img พี่สะใภ้ของข้า คือท่านแม่ทัพคนงาม  /  บทที่ 3 ผู้ตรวจการหลิน | 4.17%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 3 ผู้ตรวจการหลิน

จำนวนคำ:2904    |    อัปเดตเมื่อ:22/02/2022

ที

้ ชาวบ้านและโรงพนัน รวมถึงหอคณิกามักมีปัญหาวิวาทกันบ่อยครั้ง สาเหตุทั้งหมดทั้งมวลมาจากผู้ตรวจการคนเดิมได้รับสินบนจากโรงพนันและโรงคณิกาเหล่านั้น อนุญาตให้ขูดรีดชาวบ้านจนกระทั่งเรื่องแดง ครั้นถูกปลดและลงโทษให้จองจำ หลินจิ้น

านที่หนัก

หลินซานซานได้เพียงเล็กน้อยก็จากไป ปล่อยให้นางได้ยืนมองตามห

นของอา

นางยังไม่เห็นพี่สะใภ้ของตนแม้แต่เงาทั้งที่ควรจะออกมาต้อนรับในฐานะเจ้าบ้าน พ่อบ้า

ยังไม่ต

ซานย่นค

นนี้แล้วน่ะหรือที

งเอาเสียเลย นอนจนตะวันตรงหัวเช่นนี้ ใช้ได้ที่ไหนกัน สตรีที่ดีควรตื่นก่อน นอนทีหลังสามี ในเมื่อเป็นอย่

ซานจำต้องเตือนตนเองว่ามาที่จวนของญาติผู้พี่เพรา

้หรือไม่ว่าข้ามาถึงแล้ว อยากจะทั

ีมารยาทเช่นกัน นางให้คนมาส่งข่าวตั้งแต่เมื่อสองวันก่อนแล้วว่านางจะมา พี่ส

หน้ากระอักกระอ่วน ยืนนิ่งไม่ไปไห

ะไรห

อว่

ดแล้วก็ไม่พูด หลิน

ว่าอ

นเฉียวหากถูกรบกวนตอ

ยพอตัวเสียกระมัง อีกฝ่ายถึงได้มีท่าทีหวาดเกรงถึงเพียงนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถิด ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องปลุกนาง อีกเดี๋ยว

นางจะตีเจ้าก็ให้รีบวิ่งมาหา

เป็นถึงหลานสาวคนโปรดของท่านเสนาบดีและเป็นญาติผู้น้องขอ

ในเรือน รออยู่ครู่ใหญ่ สตรีในอาภรณ์สีขาวสะอาดตาก็ปรากฏกายให้เห็น พียงปรา

นเอ๋อร์ขอฝากเนื้อ

็ต้องหยุดหายใจไปชั่วขณะ อีกฝ่ายหาได้ประทินโฉมดั่งเช่นเมื่องานมงคลสมรสแต่อย่างใด ทว่าดวงหน้าผุดผาดของพี่สะใภ้ยังคงช่วงชิง

ไพร่ในจวนที่ส่วนหนึ่งมาจากจวนใหญ่ของสกุลหลินล้วนพูดกันเป็นเสียงเดียวว่าหลินซานซานเป็นญาติผู้น้องที่

นายหญิงแห่งจวนผู้ตรวจการเมืองปรือตาลงเล็กน

ถิด ไม่ต้

บคนไม่สบาย หลินซานซานอดชะง

น บางคราก็หนาว วันดีคืนดีก็ฝนตก อากาศแปรปรวนเช่นนี้ พี่สะใภ้อาจจะยังไม่คุ้นชิน

ยตาคมจากนัยน์ตาเรียวสวยด้วยมิอาจทนมองหน้าได้ไหว ใช่ว่าทนไม่ไหวเพราะนางเป็นฮูหยินของคนที่นางรัก แต่เป็นเพรา

้เจ้าเป็

่ยกยิ้มใดๆ ยังงดงามถึงเพียงนี้ หากยิ้มขึ้นมาเมื่อไรคงสะกดผู้คนทั้ง

ึงนางจะไม่ใช่หญิงคนรักแต่ก็เป็นน้องสาวของสตรีผู้นั้น รูปร่างหน้าตาย่อมมี

นฝูหลงใ

มาในอก น้ำตาเกือบจะหลั่งรินอยู่แล้ว

องการพูดกับข้า

้าใจที่คนตรงหน้าพูดสักเท่าไ

พูดแล้ว เจ้าก็ตามสบา

ินออกไปจากเรือนรับรอง ทำเอา

ยังจะกลับไป

ันเล่า เป็นถึงฮูหยินของหลินจิ้นฝู ไยถึงได้

งก็รีบพูดขึ้น “ข้าใคร่อยากจะชวนพี่สะใภ้ดื่มน้ำชายามบ่ายเสียหน่อย ตั้งแต่พี่สะใภ้แต่งเข้าสกุลหลินม

ะทำให้คนมองเอ็นดูได้ เพราะรอยยิ้มของนางล้วนใช้ได้ผลมาแ

้นแล้นด้วยสายตาราบเรียบยากจะอ่าน ใจนึกอยากจะปฏ

ด้สบายใจด้วยที่เห็น

นคะยอหรี่ต

พราะบุรุษผู้นั้น หาได้อยากจ

มนัยออกมาให้เห็นชัดแจ้งแล้วว่านางมีใจปฏิพัทธ์กับญาติผู้พี่ แ

ระบัวเถิด พ่อบ้าน เจ้าไป

จะเดินนำไปยังศาลาข้างสระบัวที่อยู่กลางจวน ปล่อยให้

นฝู มองเผินๆ แล้วอาจจะสูงกว่าญาติผู้พี่เล็กน้อยเสียด้วยซ้ำ และเมื

ที่สูงอะไรถึ

ี่สะใภ้เดินนำเข้าไปนั่ง ไม่นานพ่อบ้านก็ให้บ่าวรับใช้ยกขนมแล

ราะพี่สะใภ้ของนางเอาแต่นั่งนิ่ง ปิดเปลือกตาลงราวกับหลับใหล

อึดอัด ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งอึดอัด ต่อให้นางงดงามเพียงใด แต่

เองอีกแล้ว ก่อนจะเป

ะใภ้เ

วสูงขึ้นเล็กน้อยแ

อยนะเจ้าคะ ท่

เปลือกตาขึ้นมา

กินไป

่อย ท่านเพิ่งตื่นได้ไม่นาน ร

ดตนจะต้องเอาอกเอาใจพี่สะใภ้ด้วยก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะนางคิดว่าหากสนิทสนมกับพี

ลับตอบรับด้วยน

นั้นล่ะ ข้

ต่

่อ้าปากพะงาบๆ ค้างไว้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อถูกอีก

เปลือกนอก แท้จริงเป็นสตรีเกียจคร้าน หยิ่งยโสและโอหัง กล้ามองไม่เห็นหัวญาติผู้น

้ว ทว่าก็หาได้กระทำสิ่งใด ได้แต่นั่งเงียบอยู่ในศาลาตลอดบ่าย ขณะท

ี่สะใภ้ครั้งแรกนี้ ช่

img

สารบัญ

บทที่ 1 ผู้ใดเล่าจะกล้าขัด บทที่ 2 งานมงคลสมรส บทที่ 3 ผู้ตรวจการหลิน บทที่ 4 โกหกคำโต บทที่ 5 ทำเป็นอวดดี บทที่ 6 พี่สะใภ้ บทที่ 7 ออกคำสั่งไม่ได้ผล บทที่ 8 สายตาคู่นั้น บทที่ 9 มีผู้สืบสกุล บทที่ 10 เอาอกเอาใจ
บทที่ 11 เกิดอาเพศ
บทที่ 12 ตำราซุนกง 1
บทที่ 13 ตำราซุนกง 2
บทที่ 14 ยาบำรุงสำหรับสตรี
บทที่ 15 ยั่วยวน ชวนให้คลั่ง
บทที่ 16 อยู่ด้วยกันอย่างสันติไม่ได้
บทที่ 17 จงใจกลั่นแกล้ง
บทที่ 18 อัปลักษณ์
บทที่ 19 ตบแต่งภรรยา
บทที่ 20 คนหลงตัวเอง
บทที่ 21 หลักประกัน
บทที่ 22 ปฏิเสธหน้าตาย
บทที่ 23 พี่สะใภ้
บทที่ 24 อาบน้ำให้พี่สะใภ้
บทที่ 25 ความปลอดภัย
บทที่ 26 เป็นวิธีที่ดีที่สุด
บทที่ 27 โทษตัวเองไปจนตาย
บทที่ 28 เรือนจันทรา
บทที่ 29 ไม่แต่งเป็นภรรยา
บทที่ 30 รสจุมพิตของแม่ทัพกักขฬะ
บทที่ 31 ตบได้หนึ่งครั้งต่อหนึ่งจูบ
บทที่ 32 ร้อยเล่ห์
บทที่ 33 บุรุษปลอมเป็นสตรี
บทที่ 34 ทำเรื่องเสื่อม
บทที่ 35 ความหวามไหวชวนให้วูบวาบ
บทที่ 36 รวมเป็นหนึ่งกับราชสำนัก
บทที่ 37 ไม่เข้าใจและจะไม่มีวันเข้าใจ
บทที่ 38 พิธีสมรส
บทที่ 39 รับข้าเป็นภรรยา
บทที่ 40 แผนการชั่วช้า
บทที่ 41 ตบแต่งมีสามี
บทที่ 42 โกหกทั้งเพ
บทที่ 43 ขัดขวาง
บทที่ 44 คนทุเรศ
บทที่ 45 วางยาปลุกกำหนัด
บทที่ 46 สวรรค์ไม่เมตตา
บทที่ 47 คลั่งรัก
บทที่ 48 จมดิ่งในความคิด
บทที่ 49 หุบเหวแห่งความรัก
บทที่ 50 รีดเค้นรอยยิ้ม
บทที่ 51 พิสูจน์ความหอมหวาน
บทที่ 52 ลิ้มรสครั้งหนึ่งก็ย่อมมีครั้งที่สอง
บทที่ 53 ให้สัญญา
บทที่ 54 ไม่เห็นแม้เพียงเงา
บทที่ 55 สมรสพระราชทาน
บทที่ 56 เต็มใจ
บทที่ 57 นางผู้นั้น
บทที่ 58 บรรยากาศวังเวง
บทที่ 59 สุนัขเฝ้าภรรยา
บทที่ 60 คนตายฟื้นคืนชีพ
บทที่ 61 ศิโรราบให้
บทที่ 62 การวิปลาสโดยตั้งใจ 1
บทที่ 63 การวิปลาสโดยตั้งใจ 2
บทที่ 64 คบค้ากับชาวโหลวหลัน
บทที่ 65 ศึกครั้งใหญ่
บทที่ 66 ให้สัญญา
บทที่ 67 รับปาก
บทที่ 68 คลอดบุตร
บทที่ 69 เจ้าหมาน้อย
บทที่ 70 พ่อสุนัขจอมเจ้าเล่ห์
บทที่ 71 แม่พันธุ์ของฝูงเจ้าหมาน้อย
บทที่ 72 แต่งงาน (จบ)
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY