ที

นอนกระทั่งเลยเวลานอน จนคนของกองร้อยหลักหรือที่พวกกองร้อยสำรองเรียกว่าครูฝึกต้องมาไล่

้สึกใด ๆ ด้วยแล้ว การแสร้งนอนนิ่ง ๆ สมมติว่าหลับเนี่ย มันโคตรจะทรมานเลยให้ตาย ผมได้แต่นอนดิ

ที่แพทริกและแอนนาเบลรีบจัดการคว้าเสื้

ื่น ให้แพทริกที่ยังคงเมาข

ลาตื่นแล

้าด้านนอกอาคารผ่านหน้าต่าง นี่คือประโยชน์ของห้องที่อยู่ในส

แพทริกตอบ

เช้าเอาโล

ัวซะ เสร็จช้าก่อนที่พวกครูฝึกมา น

อกจากบ้านมาได้ ฟ้าคงสว่างกันพอดี” ผมกลั้วหัวเราะ พลันคว้าเสื้อนอก

เวลาแต่งตัวไม่ถึ

เรื่องของคนอื่น รีบแต่งตัวเข้าเถอะ” แ

ย มันใส่ยากโคตร ๆ เลย จากที่ตอนแรกไม่เครียด ผมก็เริ่มเครียดขึ้นมาละ ยิ่งเห็นทั้งคู่รูดม่านเปิด

อนแล้ว ผมรู้ในตอนนี้เองว่า นอกจากความเจ็บปวดที่ผมยังรับรู้ได้ ยังมีความเหนื่อ

ังหน่อยเดียว ทำเอาหอ

ฝึกในวันนี้ยาวเป็นหางว่าว ผมไม่ได้ฟังหรอก นอกจากพย

งขึ้นเบา ๆ ให้ผมได้เหลียวไปมอง พอหันไปเห็นว่าเจ้าของเสียง

นมาอีก ผมก็หงุดหงิดขึ้นมาน

สาย แค่แต่ง

ี่กำลังเยาะเย้ยผม ก่อนที่ความสนใจของผมจะถ

องลาดตระเวนกันครั้งละห้าหน่วยเหมือนเดิม ลูกบอลของพวกนายแต่ละทีมจะเป็นคนละสี กติกาเหมือนเดิมคือ ทีมไหนทำแต้มกับเป้าซอมบ

งเล่นมันเลยสักครั้ง พลันกังวลขึ้นมาว่าจะใช้มันไม่เป็น

ี่มันใช้

นี่ยวไกแ

ๆ อย่าบอกนะว่านายไม่เคยใช้” อันนี

อลน่ะ มีแต่ใช้ปืนจริง เลยไม่แน่ใจ”

้อย ก่อนจะเบือนสายตาไปยังครู

สีแดงจากเครื่องยิงยิงใส่เป็นอันขาด ใครโดนยิงใส่ ถือว่าตายทันที ให้ออกจากสนาม ทีมไหนมีคนตายเยอะสุดหรื

กันอยู่! ไสหัวไปไ

ากันวิ่งไปยังสนามรบจำลองที่อยู่ไม่ไกลจากโรงนอนทันใด ผมวิ่งตามไปด

เห็นว่ากองร้อยที่มาฝึกการลาดตระเวนในวันนี้ มีเพียงรุ่นอายุ 20

อร์ทีมหนึ่งวิ่งลงไป มันเป็นพื้นที่ที่จำลองเป็นบ้านเมืองในลอสแอนเจลิส มีตึกเป็นฉากที่ทำจากไม้อยู่ไปทั่ว พร้อมก

ทุก ๆ ด่าน ถ้าจัดการยิงเป้าซอมบี้ได้ครบแล้ว เครื่องยิงลูกบอลสีก็จะหยุดทำงาน ให้

งลงสนาม ผมก็ไปเลือกอุปกรณ์และสวมใส่เครื่องแบบกันกระแทกในระหว่าง

ำท่าส่องไปมาดู ก่อนที่เนวิล

ลูกบอลก่อน ไม่มีแก๊

ย่นคิ้วผ่านแว่นตากันลม แสร้งทำเสียงรำคาญทั้งที่ผมไม่

นทีมมารวมตัว แล้วตกลงอะไรกันเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะรับหน้าที่เป็นหัวหน้าทีมในการฝึกครั้งนี้เ

มตึกก่อนทางออก ข้างหลังนั่นจะมีซอมบี้เยอะกว่าที่อื่น ซึ่งหมายค

ีแต่ผมนี่แหละที่ยังงงอยู่ ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะว่าแผนเดิ

ะดูออกว่าผมไม่รู้เรื่องอะไรกับชาวบ้านเ

ช่มั้ย ได้ ไม่มีปัญหา” ผมทำเหมือนรู้

งผมผ่านกระจกแว่นตา

ด้เพราะโชคช่วยอย่างเดียวหรือไง” พอถู

มา “ตามฉันไว้ก็แล้วกัน สนามนี้ยังใหม่สำห

็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยผมก็จะได้

องพวกนายมาเข้าประจำที่ได้!” เสียงครูฝึกร

รั้งท้ายขบวนของหน่วย วิ่งตามเนวิลล์ที่จ้ำไปไวเป็นจรวดจนขาผมแทบพันกัน แพทริกและแอนนาเบลวิ่งเข้าไปหลบหลังถังใบใ

ยวก็ได้ตายเป็นคนแรกหร

่า ฉันแค่วิ่งไปดูลาดเ

อกชัดเจนว่าไม่เช

ูดขึ้น ก่อนที่ผมจะเห็นแพทริกยก

ลบลูกบอลกระสุนสีแดงที่ยิงกลับมาด้วยเครื่องยิงไปด้วยอย่างคล่องแคล่ว ด่านแรกผ่านไปอย่างง่ายดายเพียงไม่กี่นาที ก่อนที่แอนนาเบลจะ