ที

ให้หลินจิ้นฝูมีความสุข ปรารถนาที่จะให้พี่สะใภ้ดูแลคนที่นางรักให้ดี แต่เมื่อญาติผู้พี่ย้ายออกไปอยู่ยังจวนของตนที่ผู้เป็นบิดาได้มอบให้เป็นของขวัญแต่งงาน นางก

งเมือง เสนาบดีหลินไปรับมาดูแลก็ย่อมต้องรักประหนึ่งลูกในไส้ เห็นนางเอาแต่ซึมเศร้าเช่นนี้ก็

ก ปกติจะต้องได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของนางทั้งวี่ทั้งว

นอนุก็ดูไม่ดี เป็นถึงลูกหลานของเสนาบดี ตบแต่งไปเป็นภรรยาเอกให้คุณชายสกุลอื่นที่ยศศักดิ์ชาติตระกูลเท่าเทียมกันยังนับว่ามีเกียรติยิ่งกว่า ยามนี้นางก็อายุสิบแปดแล้ว เรียกไ

้วนางบอกขึ้นมาอีกว่าอยากตบแต่งเป็นอนุของหลินจิ้นฝู เป็นเช่นนั้นคงได้มีเรื่องปวดหัว ต่างจึงพากันไม่พูดถ

้งสองอดรนทนไม่ไหว พากันมาหาหลานสาวคนเดียวถึงที่เรือนอีกครั้ง หม

ดมาหาอย่างเช่นทุกที ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อเสนาบดีหลินยกมือห้ามเอาไ

สิ่

บ่าว ทว่าเมื่อไร้ซึ่งเสียงตอบ

มว่ามี

ีหลินเหลือบมองหน้าฮูหยินของตนเล็กน้อย เมื่อเห็นว่านางพ

ถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าผู้ที่มาเรียกนางนั้นหาใช่ค

มาหาซานเอ๋อร์เช่นน

งนั้นผู้อาวุโสทั้งสองจะม

งบ้าง อาทิตย์ที่สองแล้ว เจ้าก็ยังเอาแต

เหลือบมองใบหน้าที่ผ่านโลกมาถึ

อ๋อร์ไม่ค่อย

หลินเหลือบมองฮูหยินของตนอีกครา เป็นสัญญาณให้นางทำอะไรสักอย่าง ก่

เก็บตัวอยู่แต่ผู้เดียวทำไม เจ้าเป็นเช

ทำให้ท่านลุงกับท่าน

ของพวกเขานั้น เขาก็เห็นใจนางอยู่หรอก แต่ในเมื่อหลินจิ้นฝูไม่เคยมีใจก็ไม่อยากบังคับ ตอนนี้ยิ่งบังคับไม่ได้ใหญ่ เขาตบแต่งฮูหย

หลินซานซานและบุตรชายของพวกเขามิอาจบรรจบ

้นหลินซานซานเงยหน้ามอง นางก็พูดต่อ “หากเจ้า

าโตราวกับว่าสิ่งที่ได

้าหมาย

อีกทั้งยังกว้างใหญ่ ภายในมีหลายเรือนรองรับแขก หากเจ้าจะไปอยู่ก็หา

่ยแทรกขึ้นมา ความดีใจในวูบแรก

ขา... นางรู้แล้ว ไม

ำพัง หากมีเจ้าไปอยู่เป็นเพื่อนคงจะคลายเหงาได้ไม่น้อย นางหาได้เคยอยู่เมืองหลวง ลืมตาเกิดข

ี่สลดไปเมื่อครู่ ตอนนี้หล

างรักไม่พอ ยังจะต้องไปเป็นเพื่

ป! เอาให้สาแ

สธนัก แต่ก็ต้องเปลี่

ยิ่ง หากมีเจ้าอยู่ใกล้ๆ คอยแบ่งเบาบรรเทาทุกข์ให้ เขาคงดีใจ ไม่มีผู้ใดรู้ใ

งที่นางแย้ม

หลินจิ้นฝูจะเป็นเพราะเขาสนิทสนมกับนางและเห็นนางเป็นเสมือนสหายหรือไม่ก็

ท่านป้าจะให้ซานเอ๋อ

คนละคน เห็นท่าทางดีใจของนางแล้ว ผ

ันไหนก็สุดแท

ลยเป็นอ

องเพิ่งตบแต่งอยู่กินฉันสามีภรรยาได้ไม่นาน หากโผล่ไปอย่างนั้น ฮูหยินของเขาอาจจะเข้าใจผิด อย่างน้อยก็ควรจะแจ้งล่วงหน้าก่อนสักสอง

าจิ้นเรียบร้อยเมื่อใด ซานเ

ินจิ้นฝูและฮูหยินของเขาว่าอีกสองวันให้หลัง นางจะไปเยือนที่จวนและขอพำนักอยู่ด้วยสักระยะหนึ่งโดยมีเหตุผลว่านางยังไม่คุ้นชินที่ญาติผู้พี่ที่ส

่ว่าอย่างไร นางก็มิอาจหลบหน้าฮูหยินของหลินจิ้นฝูได้ อย่างไรก็เกี่ยวดองเป็

้ได้อย่างที่รักหลินจิ้นฝู หากนางทำได้เมื