้วยคำพูดเสมอแต่พลับพลึ

ี่พุด ฉัน...ฉั

ลึงขอบคุณอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องของพ

ข้าหน่อยก็ทำเป็นด